Αυτή τη δήλωση έκανε ο κ. Παναγιώτης Δουδωνής, υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, στο in.gr. Έχω συμμετάσχει με τον κ. Δουδωνή σε δύο -αν θυμάμαι καλά— συζητήσεις στην πρωινή εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε στο ραδιόφωνο του Σκάι και μου έκανε εντύπωση η σοβαρότητά του και ο συγκροτημένος λόγος του. Συνεπώς, τα όσα δήλωσε στο in.gr έχουν μια βαρύτητα.
Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει η παραπάνω δήλωση. Είναι προσεκτικός ο κ. Δουδωνής. Δε λέει δεν θα συνεργαστούμε, αλλά υποστηρίζει πως δεν θα γίνει το κόμμα του παρακολούθημα των δύο μεγάλων κομμάτων, μια θέση οπωσδήποτε θετική. Αν ερμηνεύω σωστά τη θέση του η οποιαδήποτε αναγκαία κυβερνητική συνεργασία, για να μην μείνει ο τόπος ακυβέρνητος, δε θα γίνει με την άνευ όρων παράδοση του ΠΑΣΟΚ στο πρώτο κόμμα, αλλά θα είναι αποτέλεσμα μιας προγραμματικής συμφωνίας. Και αυτό είναι θετικό.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες που έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας υπάρχει ένα πρόγραμμα πάνω στο οποίο συμφωνούν μετεκλογικά. Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, η μεν κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν ειδικών συνθηκών και ειδικού σκοπού, όπως και η κυβέρνηση Τζαννετάκη. Η κυβέρνηση που διαδέχθηκε την κυβέρνηση Τζαννετάκη προέκυψε ως λύση ανάγκης και κατέρρευσε, ενώ η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν μια συγκυβέρνηση, χωρίς αρχές, δύο ετερόκλητων πολιτικών χώρων.
Συνεπώς, λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, εκ της θέσεώς του στην πολιτική χωροταξία, το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να επιλέξει τι στάση θα κρατήσει. Ή θα αφήσει να περάσει άκαρπη η τρίτη εντολή ώστε να απεκδυθεί την ευθύνη μιας συγκυβέρνησης ή θα καλέσει το πρώτο κόμμα στην εκπόνηση μιας προγραμματικής συμφωνίας. Άλλη λύση δεν έχει.
Είναι γνωστό πως η Νέα Δημοκρατία, επιλέγοντας την αυτοδυναμία, πολύ δύσκολα θα ανταποκριθεί σε μια τέτοια πρόταση. Δεν είναι μόνον η προοπτική της αυτοδυναμίας, αλλά και η πίεση των βουλευτών, που δεν εκλέχτηκαν με την απλή αναλογική, το κόμμα τους να προχωρήσει στις εκλογές με την ενισχυμένη ώστε να εκλεγούν. Ο αριθμός αυτών των βουλευτών υπολογίζεται περίπου σε 35. Δεν είναι μικρός.
Από την άλλη πλευρά αρχίζουν και ακούγονται φωνές μέσα από την κυβερνώσα παράταξη —δεν είναι πολλές— μήπως είναι πιο ισχυρή μια κυβέρνηση συνεργασίας με 160-165 βουλευτές από μια μονοκομματική κυβέρνηση με 151-152 βουλευτές. Στο κάτω—κάτω, λένε, στη χειρότερη περίπτωση, καλύτερα είναι να πέσει μια κυβέρνηση επειδή την εγκαταλείπει ο εταίρος της, παρά επειδή τη ρίχνουν τρείς δική της βουλευτές.
Για να επανέλθω στον κ. Δουδωνή. Κανένας δεν ζητά από το ΠΑΣΟΚ να γίνει παρακολούθημα κανενός. Απεναντίας –και το έχω γράψει πολλές φορές—θα είναι θετικό για το πολιτικό μας σύστημα το ΠΑΣΟΚ να λάβει ένα υψηλό ποσοστό, ώστε τελικά να εκδιώξει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ως εκ τούτου ο Ν. Ανδρουλάκης θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του, αν θέλει ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ. Γιατί όταν μιλά για μια κυβέρνηση, με τη Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση, αλληθωρίζει προς τα αριστερά και εξ αντικειμένου γίνεται παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ.
