Γύρω από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη συσπειρώθηκε ένας κόσμος που, ιστορικά, ελάχιστη σχέση είχε με αυτό το κόμμα. Μπορεί κάποιοι από εμάς να ήμασταν περιστασιακοί ψηφοφόροι του, αλλά δεν μπορεί κάποιος να πει ότι αποτελούσαμε μέρος του κεντρικού, πολυπληθούς πυρήνα του.
Η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, ο πολιτικός του λόγος και οι συμπεριφορές του οδήγησαν αρχικά στη συγκρότηση του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη» το οποίο πολύ σύντομα μετεξελίχθηκε στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ένα μέτωπο ετερόκλητο, στο οποίο συνέκλιναν πολίτες που προέρχονταν από διάφορους πολιτικούς χώρους. Ένα μέτωπο πολύ ευρύτερο από τη Νέα Δημοκρατία.
Ήταν επόμενο και λογικό, ευθύς ως ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις εκλογές και η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε τις κυβερνητικές ευθύνες με την παρεπόμενη φθορά, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αρχικά να χαλαρώσει και, στο βαθμό που ο κίνδυνος επιστροφής του Τσίπρα στην εξουσία φαίνεται απομακρυσμένος, να αναφανούν παλιές αντιπαλότητες. Κάτι το απολύτως φυσιολογικό.
Ένα μέρος από αυτούς που προέρχονταν από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας παρέμεινε στη Νέα Δημοκρατία, με όλες τις ενστάσεις, και ένα άλλο μέρος επέστρεψε στα πατρώα εδάφη, δηλαδή πέρασε στην αντιπολίτευση. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Οι προερχόμενοι από τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, που συντάχθηκαν και συναποτέλεσαν το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος. Με μεγαλύτερο ζήλο, γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι την πάστα των ανθρώπων που μας κυβέρνησαν επί 54 μήνες.
Οφείλουμε όλοι όσοι παραμένουμε ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και έχουμε ένα δημόσιο λόγο να αναγνωρίσουμε πως αυτοί οι Κεντροαριστεροί που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, δε σημαίνει πως γλυκοκοιτάζουν προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Κάνουν ένα θεμιτό διμέτωπο αγώνα, επισημαίνοντας τα λάθη της κυβέρνησης, μερικά εκ των οποίων αναγνωρίζω κι εγώ. Αλίμονο αν νομίζουμε πως ένας Βενιζέλος, που τόσα υπέστη από τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή καταθέτει την νομικοπολιτική του άποψη που είναι διαφορετική από την κυβερνητική, έγινε ξαφνικά Συριζαίος.
Το γεγονός πως εμείς, οι μουσαφίρηδες της Νέας Δημοκρατίας την υποστηρίζουμε ακόμα, δε σημαίνει πως κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να διαχωρίσουν τη θέση τους και να αναζητήσουν άλλη στέγη είτε στα δεξιότερα είτε στα αριστερότερα της κυβέρνησης. Αυτή είναι η Δημοκρατία.
Και ένα στοιχείο της Δημοκρατίας και των μεγάλων μαζικών κομμάτων είναι η διαρκής ανανέωσή τους σε ιδέες και σε πρόσωπα. Είναι απολύτως φυσιολογικό η Νέα Δημοκρατία του 2023 να είναι διαφορετική από τη Νέα Δημοκρατία της δεκαετίας του 1970. Αν παρέμεινε η ίδια και απαράλλακτη θα ήταν μια σέκτα, με μια ομάδα φανατικών πιστών. Όσοι αναπολούν τον Εθνάρχη ας τολμήσουν να κάνουν μια προβολή του στο σήμερα. Όπως ήταν ρηξικέλευθος το 1974, το ίδιο θα ήταν και το 2023.
Δια ταύτα, προσωπικά θα ξαναψηφίσω Νέα Δημοκρατία για έναν απλό λόγο. Γιατί θέλω να συνεχιστεί η πορεία που ξεκίνησε το 2019. Και κάποιοι ανεγκέφαλοι να μη λησμονούν πως εμείς οι μουσαφίρηδες στείλαμε την παράταξη στο 40%, ανιδιοτελώς, χωρίς τα νάζια των αξιοποιήσιμων που δεν αξιοποιήθηκαν.
