«Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως σήμερα 19/12/2022 και ώρα 14.00 ολοκληρώθηκαν οι πληρωμές του συνόλου του προσωπικού (2000 ευρώ ανά άτομο, 1000 ευρώ για Χριστούγεννα, 1000 ευρώ για Πρωτοχρονιά) με το συνολικό ποσό ύψους 1,2 εκατομμυρίων ευρώ από την ONEX SHIPYARDS.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την καθοριστική συμβολή σας προσωπικά ως υπουργός, ως υπουργείο, αλλά και ως κυβέρνηση, τόσο κατά τα τελευταία τρία χρόνια αλλά και ειδικά σε αυτήν την ιστορική στιγμή εκκίνησης αποπληρωμής των χρημάτων μας πολύ πριν τα προβλεπόμενα και με ρίσκο του επενδυτή, κάτι το οποίο ανακουφίζει 600 οικογένειες που υπέφεραν πάνω από 10 χρόνια.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς και ευχόμαστε καλές γιορτές και καλά Χριστούγεννα»
Αποδέκτης αυτής της επιστολής του σωματείου των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Θα μπορούσα να κλείσω το άρθρο μου εδώ, γιατί αυτό το κείμενο τα λέει όλα. Μέσα από την ανακούφιση των 600 εργαζομένων και των οικογενειών τους, ξεπηδά η αγωνία και το άγχος των τελευταίων δέκα χρόνων. Το κείμενο των εργαζομένων είναι πράγματι συγκλονιστικό, γιατί αποτυπώνει τη λύτρωσή τους.
Προφανώς όσοι αδυνατούν για διάφορους λόγους να έρθουν στη θέση των 600 εργαζομένων μπορεί να προσπεράσουν αδιάφορα το γεγονός της καταβολής 2.000 ευρώ σε κάθε εργαζόμενο. Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσαν θα έβρισκαν κάτι αρνητικό στην όλη εξέλιξη.
Προχωρώ όμως τις σκέψεις μου καθώς έχουμε μπροστά μας, στην ιστορία των Ναυπηγείων Ελευσίνας, να αναπτύσσεται η πολιτική επί του κοινωνικού πεδίου, εκεί όπου δημιουργούνται οι πολιτικές συνειδήσεις. Εκεί όπου ο εργαζόμενος νιώθει, σε πρώτο χρόνο και σε πρώτο επίπεδο, αν ένας πολιτικός, αν ένας υπουργός κάνει το πρώτιστο καθήκον του: να βελτιώνει τη ζωή των πολιτών. Να κάνει ό,τι μπορεί για να επιλύει τα προβλήματά τους.
Όταν ένας εργαζόμενος μετά από δέκα χρόνια στερήσεων και καθημερινής αγωνίας βλέπει την τσέπη του να γεμίζει με χρήματα--χάρη σε μια πολιτική παρέμβαση δύσκολη, γι΄αυτό κράτησε και τόσο καιρό —τότε είναι λογικό να κάνει συγκρίσεις και να αξιολογεί πολιτικές συμπεριφορές. Γιατί πολιτική είναι σε τελική ανάλυση μια διαρκής παρέμβαση, μια διαρκής εγρήγορση για τη θεραπεία χρόνιων προβλημάτων και παθογενειών.
Και πολιτική παρέμβαση είναι και η λύση που δόθηκε στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά και η προσπάθεια να ελεγχθούν οι τιμές με το καλάθι της νοικοκυράς. Μια προσπάθεια που βρίσκεται στην αφετηρία της και αποδίδει, μέσα σε αντίξοες διεθνείς συνθήκες.
Όποιος πιστεύει πως πολιτική είναι μόνον η εκπόνηση περίτεχνων σχεδιασμών μέσα σε κάποια γραφεία, η χάραξη στρατηγικής σαν τις ασκήσεις επί χάρτου, είναι βαθιά νυχτωμένος. Πολιτική είναι, εσύ ένας φιλελεύθερος ή συντηρητικός υπουργός να πηγαίνεις σε ένα ναυπηγείο επειδή σε καλούν οι εργαζόμενοι, που αναγνωρίζουν το έργο σου. Πολιτική είναι εσύ ένας φιλελεύθερος ή συντηρητικός υπουργός με την παρέμβασή σου να έχεις εκπορθήσει ένα κάστρο της Αριστεράς. Αυτή είναι η πολιτική.
