Μας έχει συστηθεί με τις πολλές ιδιότητες του, ευτυχώς (για εμάς) δεν το έχουμε εκτιμήσει δεόντως! Αναλόγως με την περίσταση φοράει και μια «στολή». Δεν είναι μόνο πολιτικός αρχηγός. Γίνεται κάτι παραπάνω, όταν απαιτούν τα γεγονότα: Συντονιστής Πυροσβεστικών αεροπλάνων, επιδημιολόγος, προσφάτως σταθμάρχης και τώρα καπετάνιος, με δίπλωμα ταχύπλοου, όπως πια κυκλοφορεί.
Εκτός από εμπειρογνώμων σε όλα τα πεδία, ποτέ δεν παύει να πλάθει λέξεις. Τελευταίο παράδειγμα το «υπέρφορτο» ίσως από το κατάφορτο, παλαιότερα η «απεύθυνση» ίσως γιατί κάτι ήθελε να απευθύνει ή να απευθυνθεί, ακόμη πιο παλαιά ο «νεοποτισμός» ίσως να περιγράψει τον νεποτισμό. Εκπαιδευτική για τους λογογράφους πολιτικών θα μείνει η «τυμβωθηρία» παντρεύοντας την «τυμβωρυχία» με τη «ψηφοθηρία».
Τα παραδείγματα αυτά, μαζί με τη μετάβασή του στη Μυτιλήνη, στη Λέσβο και στα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, θα μείνουν ως ένα μόνο μικρό δείγμα, μπροστά στο μεγαλειώδες της περιστροφής των 360 μοιρών, με την οποία, ο ίδιος ως πολιτικός μηχανικός εξήγησε πως θα άλλαζε θέαση στα πράγματα!
Δε θυμάμαι αντίστοιχο τακτικισμό απελπισίας σε περασμένες προεκλογικές περιόδους. Κατάφερε με τις μεταστροφές του να ζαλίσει ακόμη και την πυξίδα! Όμως μετά από κάθε πειραματισμό ο Α. Τσίπρας καταλήγει να επιβεβαιώνει ότι στην περιστροφή των 360 μοιρών δεν αλλάζεις θέαση. Συνεχίζεις να βλέπεις τα ίδια. Και να κάνεις τα ίδια, όπως ταιριάζει στην περίπτωση του αρχηγού ΣΥΡΙΖΑ. Δεν καταφέρνει να αποκολληθεί από τον ιδεολογικό εαυτό του, από τις ιδεοληψίες του, τις πολιτικές εμμονές του. Στην έναρξη της τελευταίας προεκλογικής εβδομάδας βρισκόμενος στο ύστατο σκαλοπάτι αντιμετωπίζει την υπηρεσιακή κυβέρνηση σαν κυβέρνηση Μητσοτάκη. Απόλυτη απόγνωση…
Ξεκίνησε την προεκλογική του Μαΐου παριστάνοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πρόσφερε διασκέδαση είναι η αλήθεια. Στο ΠΑΣΟΚ τον πήραν στα σοβαρά, τους έθιξε τα ιερά και τα όσια. Σωστά. Δεν κράτησε πολύ η μίμηση για την πορεία προς την κεντροαριστερά, άλλωστε την αποδομούσαν οι σύντροφοί του, στην προσπάθεια τους να δηλώνουν πιο Αριστεροί από τον Βαρουφάκη.
Χωρίς ωστόσο να τον απορρίπτουν στις τουλάχιστον τέσσερις κυβερνητικές εκδοχές που υπέθεταν στο μυαλό τους ότι θα μπορούσαν να προκύψουν με την απλή αναλογική. Μετά το οριστική άρνηση Βαρουφάκη, Κουτσούμπα, Ανδρουλάκη στις προτάσεις τους ακόμη και για κυβερνήσεις «ανοχής» και «ειδικού σκοπού» έφθασε ο Τσίπρας να παρακαλάει για τις ψήφους των δήθεν αντισυστημικών του Κασιδιάρη, η εικόνα του Ανδρέα είχε πια σβήσει. Είχε αναδυθεί ξανά το πρόσωπο του Αριστερού τυχοδιώκτη. Πανικόβλητος τράκαρε πάνω στους τοίχους του αδιεξόδου, που ο ίδιος είχε κατασκευάσει, νομίζοντας ότι θα παγιδεύσει τον Μητσοτάκη.
Αφού η απλή αναλογική εξελίχθηκε σε όλεθρο, ο βασικός εμπνευστής της Α. Τσίπρας πλέον την αποκηρύσσει. Χρησιμοποιεί το αστείο επιχείρημα ότι δήθεν ο Μητσοτάκης επιδιώκει τον κατακερματισμό της ονομαζόμενης προοδευτικής ψήφου σε πολλά και μικρά κόμματα και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις ένα μήνα πριν καλούσε για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας ακριβώς όπως επιτάσσει το εκλογικό σύστημα που υποτίθεται ότι αποτελεί μέρος του γενετικού υλικού της Αριστεράς.
