Μετά την είδηση και τις πρώτες αντιδράσεις, άρχισαν οι δεύτερες εκτιμήσεις. Γιατί είπε πως αποχωρεί από την κοινοβουλευτική ζωή και όχι από την πολιτική; Διερωτώνται οι μονίμως ψαγμένοι και βαθιά υποψιασμένοι. Γιατί στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, όταν ένας πρώην πρωθυπουργός δηλώνει πως εγκαταλείπει τον κοινοβουλευτικό βίο, αυτό σημαίνει πως αποχωρεί και από την πολιτική. Δηλαδή τι θα κάνει ένας πρώην πρωθυπουργός; Πολιτικό σχολιασμό; Ή μήπως είναι τόσο αιθεροβάμων που πιστεύει ότι η Ιστορία του επιφυλάσσει τον ρόλο του Κιγκινάτου;
Απεναντίας ο Κώστας Καραμανλής ήταν και παραμένει ένας προσγειωμένος άνθρωπος που αντιλήφθηκε πως δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην πολιτική ζωή του τόπου. Όταν σιωπά ένας πρώην πρωθυπουργός επί 14 συναπτά έτη, ενώ συμβαίνουν κοσμογονικά γεγονότα, είναι αστείο να πιστεύουν οι φίλοι του -τα λεγόμενα «ορφανά»- πως θα δραστηριοποιηθεί πολιτικά εκτός κοινοβουλίου. Σαν να μας λένε πως θα ασχοληθεί με τον ακτιβισμό. Αν αισθανθεί την ηθική υποχρέωση, θα βοηθήσει προεκλογικά το κόμμα που ίδρυσε ο θείος του και υπηρετεί με επιτυχία ο ξάδερφός του.
Ούτως ή άλλως, εδώ και καιρό, άφησε τους λεγόμενους «καραμανλικούς» χωρίς τον Καραμανλή. Ένας μύθος για την ύπαρξη καραμανλικού στρατοπέδου αιωρείτο στην πολιτική ατμόσφαιρα, μύθο που τον συντηρούσαν τα «ορφανά» του, όπου και αν βρίσκονταν. Ο ίδιος όμως, διατηρώντας τη σοβαρότητά του, δεν καταδέχτηκε ποτέ να ασχοληθεί με τους «καραμανλικούς» γιατί δεν ενδιαφερόταν να έχει τον δικό του στρατό.
Ιδιώτευε και ιδιωτεύει ευτυχισμένος, όπως λένε αυτοί που τον γνωρίζουν. Και δεν είναι λίγο αυτό. Δηλαδή να περνάς καλά με την οικογένειά σου και τους φίλους σου.
Και τώρα τι θα γίνει στη Νέα Δημοκρατία; Απολύτως τίποτα. Η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά και αν - όπως δείχνουν όλες οι σφυγμομετρήσεις - ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανεκλεγεί πρωθυπουργός, θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Είναι νέος, νικητής και δεν θα έχει αντίπαλο. (Ούτως ή άλλως ουσιαστικά δεν είχε).
Το ζητούμενο είναι - σε αυτό το σενάριο - πώς θα διαχειριστεί την παντοδυναμία του. Μέχρι στιγμής έχει δείξει πως αναγνωρίζει τα λάθη του, έχει γρήγορα αντανακλαστικά και τα διορθώνει και αυτό είναι μια εγγύηση πως θα κάνει ορθή διαχείριση της δύναμής του.
Βέβαια ο Κώστας Καραμανλής ουδέποτε - πλην της ομιλίας του στα Ανώγεια - έδειξε τη δυσαρέσκεια για κυβερνητικούς χειρισμούς. Μια δυσαρέσκεια που θα ήταν εύλογο να υπήρχε. Και αυτή ακριβώς είναι η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από τα άλλα κόμματα, γιατί την ενότητα στην κορυφή την επιβάλλει η βάση της παράταξης, μια βάση νομιμόφρων - χωρίς ενδοιασμούς και πολλές σκέψεις - στην εκάστοτε ηγεσία της.
Γιατί στον απλό Νεοδημοκράτη υπάρχει η αίσθηση της παράταξης και του ανήκειν σε αυτή. Δεν τον ενδιέφεραν ποτέ οι εσωκομματικές ομαδοποιήσεις.
Σήμερα, δε θα έλεγα πως το κόμμα αλλάζει σελίδα. Αυτή η αλλαγή έγινε όταν η βάση εξέλεξε πανηγυρικά αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά. Έκτοτε, μέσα από απίστευτες δυσκολίες, σκληρές δοκιμασίες, η Νέα Δημοκρατία άντεξε και βαδίζει ολοταχώς για τη δεύτερη τετραετία.
Αναμφίβολα ο Κώστας Καραμανλής, δύο φορές πρωθυπουργός, με τα θετικά και τα αρνητικά του, έγραψε τη δική του ιστορία στην παράταξη κι έτσι θα τον θυμούνται οι Νεοδημοκράτες.
