Αυτό το 13-0 της καταδίκης του Νίκου Παππά πόνεσε τελικά πολύ πιο πολύ απ' όσο φαινόταν. Και είναι λογικό. Στενότατος συνεργάτης του Α. Τσίπρα, ο εκτελεστικός του βραχίονας στο σχέδιο άλωσης του τηλεοπτικού τοπίου. Το γεγονός πως δε βρέθηκε ούτε ένας ανώτατος δικαστής να υιοθετήσει τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του αποδεικνύει πόσο δεμένο ήταν το κατηγορητήριο.
Έτσι αντιμετωπίζει ο πολίτης που σέβεται τους θεσμούς τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση. Το 13-0 δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ενοχή του κατηγορουμένου.
Όμως για τους νομικούς της ριζοσπαστικής Αριστεράς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αυτό το 13-0 προδίδει πως ασκήθηκαν πιέσεις στους δικαστές. Δε μπορεί όλοι να ομοφώνησαν; Όπως χαρακτηριστικά είπε ο καθ όμολογίαν ένοχος στην υπόθεση Κοσκωτά «όταν μια δικαστική απόφαση λαμβάνεται με πλειοψηφία Τσαουσέσκου, τότε να είστε σίγουροι ότι έχουν χρησιμοποιηθεί και μέθοδοι Τσαουσέσκου».
Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως η σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τους Ν. Παππά και Δ. Παπαγγελόπουλο προέκυψε μετά από δημόσια κλήρωση στην οποία συμμετείχαν όλοι οι ανώτατοι δικαστικοί, όλων των δικαστικών κλάδων.
Συμπερασματικά, έχουμε και λέμε:
Η Νέα Δημοκρατία δεν ήθελε μόνο την καταδίκη του Ν. Παππά, ήθελε να είναι και ομόφωνη. Και για αυτό χρησιμοποίησε μεθόδους Τσαουσέσκου. Και γιατί να θέλει αυτό το 13-0; Δε θα της αρκούσε ένα 8-5 ή ένα 9-4; Γιατί να μπλέξει με μηχανορραφίες κινδυνεύοντας να εκτεθεί πολιτικά; Ένα άλλο καλό ερώτημα είναι γιατί αυτές οι μέθοδοι Τσαουσέσκου δεν χρησιμοποιήθηκαν και στην περίπτωση Παπαγγελόπουλου, ο οποίος ως γνωστόν «έπεσε στα μαλακά»; Δεν ήταν μεγάλης σπουδαιότητας και αυτή η υπόθεση;
Γενικώς το «στήσιμο», η ύπαρξη σκοτεινών κέντρων, είναι μια βολική δικαιολογία για τους ηττημένους και τους συνωμοσιολόγους. Τους εξυπηρετεί. Δεν τους περνά από το μυαλό πως μπορεί να γεγονότα να είναι τόσο τρανταχτά, τα στοιχεία τόσο ακλόνητα, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την ενοχή των συντρόφων τους, στην προκειμένη περίπτωση του Νίκου Παππά.
Εννοείται πως όσοι μιλούν για μεθόδους Τσαουσέσκου οφείλουν να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους. Ποιοι δικαστές πιέστηκαν και από ποιους. Εγώ το μόνο σχετικό που θυμάμαι, είναι ένα πρωτοσέλιδο της «ΑΥΓΗΣ» που αφορούσε την προσωπική ζωή ανώτατου δικαστή. Κάτι σα μαφιόζικο μήνυμα μου φάνηκε.
Όμως, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Όλες αυτές οι επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης - θυμηθείτε τις προτάσεις Πολάκη - προετοιμάζουν το έδαφος για αυτά που θα επακολουθήσουν, αν έρθει στην εξουσία η δεύτερη φορά Αριστερά. Στοχοποιούν δικαστές και υπονομεύουν τους θεσμούς. Άλλωστε, τα όσα διαδραματίστηκαν στην υπόθεση Νοβάρτις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για δεύτερες σκέψεις. Θα επιδιώξουν να ελέγξουν κάθε αρμό της εξουσίας.
Όλα αυτά δεν αποτελούν κινδυνολογία. Οι ίδιοι τα λένε και μάλιστα δημοσίως, εδώ και πολύ καιρό. Εγώ απλώς τα σχολιάζω. Συνεπώς σήμερα, δεν υπάρχει η δικαιολογία «δεν γνώριζα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν ξανακυβερνήσει».
Μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
