Ο ένας είπε «δεν έγινε και τίποτα αν χάσουμε 2-3 νησάκια», ο άλλος αναφερόμενος στη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών δήλωσε πως αξίζει τον κόπο «να το ρισκάρουμε» και χθες μάθαμε από τον πρέσβη κ. Αϋφαντή, που διετέλεσε και σύμβουλος του Α. Τσίπρα ως το 2014, πως το 2019 ο κ. Κατρούγκαλος εκλιπαρούσε τον Τσαβούσογλου για μια συνάντηση. Για ποιο λόγο επέμενε τόσο πολύ, τόσο ταπεινωτικά; Για να εξασφαλίσει πως μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 δεν θα υπάρξει κάποια τουρκική πρόκληση.
Και γιατί το όριο ήταν ο Σεπτέμβριος του 2019; Γιατί τότε εκτιμούσε ο κ. Κατρούγκαλος πως θα διεξαγόταν οι εθνικές εκλογές και δεν ήθελε να υπάρξουν δυσάρεστα απρόοπτα εκ μέρους της Τουρκίας. Επεδίωκε να μη δημιουργηθούν προβλήματα που θα φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά σε δύσκολη θέση. Το γεγονός ότι το καταλυτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέτρεψε τους σχεδιασμούς του Α. Τσίπρα δε μειώνει καθόλου την εθνικά αναξιοπρεπή στάση του κ. Κατρούγκαλου.
Να επιζητείς ή μάλλον να εκλιπαρείς για μια συνάντηση και ο συνομιλητής σου να την ορίζει, με βαριά καρδιά, στις 10 η ώρα το βράδυ, δεν είναι προσβλητικό μόνον για εσένα, αλλά κυρίως για το κράτος που εκπροσωπείς. Την απάντηση στο ερώτημα με ποια ανταλλάγματα ο κ. Κατρούγκαλος εξασφάλισε τη θετική στάση της Τουρκίας στο αίτημα του, δε θα τη μάθουμε ίσως ποτέ. Γιατί δεν μπορεί Τούρκος να προσέφερε κάτι χωρίς αντάλλαγμα. Και καλά έκανε για την πατρίδα του.
Ακούγοντας το απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Αϋφαντή σκέφτηκα την πρόταση του Α. Τσίπρα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, και σκέφτηκα πως ο Αλέξης μάς δουλεύει. Το ερώτημα που θέτει ο κοινός νους είναι «γιατί δεν το έπραξες όσο κυβερνούσες». Και η απάντηση είναι πως και να ήθελε, δεν μπορούσε, γιατί μια τέτοια κίνηση θα έβρισκε απέναντι όλον τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Και σε προεκλογική περίοδο το 2019 δεν ήθελε ο Α. Τσίπρας εσωκομματικά προβλήματα. Επιπλέον είναι άγνωστο τι συμφώνησε με τον Ερντογάν στην τετ-α τετ συνάντησή τους. Και πολλές φορές ρωτήθηκε γι' αυτή τη συνάντηση και απάντηση ποτέ δεν έδωσε.
Είναι γνωστό πως για την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, τα εθνικά θέματα δεν είναι το καλύτερο της σημείο. Επιβιώνουν ιστορικές αναστολές που την εμποδίζουν να διακρίνει τον πατριωτισμό από έναν στείρο εθνικισμό. Τα τσουβαλιάζει όλα και τελικά το μόνο που κατορθώνει είναι να καθίσταται ευάλωτη στην κατηγορία του ενδοτισμού, ενώ αδυνατεί να δει με καθαρή ματιά τον τουρκικό αναθεωρητισμό που δεν είναι συγκυριακός, αλλά μια στρατηγική επιλογή των ελίτ της Τουρκίας.
Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο κ. Κατρούγκαλος θεώρησε ως προτεραιότητα το κομματικό συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για την εθνικά αναξιοπρεπή συμπεριφορά του.
