Η αντιπαράθεση του κ. Β. Μαρινάκη με τον πρωθυπουργό αιφνιδίασε πολύ κόσμο, καθώς οι σχέσεις των δύο αντρών φαινόταν καλές, για να μην πω πολύ καλές. Αυτή η σύγκρουση, η οποία όπως φαίνεται βρίσκεται στην αφετηρία της, προφανώς έχει τις αιτίες στα όσα συμβαίνουν στα ύψιστα κλιμάκια της εξουσίας τα οποία είναι απρόσιτα στον απλό πολίτη. Το σίγουρο είναι, αν κρίνω από τις αντιδράσεις, πως μπέρδεψε πολύ κόσμο, καθώς μια πολιτική στήριξη που εθεωρείτο δεδομένη παύει πλέον να υφίσταται. Κάτι που θα αναδιατάξει και συμμαχίες σε πολλά επίπεδα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Όλα αυτά θα τα δούμε να ξεδιπλώνονται στο προσεχές χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές.
Είναι κανόνας πως μια ανίσχυρη κυβέρνηση, με έναν αδύναμο ή χωρίς πυγμή πρωθυπουργό, αφήνει κενό χώρο γιατί απλούστατα δεν ασκεί στο σύνολο της την εξουσία που διαθέτει εκ του Συντάγματος και από τη λαϊκή ετυμηγορία. Και επειδή η ζωή απεχθάνεται το κενό, αυτό έρχονται να το καλύψουν οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες. Γίνονται συνεταίροι με την πολιτική εξουσία, συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων που αφορούν αυτούς και τους ανταγωνιστές τους. Για αυτό και δεν επιθυμούν ισχυρές κυβερνήσεις, αλλά αδύναμες για να τις ελέγχουν και να προωθούν τα συμφέροντα τους. Θέλουν ουσιαστικά να συγκυβερνούν.
Γίνεται αμέσως αντιληπτό πως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αλλοίωση του πολιτεύματος, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων και των πρωθυπουργών. Κάπως έτσι στήνονται οι μηχανισμοί που γεννούν την διαπλοκή και τη διαφθορά, φαινόμενα που κυριαρχούσαν για τριάντα χρόνια στην πατρίδα μας.
Ως γνωστόν τις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς τους εκλέγουν οι πολίτες. Τους ολιγάρχες που θέλουν να συναποφασίζουν με τους εκλεγμένους, ουδείς. Όποιος μεγαλοεπιχειρηματίας επιθυμεί να αποκτήσει πολιτική δύναμη ας φτιάξει ένα κόμμα και ας ζητήσει την ψήφο των πολιτών, όπως έκανε ο Μπερλουσκόνι. Το να διαπλέκεται με την εκάστοτε κυβέρνηση, εκτός από θεσμική παρεκτροπή και νόθευση του ανταγωνισμού, αυτή η τακτική εγκυμονεί κινδύνους και για τον ίδιο τον μεγαλοεπιχειρηματία. Όταν γίνεσαι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού αποτελείς και στόχο που σημαδεύουν πολλά «όπλα».
Σήμερα ο πρωθυπουργός έχει μπροστά του μια ανεπανάληπτη ευκαιρία. Να συγκροτήσει σε πολιτικό επίπεδο εκείνο το μέτωπο που αντιδρά στην επαναφορά σκοτεινών περιόδων του πρόσφατου παρελθόντος όταν κυριαρχούσε η διαφθορά και η διαπλοκή, όταν κυβερνήσεις άλλαζαν λίγο πριν τις εκλογές τους νόμους για να γλιτώσουν οι προστατευόμενοι επιχειρηματίες. Και επειδή το τζάμπα έχει πεθάνει, ο νοών νοείτω!
Έχει την ευκαιρία ο πρωθυπουργός να ασκήσει εν τω συνόλω της την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα για να αντιμετωπίσει παραβατικές συμπεριφορές ολιγαρχών. Έχω την αίσθηση ότι έχει αντιληφθεί πως μπροστά στη συντριπτική ισχύ της κρατικής εξουσίας και ο πιο ισχυρός ολιγάρχης θα λυγίσει, εφ΄όσον βέβαια παρανομεί.
Σήμερα, είναι ευκαιρία να ανασυνθέσει ο πρωθυπουργός το βασικό δίλημμα που είναι σταθερότητα και βεβαιότητα ή περιπέτειες και αβεβαιότητα, εμπλουτίζοντας το με το δίλημμα «με τη Δημοκρατία ή με τους ολιγάρχες.»
ΥΓ. Είναι εθνική ανάγκη οι υπηρεσίες του Ελληνικού Κράτους να εντοπίσουν τάχιστα αυτούς -όποιοι και αν είναι- που διενεργούν τις υποκλοπές μέσω παράνομου λογισμικού και να τους οδηγήσουν στη Δικαιοσύνη. Είναι ζήτημα αξιοπιστίας των θεσμών της Ελληνικής Δημοκρατίας.
