Ένα κόμμα που κυβέρνησε και ηττήθηκε στις εκλογές είναι λογικό να θέλει να ξεχαστούν τα πεπραγμένα του. Και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει μια αυτοκριτική εκ των υστέρων στάση, ακόμα και αν θεωρηθεί υποκριτική. Αν όμως το ηττημένο κόμμα επιμένει στη δικαίωση των επιλογών του που το οδήγησαν στην ήττα και πολύ περισσότερο αν η τρέχουσα πολιτική του συμπεριφορά έχει όλα τα χαρακτηριστικά των κυβερνητικών πρακτικών του, τότε μπορούμε να πούμε πως αυτό το κόμμα παραμένει αμετανόητο και τα λάθη του είναι πάντα επίκαιρα.
Στο βαθμό που αυτά τα λάθη έχουν πλήξει βάναυσα τους θεσμούς και τα κύτταρα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος τότε μπορούμε αβίαστα να μιλούμε για απαράγραπτα «εγκλήματα».
Αν στη θέση του ηττημένου κόμματος βάλουμε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ τότε έχουμε τα απαράγραπτα «εγκλήματα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι αυτά που δε θα πρέπει να λησμονούμε για να μην τα ξαναζήσουμε;
1.Η απόπειρα καταρράκωσης των δημοκρατικών θεσμών με δύο τρανταχτές ιστορίες που ήδη βρίσκονται στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων. Την απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου και τη σκευωρία Νοβάρτις με τους προστατευόμενους μάρτυρες και τις τροχήλατες βαλίτσες, που απέβλεπε στην ηθική σπίλωση και την πολιτική εξόντωση των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ και της δεξιάς θεραπαινίδας του. Αμετανόητοι, σήμερα δηλώνουν πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα ελέγξει όλους τους αρμούς της εξουσίας. Ας το έχουμε αυτό υπ΄όψη μπροστά στην κάλπη.
2. Μεταναστευτικό. Σε αυτό το θέμα, που τελικά για την πατρίδα μας είναι και θέμα εθνικής ασφαλείας, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός στις πάγιες θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς που το 2016 πλημμύρισαν την πατρίδα με εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Τελικά με αυτή την τυχοδιωκτική πολιτική η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τη ζωή συγκεκριμένων περιοχών της Ελλάδας υποβάθμισε δραματικά και σε αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους προσέφερε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Σήμερα, αντί για μια αυτοκριτική στάση, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν να γκρεμιστεί ο φράκτης στον Έβρο και να επανέλθουμε στην πολιτική των ανοικτών συνόρων. Ας το έχουμε αυτό υπ΄όψη μπροστά στην κάλπη.
3. Στα εθνικά θέματα η στάση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει σταθερά αρνητική. Καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού, καταψήφισε τις συμφωνίες για τους εξοπλισμούς τις οποίες υπόσχεται να καταγγείλει, ακυρώνοντας όλο το πρόγραμμα ενίσχυσης της εθνικής άμυνας, ενώ καταψήφισε και την ελληνογαλλική και την ελληνοαμερικανική συμφωνία αμυντικής συνεργασίας. Και αυτό ας το έχουμε υπ΄όψη μπροστά στην κάλπη.
4. Άφησα για το τέλος την πολιτική της υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης. Ήταν μια συνειδητή, ταξική επιλογή, όπως τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν με υπερηφάνεια. Καμιά τρόικα δεν τους υποχρέωσε να τσακίσουν τον ελεύθερο επαγγελματία και τον μικροεπιχειρηματία. Αυτοί το επέλεξαν για να μοιράσουν τα επιδόματα στην εκλογική τους πελατεία. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα αναγνώρισαν το λάθος τους, προφανώς γιατί αντιλήφθηκαν πόσο συνέβαλε στην εκλογική τους ήττα.
Όλα αυτά και μερικά ακόμα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να διαρραγεί το αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ένα μέτωπο που έχει οικοδομηθεί στη βάση της κοινωνίας. Το ζητούμενο δεν είναι να μην επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία - κάτι τέτοιο φαίνεται απίθανο - αλλά να καταστεί ένα κόμμα που δε θα επηρεάζει τις εξελίξεις. Ένα κόμμα που η δυναμική των γεγονότων θα το έχει καταστήσει περιθωριακό από πλευράς πολιτικής παρέμβασης.
Αν υπάρξει δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη, στην Ελλάδα του 2027 δε θα υπάρχει χώρος για τον ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρακτηριστικά τού σήμερα. Και ΣΥΡΙΖΑ με άλλα χαρακτηριστικά δε θα είναι ΣΥΡΙΖΑ.
