Στη δίκη που διεξάγεται αυτές τις ημέρες για την υπόθεση Καλογρίτσα - Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, με τα όσα ακούγονται στο δικαστήριο, αποκαλύπτεται πως ένα από τα σταθερά ιδεολογήματα της Αριστεράς, το πολιτικό ήθος και η πολιτική της εντιμότητα, είναι λόγια άνευ αντικρίσματος. Δε μιλώ για απολεσθέν «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» γιατί αυτό ουδέποτε υπήρξε. Ήταν μια ιστορική επινόηση, μια ιδεολογική απάτη, που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος ευθύς ως οι μπολσεβίκοι ανέλαβαν την εξουσία το 1917. Εκεί φάνηκε το βάρβαρο και απεχθές πρόσωπο του ολοκληρωτισμού. Εγκλήματα, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξευτελισμοί, δεν μπορεί να κουβαλάνε μαζί τους κανένα ηθικό πλεονέκτημα.
Όσοι στη συνέχεια επικαλούνταν την ηθική υπεροχή της Αριστεράς, το έκαναν μεταξύ φίλων και συγγενών, καθώς παραέξω αυτή η μανιχαϊστική αντίληψη μόνον γέλωτες και ειρωνικά σχόλια προκαλούσε. Μόνον στην Ελλάδα ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας πίστευε πως οι αριστεροί έχουν άλλες, πιο ηθικές αξίες, γιατί είναι πιο μορφωμένοι και πιο καλλιεργημένοι, καθώς βοήθησε στην παγίωση αυτής της αντίληψης και η συντηρητική - φιλελεύθερη παράταξη. Αυτό είναι όμως μια άλλη ιστορία.
Τον μύθο αυτόν –γιατί περί μύθου επρόκειτο– σάρωσε η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά που αποδεικνύουν την ιδεολογική απάτη, απλώς θα ανατρέξω στα όσα δυσώδη αναδύονται μέσα από την αίθουσα του δικαστηρίου που εκδικάζει την υπόθεση Καλογρίτσα- Παππά.
Για την απόπειρα των κυβερνώντων να ελέγξουν το τηλεοπτικό τοπίο με μεθοδεύσεις που δε συνάδουν με τη διαφάνεια που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ. Το πρόβλημα δεν είναι κυρίως ποινικό. Γι' αυτό θα αποφανθούν οι δικαστές. Είναι πρωτίστως πολιτικό, καθώς αποδεικνύεται ότι η διαπλοκή και η διαφθορά δεν έχουν πολιτικό πρόσημο, αλλά είναι σύμφυτες με την ίδια την εξουσία. Κυοφορούνται εντός της. Τα υπόλοιπα είναι για τους αφελείς ή τους πολιτικούς απατεώνες.
Ενόσω ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες βρισκόταν σε εξέλιξη, προπονείτο στο Μέγαρο Μαξίμου δημοσιογράφος προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, που αργότερα έγινε ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιό του, για να αναλάβει τη διεύθυνση του τηλεοπτικού σταθμού του Καλογρίτσα. Συγχρόνως, ο Ν. Παππάς ζήτησε από μεγαλοεπιχειρηματία -όπως κατέθεσε στο δικαστήριο χθες ο μεγαλοεπιχειρηματίας- να βοηθήσει οικονομικά τον Καλογρίτσα στην πρώτη φάση του διαγωνισμού. Ο συνολικός σχεδιασμός τελούσε υπό την έγκριση του Τσίπρα, όπως κατέθεσε ο μεγαλοεπιχειρηματίας, γιατί ο Παππάς συνεχώς τον ενημέρωνε και λάμβανε εντολές.
Ο ορισμός της διαπλοκής. Και ως γνωστόν διαπλοκή και πολιτικό ήθος δε συμβαδίζουν, όπως επιβεβαιώνει και η γνωστή γάτα των Ιμαλαΐων.
Βέβαια, κάποιοι αμετανόητα ρομαντικοί ή απίστευτα κυνικοί, εξακολουθούν να επικαλούνται το ηθικό πλεονέκτημα του χώρου της Αριστεράς, αν και έχουν διαψευστεί από τα όσα έχουν διαπραχθεί από την Αριστερά εδώ και πάνω από εκατό χρόνια. Με επιχειρήματα που δεν τολμούσαμε να τα προβάλλουμε ούτε καν στα αμφιθέατρα της δεκαετίας του '70, επιμένουν να αυτοαναγορεύουν τον πολιτικό χώρο στον οποίον έχουν στρατευθεί ως ηθικά ανώτερο.
Η υπόθεση Καλογρίτσα - Παππά και τα όσα ακούγονται στο δικαστήριο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ηθικούς διαχωρισμούς μεταξύ Αριστεράς και των υπόλοιπων πολιτικών χώρων. Καμιά ιδεολογία δε φέρει το προνόμιο της ηθικής ανωτερότητας. Εκτός αν καταλήξουμε στη στάση των αθεράπευτα καλοπροαίρετων ασπρομάλληδων πως «αυτή η υπαρκτή Αριστερά δεν είναι η Αριστερά των ονείρων μας. Δεν είναι η Αριστερά που θέλουμε».
Σε αυτή την περίπτωση εύχομαι «καλό ψάξιμο».
