Φυσικά και θα υπάρξει πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας στα Τέμπη. Το παράξενο θα ήταν να μην υπήρχε. Προς το παρόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην κεντρική τους έκφραση, κρατούν χαμηλούς τους τόνους και καλά κάνουν. Οι περιθωριακές ομάδες των αριστεριστών και αυτές τη δουλειά τους κάνουν, αυτή που γνωρίζουν να κάνουν πάντα. Πιθανόν να επιχειρήσουν να αναβιώσουν τον Δεκέμβριο του 2008, με βάση πώς η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων είναι νέα παιδιά. Η συγκυρία το ευνοεί, όπως το επιδιώκουν και εγχώρια εξωθεσμικά κέντρα και εξωχώρια, με πολλαπλές δυνατότητες παρέμβασης.
Η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει όπως μπορεί τη στραβή που έκατσε στη βάρδια της. Δε γνωρίζω αν θα είναι αρκετή η παραίτηση Καραμανλή ούτε αν μπορεί να λειτουργήσουν πολιτικά υπέρ αυτής οι συγκρίσεις στη διαχείριση των δύο κρίσεων: Στο Μάτι και στα Τέμπη. Όσο συνειδητοποιείται το μέγεθος της τραγωδίας τόσο συσσωρεύεται περισσότερος θυμός στην κοινωνία. Θυμός κατά παντός υπευθύνου και μέσα σε αυτόν τον σωρό των ευθυνών συμπεριλαμβάνονται οι πάντες, καθώς σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν πως αυτή η νοσηρή κατάσταση δεν είναι καινούργια.
Αυτή τη στιγμή—και άγνωστο για πόσο καιρό ακόμα—υπάρχει πλήρης αδυναμία να διεξαχθεί μια ψύχραιμη συζήτηση για τα αίτια της τραγωδίας. Όλοι βγάζουν την ουρά τους απέξω, αν και ο ΟΣΕ αποτελεί από μόνος του μια εθνική ντροπή τουλάχιστον 40 ετών, που στοίχισε δισεκατομμύρια στους Έλληνες πολίτες.
Το πώς μπορεί ένα πολιτικό σύστημα να διαχειριστεί τον θυμό της κοινωνίας αυτό είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο, καθώς οι ευθύνες βαραίνουν, έτσι ή αλλιώς, τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο. Κάτι που εξ ορισμού τροφοδοτεί τις αντισυστημικές δυνάμεις. Θέλω να πω ότι το πρόβλημα δεν το έχει μόνον η κυβέρνηση, αλλά διαχέεται σε αυτό που αποκαλούμε πολιτικό σύστημα, ασχέτως αν το μεγαλύτερο τίμημα πιθανόν αυτή να το καταβάλει. Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές, ακόμα και αν διεξαχθούν τον Μάιο, είναι σύντομος και πολύ δύσκολα η ύπαρξη τόσων νεκρών θα επικαλυφθεί από άλλα γεγονότα. Πάντα την πληρώνει αυτός που φέρει την αντικειμενική ευθύνη.
Σε αυτή την κυβέρνηση «έκατσαν πολλές στραβές στη βάρδια της» και αντιμετώπισε τις περισσότερες με επιτυχία. Τώρα στο τέλος της θητείας της ήρθαν τα πιο δύσκολα, γιατί συνέβη αυτό που επεδίωκε με κάθε τρόπο να μη συμβεί. Η ύπαρξη πολλών νεκρών. Θα φανεί αν διαθέτει επικοινωνιακά αποθέματα για να παλέψει το, εξ αντικειμένου βαρύ κλίμα, αλλά υποθέτω πως όταν ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και καθαρίσει η ατμόσφαιρα, τότε θα δει πιο καθαρά τη μεγάλη εικόνα, όπως θα έχει σχηματιστεί.
Θεωρώ δε αυτονόητο πως στο Μέγαρο Μαξίμου θα γίνουν και δεύτερες σκέψεις για την ημερομηνία των εκλογών. Άλλωστε στις 9 Απριλίου θα είναι το μνημόσυνο των νεκρών των Τεμπών.
