Οι ψηφοφόροι κατάλαβαν πως η διακυβέρνηση της πατρίδας μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν μπορεί να την εμπιστευθούν σε τυχοδιώκτες εναλλακτικών νομισμάτων, σε παλίμπαιδες της φοιτητικής ξενοιασιάς, σε μαθητευόμενους μάγους της κακιάς ώρας. Και ψήφισαν όπως ψήφισαν.
Ψήφισαν την ομαλότητα μέσα από τη συνέχεια του κυβερνητικού έργου. Γιατί, όπως έχει γραφτεί κατά κόρον, το δίλημμα των εκλογών ήταν: πολιτική σταθερότητα ή αστάθεια και αβεβαιότητα. Και αν δεχτούμε πως τελικά τα διλήμματα δοκιμάζονται στην κάλπη, αυτό το δίλημμα επικράτησε του ανάλογου διλήμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι συνέβη κατά την τετραετία που πέρασε; Επανήλθε σταδιακά αυτό που λέμε κανονικότητα, έστω με καθυστερήσεις, με λάθη, με πισωγυρίσματα. Αλλά η αλλαγή ήταν αισθητή στους πολίτες. Και ήταν αλλαγή προς το καλύτερο σε όλους τους τομείς. Γινόταν αντιληπτή αυτή η αλλαγή στο πόσο γρήγορα απονέμονταν οι συντάξεις, πόσο γρήγορα προχωρούσαν έργα που είχαν βαλτώσει, πόσο γρήγορα υλοποιούνταν η ψηφιοποίηση του Δημοσίου, πόσο γρήγορα ελήφθησαν οι αποφάσεις για τα εξοπλιστικά, πόσο αποτελεσματική ήταν η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στα εθνικά θέματα.
Έβλεπαν οι πολίτες πως επιτέλους, μετά από έναν παρατεταμένο ευνουχισμό, η Ελληνική Αστυνομία άρχισε να κάνει τη δουλειά της. Και βέβαια οι Έλληνες δεν ξέχασαν πως αυτή η κυβέρνηση, στον καιρό της πανδημίας, κράτησε όρθια την κοινωνία, διατήρησε τη συνοχή της.
Τι άλλο χρειάζεται ένας ψηφοφόρος για να ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία; Τι άλλο χρειάζεται για να ψηφίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έδωσε το προσωπικό του χρώμα σε αυτήν την ιστορική παράταξη;
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττήθηκε απλώς, συνετρίβη. Υπέστη πανωλεθρία. Υπέστη πανωλεθρία ο ίδιος ο Α. Τσίπρας και τα όσα κόμισε στην πολιτική σκηνή από το 2011 και μετά. Δηλαδή την εχθροπάθεια, τη χυδαιότητα, τις ύβρεις και τους προπηλακισμούς, τις μηχανορραφίες και τις ραδιουργίες. Οι πολίτες, πλειοψηφικά, θέλησαν όχι απλώς να γυρίσουν σελίδα, αλλά να σχίσουν τη σελίδα που τους θυμίζει αυτές τις νοσηρές καταστάσεις.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλήφθηκε αυτό που έρχεται, γιατί δεν κατανόησε το φαινόμενο Μητσοτάκης. Δεν κατανόησε την πραγματικότητα που διαμόρφωνε με την πολιτική του. Ανοήτως σκεπτόμενοι τον υποτιμούσαν συνεχώς, πιστεύονται πως τον αντιμετωπίζουν με τον υπόκοσμο της πολιτικής να κραυγάζει «Μητσοτάκη γαμ…».
Όσοι πιστεύουν πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανή να εξαγάγει τα συμπεράσματά της από αυτήν τη συντριβή, θα διαψευστούν πανηγυρικά. Όπως δεν κατάλαβε γιατί ηττήθηκε το 2019, έτσι δεν θα καταλάβει γιατί ηττήθηκε το 2023. Θα ευθύνονται τα «πετσωμένα» κανάλια, οι δημοσιογράφοι και οι κατευθυνόμενοι δημοσκόποι, θα ευθύνονται τα άλλα κόμματα της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης που απέρριψαν την πρόταση συνεργασίας, θα φταίει κάποιος άλλος εκτός από τους ίδιους.
Εννοείται πως αν η διαφορά δεν ήταν τόσο θηριώδης, θα μιλούσαν για νοθεία και πιθανόν να λειτουργούσε και το παράλληλο σύστημα αριστερής καταγραφής των εκλογικών αποτελεσμάτων. Όμως, με 20 μονάδες διαφορά δεν έχουν το κουράγιο να πουν τίποτα. Τι να ψελλίσουν;
Συμπερασματικά, εκτιμώ πως αυτός ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει τελειώσει. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα και πλέον απειλείται σοβαρά από το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη.
