Ένα μήνα μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και 50 ημέρες πριν από τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία ανακτά άνω του 50% των απωλειών που υπέστη, καθώς το πλήγμα λόγω του δυστυχήματος ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Εξαιτίας της έντονης συγκινησιακής φόρτισης πλήρωσε το τίμημα της πολιτικής ευθύνης. Και αυτό ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Όμως οι μέρες περνούν και ο πολιτικός χρόνος έχει τους δικούς του ρυθμούς και νόμους. Άλλα γεγονότα ήρθαν και επισκίασαν το τραγικό συμβάν, για το οποίο βεβαίως και κατά γενική ομολογία την ευθύνη δεν την έφερε αποκλειστικά η κυβέρνηση.
Έτσι, ήταν επόμενο σταδιακά η Νέα Δημοκρατία να επανακτά ό,τι έχασε λόγω του δυστυχήματος. Γιατί αυτό είναι φυσιολογικό; Διότι ποτέ ένα τυχαίο γεγονός δεν ανέτρεψε μια εικόνα που είχε διαμορφωθεί επί πολλά χρόνια. Ποτέ μια αντικειμενική πολιτική ευθύνη δεν στάθηκε ικανή για να οδηγήσει μια κυβέρνηση σε πολιτική ήττα στις εκλογές.
Θα μπορούσε αυτό να συμβεί μόνον αν το τυχαίο γεγονός λειτουργούσε επικουρικά. Δηλαδή, αν επιβάρυνε κι άλλο μια ήδη αρνητική εικόνα της κυβέρνησης. Θα επιτάχυνε δηλαδή μια υπάρχουσα πτωτική πορεία. Στην περίπτωσή μας κάτι τέτοιο δε συνέβαινε.
Θυμάμαι πολιτικούς σχολιαστές να υποστηρίζουν πως η πτώση της κυβέρνησης που παρατηρήθηκε στις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, αποτελούσε τον προάγγελο μιας αμετάκλητης πορείας προς την ήττα. Να πιστεύουν πως η κυβέρνηση πέρασε εκείνη την κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Να έχει περιέλθει σε εκείνο το στάδιο της απαξίωσης που ό,τι και να λέει, δεν ακούγεται.
Τελικά διαψεύσθηκαν. Η κυβέρνηση ανακάμπτει και αν δε συμβεί άλλο δυσάρεστο, απρόοπτο γεγονός, στο τέλος της προεκλογικής περιόδου θα έχει υπερκαλύψει όλο το έδαφος που είχε χάσει. Συνεπώς, θα πέσουν έξω και αυτοί που διατείνονται πως η προοπτική της αυτοδυναμίας έχει αποδυναμωθεί. Αυτή η προοπτική, με βάση τις νέες μετρήσεις, είναι παρούσα.
Γιατί οι πολίτες εξακολουθούν και εμπιστεύονται την κυβέρνηση; Διότι εκτιμούν το έργο που παρήγαγε, κάτω από τις συνθήκες που το παρήγαγε. Και γιατί δε βλέπουν μιαν αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Αυτά είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό και δε θα μπορούσαν να παραβλεφθούν εξαιτίας ενός δυστυχήματος, όσο τραγικό και αν ήταν.
Όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές το κλίμα θα πολώνεται και τα στρατόπεδα θα συσπειρώνονται, κάτι που εξ ορισμού ευνοεί πάντα τους εκάστοτε δύο μονομάχους. Αυτό συμβαίνει στον δικομματισμό.
Η πολιτική είναι ένας αγώνας δρόμου μεγάλων αποστάσεων. Όταν κτυπά το καμπανάκι και έχεις τον αντίπαλό σου έναν γύρο πίσω, δεν κινδυνεύεις να χάσεις.