Ο Κ. Μητσοτάκης στο μεταξύ, συνέχιζε τη σταθερή του πορεία προς την κανονικότητα, άρα την σταθερότητα. Δεν περίμενε, ακόμη και ο ίδιος την εκλογική διαφορά, αλλά όσο δεν δεχόταν πίεση από τον αντίπαλο του, μέσα στο δικό του πεδίο της κανονικότητας είχε την άνεση να αναδεικνύει τα δώρα που του πρόσφερε ο Τσίπρας, με τα συνεχή λάθη του. Το οικονομικό πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, που προκειμένου να υλοποιηθεί (!), υποχρεωτικά έκρυβε κρυφή φορολογία. Το αποτέλεσμα της 21/5 που έκρυβε το «φασούλι» Ροδόπη.
Η Πειραιώς παρίστανε ότι δεν το έβλεπε. Δεχόταν μάλιστα την κριτική ότι καθυστέρησε δύο εβδομάδες να αντιληφθεί το παρασκήνιο της εμπλοκής του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, το οποίο πρώτη είχε αποκαλύψει κυρία στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην Κομοτηνή. Μέχρι τη στιγμή που ο Ν. Φίλης αναφέρθηκε υπερήφανος στην «τουρκική μειονότητα» της Θράκης. Όπως και ο υπερήφανος της φορολόγησης των μεσαίων Κατρούγκαλος. Ο Μητσοτάκης πήρε το σήμα που έλυνε τα χέρια του. Κίνησε να αγκαλιάσει ξανά τους πολίτες που εκφράζονται πιο Δεξιά μέσα στην Μητσοτακική Κεντροδεξιά ΝΔ.
Η προεκλογική περίοδος του Ιουνίου βρήκε τον Τσίπρα, όχι πια κεντροαριστερό, αλλά ξανά πούρο Αριστερό. Έχοντας στο πλευρό του τον Ν. Μαραντζίδη άρχισε αριστερό κατενάτσιο, να παλέψει για το μπροστά «2» στο αποτέλεσμα της 25/6. Όσο μοιραία μπορεί να αποδειχτούν τα απρόβλεπτα γεγονότα για τους πολιτικούς ή για μια κυβέρνηση, όπως έλεγε Βρετανός πολιτικός τον περασμένο αιώνα, τόσο δώρα πρόσφερε στον Μητσοτάκη ο τακτικισμός του Τσίπρα.
Μετά την τραγωδία του ναυαγίου στη Μεσόγειο, ήταν πράξεις αυτοχειρίας, η υποδοχή που επεφύλαξαν στην ΠτΔ νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ στο λιμάνι της Καλαμάτας. Δε στάθηκε αρκετή για την Κουμουνδούρου, η Αριστερή επίδειξη. Ακολούθησε η σύσκεψη του Τσίπρα σε ρόλο εμπειρογνώμονα με τον υπηρεσιακό υπουργό Πολιτικής Προστασίας.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο συνέχισε να επιτίθεται στο Λιμενικό Σώμα, χωρίς να θέλει, όπως έλεγε, να θίξει τα στελέχη του. Αναδείκνυε ωστόσο τις, κατά τον ίδιο, αντιφάσεις στις δηλώσεις μεταξύ Λιμενικού και υπηρεσιακής Κυβέρνησης. Δεν ξέφευγε της προσοχής, φυσικά, η προσπάθεια Τσίπρα να ταυτίσει την υπηρεσιακή Κυβέρνηση με την Κυβέρνηση Μητσοτάκη και να ασκήσει κριτική στο Λιμενικό Σώμα προσποιούμενος ότι δεν το κάνει. Ο Τσίπρας του ‘15 διέπρεπε στα αριστερά αλώνια!
Με το προσβλητικό ύφος και τη συμπεριφορά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να υπενθυμίσει τη στάση του ως πρωθυπουργού στη μοιραία βραδιά της φρίκης στο Μάτι, όταν ενημερωνόταν στο Συντονιστικό του Πυροσβεστικού Σώματος. Ήταν πάλι, προχθές, ο ίδιος ανάγωγος, αυθάδης, αγενής και ασεβής, όπως οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ. Εν ολίγοις εκεί, στην ίδια θέση, των 360 μοιρών κι ας νομίζει ότι αλλάζει οπτική, ως πολιτικός μηχανικός!
Κάτι τελευταίο: Στην ανθρώπινη αγκαλιά που άνοιξε στους διασωθέντες μετανάστες του ναυαγίου, οι πολλοί στην Ελλάδα θα ήθελαν να είχε χωρέσει προηγουμένως στην αγκαλιά του τις Ελληνίδες και τους Έλληνες του Ματιού που έχοντας νιώσει την απώλεια των ανθρώπων τους ζητούσαν μια αγκαλιά παρηγοριάς…
