Τι βαρετές εκλογές! Από τη Δευτέρα τα σπουδαία…

Θα θυμόμαστε, εκτός από το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο Τσίπρα, ζήσαμε και δεύτερες αχρείαστες εκλογές έμπνευσης πάλι Α. Τσίπρα. Το πρώτο (μας) κόστισε 100 δισ. € και εκχώρηση στους δανειστές της Δημόσιας Περιουσίας ως εγγύηση για έναν αιώνα.

Οι εκλογές της απλής αναλογικής μόλις 400 εκ. € και την απώλεια του Ιουνίου '23 στη διάρκεια του οποίου κυλά μια βαρετή προεκλογική περίοδος. Ενορχηστρωτής της ταλαιπωρίας ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησε να παγιδεύσει τον Κ. Μητσοτάκη με την απλή αναλογική και την πάτησε ο ίδιος. Τα απόνερα της βασισμένης πάλι στον τυχοδιωκτισμό Τσίπρα στρατηγικής «γέννησαν» σειρά μικρών κομμάτων στα όρια της γραφικότητας και του λαϊκισμού. Εγκλωβισμένος σε μια διαρκή πια συρρίκνωση, ο Α. Τσίπρας κατηγορεί ως υπεύθυνο τον Μητσοτάκη και δεν τον πιστεύει ούτε ο εαυτός του…

Οι αχρείαστες εκλογές επόμενο ήταν να φέρουν και αδιάφορη προεκλογική περίοδο. Οι πολιτικοί αρχηγοί υποχρεώθηκαν φυσικά να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους ώστε να αποτρέψουν την αποσυσπείρωση. Τα κομματικά επιτελεία εξαντλήθηκαν σε ασκήσεις τακτικισμού.

Το μεταναστευτικό, το Λιμενικό, τα θαλάσσια σύνορα και η φύλαξη τους, ο φράχτης του Έβρου, οι υποψήφιοι μουσουλμάνοι βουλευτές που κάποιοι εξ' αυτών αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη «της τουρκικής μειονότητας» κι όχι μουσουλμανικής υπό τις ευλογίες του ψευτομουφτή και του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, ήταν τα θέματα που τα επιτελεία τοποθέτησαν πάνω στη σκακιέρα τους. Η πολιτική αντιπαράθεση έγινε για την τιμή των εκλογών!

Οι πιο βαρετές εκλογές στην ιστορία των εκλογών. Τραβάμε τις μέρες, να έρθει η Κυριακή 25/6. Κανείς δεν έχει τη διάθεση να ανοίξει κάποιο θέμα, λες και δεν θέλουν να «κάψουν» τις εφεδρείες. Άλλωστε, δεν έχουν να πουν κάτι καινούργιο.

Επαναλαμβάνονται όλοι, αλλά εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχουμε ακόμη. Θα παραχθεί με την προϋπόθεση ότι θα πάμε να ψηφίσουμε. Λίγα θα τραβούσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης: Ας πούμε, η σύνθεση της επόμενης Κυβέρνησης, την οποία αναμένεται να ανακοινώσει την προσεχή Τρίτη ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν. Ελκυστικό θέμα συζήτησης είναι σίγουρα, η επόμενη μέρα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνει ο Αλέξης, πολιτικός μόλις 49 χρόνων, στην επόμενη φάση;

Για αυτά υπομονή λίγων ημερών. Κατά τ' άλλα οι πάντες βρίσκονται σε φάση διακοπών. Οι πρώτες πραγματικά ελεύθερες, χωρίς το άγχος του κορονοϊού, από το 2019. Από τις προηγούμενες εκλογές, για φαντάσου…

Η νέα Κυβέρνηση προφανώς έχει προκλήσεις μπροστά της. Μόνο προκλήσεις. Όσο μεγαλύτερη και ισχυρότερη η αυτοδυναμία και άρα σταθερότερη η επόμενη Κυβέρνηση, τόσο θα αυξάνονται γεωμετρικά οι ευθύνες από την πρώτη στιγμή μετά την ορκωμοσία της. Πολίτες κοιτούν κατάματα τον Μητσοτάκη και δεν του δίνουν κανένα περιθώριο καθυστέρησης. Οι μεταρρυθμίσεις, οι βελτιώσεις, οι αλλαγές πρέπει να αρχίσουν αμέσως. Μέσα στον Ιούλιο.

Σε τομείς όπως, Δικαιοσύνη, Δημόσια Διοίκηση, στην Εκπαίδευση, στην Ασφάλεια, στο ξερίζωμα της διαφθοράς η κυβερνητική πρωτοβουλία πρέπει να εκδηλωθεί χωρίς χρονοτριβή. Συνήθειες δεκαετιών δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεριζωθούν. Όμως μια, πιθανόν, ευρεία λαϊκή εντολή θα κρατά υπό συνεχή πίεση τον Μητσοτάκη και θα τον ωθεί να προσπαθεί τα δύσκολα. Αλλιώς…

Ένα μικρό παράδειγμα: Ας μιλήσουμε για τη σύνδεση των POS με την ΑΑΔΕ. Όλοι τη θέλουν, στα λόγια κι όλοι τη σπρώχνουν παρακάτω, πλην του Διοικητή Γ. Πιτσιλή! Στην τελευταία, προχθεσινή, σύσκεψη των παραγόντων της αγοράς, των εμπειρογνωμόνων κτλ αποφασίστηκε να δοθεί και νέα παράταση προκειμένου άπαντες να προσαρμοστούν (!) στην ιδέα ότι τα μηχανήματα των ηλεκτρονικών συναλλαγών θα καταγράφονται από την Ανεξάρτητη Αρχή Εσόδων. Φαινομενικά όλοι συμφωνούν στην ανάγκη. Και ταυτοχρόνως κάποιοι καταφέρνουν να καθυστερούν και να κερδίζουν χρόνο!

Ας σκεφτούμε, τα δυσκολότερα ζητήματα και τα προσκόμματα που εφευρίσκονται δεκαετίες και συντηρούν πλειάδα συμφερόντων εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Εν ολίγοις, ό,τι αποφεύγουν να συζητήσουν στην προεκλογική περίοδο, συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο με τα «πρέπει» του επόμενου Πρωθυπουργού.

Ο ίδιος το γνωρίζει και έχει πάρει, όπως λέγεται, τις αποφάσεις του. Ποιος τη χάρη του;…