Ξεκίνησαν προθέρμανση Τσίπρας-Ανδρουλάκης για τις 25/6, χωρίς να αλλάξουν θέσεις, κρατούν τις ίδιες «γραμμές» απέναντι στον Μητσοτάκη. Κι ας ξέρουν τι επιθυμεί η πλειοψηφία: Αυτοδύναμη ΝΔ, πεντακάθαρη εντολή στον Μητσοτάκη να αλλάξει σελίδα για την Ελλάδα. Τι δείχνουν να έχουν καταλάβει οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης; Λίγα πράγματα.
Σωστά λέγεται, η κάλπη θα γεμίσει από την αρχή. Λογικά, εάν στο προσεχές διάστημα δεν έρθουν τα «πάνω-κάτω» όσοι εκδήλωσαν την εμπιστοσύνη τους στον Μητσοτάκη την πρώτη φορά θα την επαναλάβουν και στις επόμενες εκλογές. Κι ας λοιδορήθηκαν, στο μεταξύ, για την ψήφο από τους Τσίπρα, Δούρου και Παππά. Έφτασαν να ακούσουν από τον Ν. Ξυδάκη ότι έχουν «ομίχλη στα μυαλά» και «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Δηλαδή αγαπούν τον απαγωγέα τους. Ποιος άλλος από τον Μητσοτάκη; Ο «εγκληματίας» των Τεμπών!
Έτσι κάνουν αυτοκριτική στην Αριστερά…
Πανικόβαλε το μπλε του χάρτη τους Τσίπρα και Ανδρουλάκη. Προσπαθούν να αντιστρέψουν το μήνυμα της ξεκάθαρης αυτοδυναμίας. Προβάλλουν την δήθεν «παντοκρατορία» Μητσοτάκη. Θέλουν να φοβίσουν. Ποιους; Τους πολίτες που ψήφισαν σταθερότητα και κανονικότητα και ξεκαθάρισαν με το 40,79% και τις 146 έδρες στη ΝΔ, ότι δεν γουστάρουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος τους.
Πόσο πιο αποφασιστικά θα μπορούσε να εκφραστεί η πλειοψηφία; Η απλή αναλογική που δόλια ψήφισε ο Α. Τσίπρας για να παγιδεύσει τον Μητσοτάκη απορρίφθηκε μετ´ επαίνων και τυμπανοκρουσίας. Οι δυο της Αντιπολίτευσης παριστάνουν ότι δεν άκουσαν. Η δήθεν «παντοδυναμία» που φυσικά δεν είναι, ξέρουν ότι υπολείπεται σε ποσοστά από νίκες που επιτεύχθηκαν στο παρελθόν. Το 48,07% του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, τον οποίο μιμήθηκε τώρα ο Τσίπρας για να συντριβεί. Το 46,89% του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990 για να αντιμετωπίσει την «απλή αναλογική» του Κουτσόγιωργα. Το 46,88% ξανά του Α. Παπανδρέου το 1993 με το οποίο επέστρεψε στην εξουσία μετά το δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Το 43,79% του Κ. Σημίτη. Το 45,36% του Κ. Καραμανλή το 2004 και το 43,92% του Γιώργου Παπανδρέου το 2009.
Επόμενο να αγχώνουν τα ποσοστά τον Α. Τσίπρα στο ενδεχόμενο να επιστρέψει ο δικομματισμός της Πασοκονεοδημοκρατίας, τον οποίο προσπάθησε να ξορκίσει την τελευταία δεκαετία. Οι εξελίξεις δεν δείχνουν ευνοϊκές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα δούμε…
Αντιθέτως, το αποτέλεσμα της 21/5 αναθέρμανε, σχετικώς, την επιδίωξη Ανδρουλάκη να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξ. Αντιπολίτευση. Αν και οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ έφθασαν στο 1/3 της δύναμης του το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε μόλις 3 ποσοστιαίες μονάδες. Ικανές να γεμίσουν χαρά στη νέα ηγεσία στην Χαρ. Τρικούβερτο και να φουσκώσουν την αυτοπεποίθηση της. Ο Ανδρουλάκης θα επιτεθεί ακόμη πιο δυνατά στον Τσίπρα προκειμένου να ανακαταλάβει στρατηγική θέση στην Κεντροαριστερά, εμφανιζόμενος αδιάλλακτος απέναντι στον Μητσοτάκη. Επιμένει στον όρο να επιλέγει άλλο πρόσωπο για την Πρωθυπουργία στο ενδεχόμενο συνεργατικής κυβέρνησης. Ας υποθέσουμε ότι η ΝΔ με πχ 149 έδρες θα πρέπει να αποδεχθεί εκ του εκλογικού αποτελέσματος την απαίτηση ΠΑΣΟΚ να αντικατασταθεί ο νικητής με διαφορά Μητσοτάκης ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας.
Ακούγεται σαν αστειότητα…
Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε με τους κεντρικούς αντιπάλους του Κ. Μητσοτάκη να επιμένουν σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον ψηφοφόρων, σε ισχυρισμούς που αλλοιώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα σαν να μην υπήρξε ώστε να προκαλέσουν ρήγματα στη κρίση των πολιτών.
Ο Μητσοτάκης δεν ήταν Όρμπαν, δεν θα γίνει Ερντογάν. Η ονομαζόμενη «παντοδυναμία» είναι η άμυνα των πολιτών απέναντι στους τυχοδιωκτισμούς και τις επιδιώξεις Τσίπρα και στον «μικρομεγαλισμό» Ανδρουλάκη. Η προσπάθεια να «κοντύνει» ο Μητσοτάκης δεν είναι καινούργια, την έχουμε ξαναδεί. Έμπαινε μπροστά σε κάθε κυβερνητικό στραβοπάτημα. Το σενάριο των επιχειρηματικών σαλονιών δεν βγήκε. Τώρα προστέθηκαν και οι «τράπεζες» των μοναστηριών…
