Η συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε τις δύο γραμμές που υπάρχουν στο κόμμα σε μια σειρά από στρατηγικής σημασίας ζητήματα. Και μπορεί σε ζητήματα που αφορούν την εσωτερική πολιτική οι διαφοροποιήσεις να είναι σχετικά ανώδυνες, στα εθνικά θέματα όμως και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής δημιουργούν προβλήματα, στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διεκδικεί την εξουσία.
Όλη η αριστερή τάση, ανεξαρτήτως ταμπέλας, θεωρεί πως τα όρια μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού συμπλέκονται, με αποτέλεσμα να τηρεί μια αρνητική στάση σε οποιαδήποτε κριτική προς την κυβέρνηση από θέσεις που τις θεωρεί εθνικιστικές. Μάλιστα στέλεχος της αριστερής τάσης έψεξε τον Α. Τσίπρα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταψήφισε την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Αυτή η τάση είναι ισχυρή στον λεγόμενο ιστορικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να διατηρήσει ανόθευτες τις αριστερές καταβολές του. Δεν θέλουν να χάσουν την ταυτότητα τους επειδή έγιναν κόμμα εξουσίας, αγνοώντας προφανώς πως έγιναν κόμμα εξουσίας γιατί εγκατέλειψαν την αριστερή τους ταυτότητα. Όσο την πρόβαλλαν, δεν ξέφευγαν από το 4-5%.
Επειδή η επιρροή αυτών των ιστορικών στελεχών παραμένει σημαντική στο εσωτερικό του κόμματος, η ηγετική ομάδα του είναι υποχρεωμένη να τη λαμβάνει υπ΄όψη στα επίμαχα ζητήματα στα οποία υπάρχει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη. Δεν μπορεί να δοθεί άλλη εξήγηση για τη στάση που τήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στις ψηφοφορίες για την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, την ελληνοαμερικανική συμφωνία, για τα εξοπλιστικά.
Ο Α. Τσίπρας γνωρίζει πως αυτές οι διαφοροποιήσεις σε αυτά τα τόσο ζωτικής σημασίας θέματα, λειτουργούν παραλυτικά και έχουν πολιτικό κόστος. Ο απλός πολίτης διερωτάται, αν αυτοί οι άνθρωποι ξανακυβερνήσουν, πάνω σε ποια γραμμή θα κινηθούν στα εθνικά θέματα. Τι στάση θα τηρούσαν στην εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία; Ή κάτι ακόμα πιο καυτό: πώς θα αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ την απόπειρα μαζικής εισόδου παράνομων μεταναστών στον Έβρο; Θα άνοιγε τα σύνορα όπως το 2015;
Είναι αυτονόητο ότι στην προεκλογική περίοδο ο Α. Τσίπρας θα βρεθεί μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα στα οποία και θα πρέπει να απαντήσει. Είναι ένα από τα πολλά αδύνατα σημεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στα ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής δε συγχωρούνται καθυστερήσεις και αμφιταλαντεύσεις. Ούτε οι αποφάσεις μπορεί να λαμβάνονται μετά από πολύωρες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής.
Είναι επιλογή του Α. Τσίπρα να πορευθεί με τον όλον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του κόστους που έχει αυτή η επιλογή του. Άλλωστε αυτή τη στιγμή, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μάλλον θα λάβει τις αποφάσεις του μετά και αναλόγως του εκλογικού αποτελέσματος. Μέχρι τότε θα κινείται με συμβιβασμούς πάνω σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα, τη στιγμή που οι πολίτες απαιτούν καθαρές προτάσεις.
