Τον Πέτρο Παππά, βουλευτή Κιλκίς, με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον γνώριζα. Τον κάλεσα, μετά από προτροπή του δημοσιογράφου Δ. Τάκη, στην πρωινή ραδιοφωνική μου εκπομπή στον ΣΚΑΙ να συζητήσουμε το «εάν πρέπει να ανοίξει ο διάλογος για τα μη κρατικά ή και ιδιωτικά ΑΕΙ», υπονοώντας φυσικά με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο διάλογος με τον γιατρό, Π. Παππά ήταν μια αποκάλυψη, μια όαση. Προλαβαίνω την κακοπιστία. Όχι διότι άκουσα απόψεις με τις οποίες συμφωνώ. Κυρίως για την ποιότητα της συζήτησης και το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου που εκφράζει ο βορειοελλαδίτης επιστήμονας. Άλλωστε σπανίζουν οι ανάλογες φορές με άλλους βουλευτές ομοϊδεάτες του.
Στην κλισέ δημοσιογραφική γραφή, όταν θέλουμε να εκφράσουμε έκπληξη ή και όταν πρέπει να παρουσιάσουμε μια «αποκάλυψη» χρησιμοποιούμε το τυποποιημένο «και όμως». Ταιριάζει, απολύτως, στην περίπτωση του Πέτρου Παππά.
Ας τον γνωρίσουμε πρώτα: Ο βουλευτής Κιλκίς ΣΥΡΙΖΑ, είναι Ειδικός Γενικός Οικογενειακός Ιατρός με εξειδίκευση στην Επείγουσα Ιατρική, στον Σακχαρώδη Διαβήτη και στην Ψυχολογία των Ασθενών. Διευθύνει το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γεν. Νοσοκομείου Κιλκίς. Έγινε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και εξελέγη βουλευτής πρώτη φορά, τον Μάιο 2023.
«Και όμως» στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει βουλευτής, ο οποίος δεν αρνείται εκ των προτέρων κάθε απόπειρα διαλόγου για το επίμαχο άρθρο 16 του Συντάγματος. Κατά την άποψη του, είναι μια συζήτηση την οποία πρέπει να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο πλαίσιο της παγκόσμιας πραγματικότητας. «Είμαστε οι μόνοι ίσως, από τις λίγες δυτικές χώρες, που δεν έχουμε πανεπιστήμια μη κερδοσκοπικά», λέει με μια φυσικότητα ο επιστήμων βουλευτής. Κι αν είναι είδηση!
Εννοείται πως θέτει τις προϋποθέσεις, που εκείνος θεωρεί απαραίτητες προκειμένου να συμφωνηθούν οι όροι για την έναρξη μιας πολιτικής συζήτησης για την οποία η πλειοψηφία της κοινωνίας, κοιτάζοντας τα αποτελέσματα των εκλογών θα ήθελε να έχει θετική κατάληξη.
Εντυπωσιασμένος μπορώ να πω, παρακολουθούσα τον Π. Παππά να ακολουθεί τα σημεία πάνω στα οποία εξελισσόταν η συζήτηση και τοποθετούνταν με τα επιχειρήματα του, χωρίς να εφευρίσκει προσκόμματα για να αποπροσανατολίσει την κουβέντα.
Θεωρεί και ποιος άλλωστε θα διαφωνούσε ότι ο διάλογος για την αναθεώρηση του άρθρου 16 πρέπει να έχει ως βάση την στήριξη των δημόσιων πανεπιστημίων.
Προτάσσει, όπως διευκρίνισε ως προσωπική άποψη την εγκατάλειψη της υποκριτικής στάσης, καθώς η ίδρυση μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων θα ανακουφίσει τα μεσαία και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα από το βάρος των διδάκτρων και του πρόσθετου κόστους διαβίωσης που επωμίζονται για σπουδές των παιδιών τους σε χώρες των Βαλκανίων. Συμπλήρωσε πολλές φορές πως τα μη κρατικά ή και τα ιδιωτικά ΑΕΙ πρέπει να έχουν ικανοποιητικό αριθμό υποτροφιών ως κοινωνικό ισοδύναμο.
Έθεσα στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια παράμετρο που νομίζω ότι θα προκύψει εκ των πραγμάτων εάν το πολιτικό σύστημα δείξει τη διάθεση και τη θέληση να ξεπεράσει τον αναχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας. Εάν συμφωνηθεί η σύσταση μη κρατικών πανεπιστημίων ανοίγεται και η προοπτική της εισαγωγής στα ΑΕΙ με τον βαθμό του απολυτηρίου του Λυκείου, το οποίο στο μεταξύ θα αξιολογείται ως σχολική μονάδα μαζί και οι εκπαιδευτικοί ώστε ο βαθμός να προέρχεται από ένα σχολείο, που θα έχει πιστοποιηθεί. Δεν αποκλείεται σε κάποιες σχολές των ΑΕΙ να απαιτούνται επιπρόσθετες εξετάσεις λόγω υψηλής ζήτησης, αλλά η εισαγωγή με τον απολυτήριο βαθμό του Λυκείου θα μεταθέσει την υποχρέωση της αξιολόγησης των φοιτητών στα πανεπιστήμια, κάτι που αρνούνται να κάνουν σήμερα.
Συγκεκριμένος αριθμός εξεταστικών που θα έχει καθοριστεί εκ των προτέρων θα δίνεται ως ευκαιρία για τη συνέχιση των σπουδών και στην περίπτωση της αποτυχίας θα δίνεται η ευκαιρία στους φοιτητές να αλλάξουν Σχολή και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε άλλο επίπεδο ή άλλο τομέα σπουδών. Όλα εντός ΑΕΙ. Ώστε το Λύκειο να αποσυνδεθεί από τις εξετάσεις και να αποκτήσει ξανά την εκπαιδευτική του σημασία στην παροχή γενικής παιδείας στους μαθητές. Μια τέτοια μεταρρύθμιση θα μείωνε το κόστος των οικογενειών για την συμπληρωματική εκπαίδευση εκτός σχολείου. Τα φροντιστήρια δεν θα χάνονταν αλλά θα έπαυαν να υποκαθιστούν στον σημερινό υπερβολικό βαθμό το Λύκειο.
Ο Π. Παππάς τόλμησε, για το περιβάλλον της Αριστεράς, ένα μεγάλο βήμα. Εντυπωσιακό ειλικρινά. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συνηθίζουν τα αντίθετα. Η περίπτωση του βουλευτή Κιλκίς προς το παρόν φαίνεται μοναδική. Η πορεία του δείχνει μοναχική. Δείχνει τώρα. Δεν ξέρουμε εάν οι εσωκομματικές διεργασίες αλλάξουν τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις κι άλλων στελεχών στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δηλώσεις τους δεν επιτρέπουν, ακόμη, αισιοδοξία. Εξακολουθούν να είναι μουντές, αρτηριοσκληρωτικές, ξεπερασμένες.
Ίσως, να καταλάβουν ότι δεν έχει πια νόημα να κρύβονται από την ίδια τη ζωή…
