Οδυνηρές μνήμες και σκηνές αποτρόπαιες συγκρίνονται στο μυαλό, όσο συνεχίζονται οι πολυήμερες βίαιες ταραχές στο Παρίσι, θυμίζοντας αντίστοιχες της Αθήνας. Ο θάνατος του 17χρονου εφήβου από πυροβολισμό αστυνομικού στέκεται ως αφορμή μιας, ακόμη, προσπάθειας για κατάλυση της τάξης στη Γαλλία.
Νόμος ψηφισμένος το 2017 από την Εθνοσυνέλευση επιτρέπει τη χρήση όπλου εναντίον οδηγών που αρνούνται να σταματήσουν σε έλεγχο, ακόμη κι όταν η ζωή των αστυνομικών δεν απειλείται. Ο αυστηρότερος κατά κάποιους νόμος ως προς τη δυνατότητα αντίδρασης των αστυνομικών τροποποιήθηκε μετά από επίμονη πίεση των συνδικάτων αστυνομικών για προστασία των μελών τους από δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους.
Έκτοτε έχουν πολλαπλασιαστεί οι θάνατοι οδηγών μέσα στο αυτοκίνητό τους από πυρά αστυνομικών. Η εκπαίδευση των Γάλλων αστυνομικών παραμένει ζήτημα ανοικτό και τίθεται με σφοδρότητα καθώς δεν κρίνεται επαρκής ακόμη και από τους συνδικαλιστές. Δημοσίευμα της εφημερίδας «The New York Times» αναφέρθηκε σε περυσινή έκθεση η οποία αποκάλυπτε ότι 40% των Γάλλων αστυνομικών απέφυγαν να παρακολουθήσουν τρεις υποχρεωτικές ημέρες εκπαίδευσης για την οπλοχρησία.
Η απλωμένη βία στο κέντρο και στις συνοικίες των Γαλλικών πόλεων που εκδηλώνεται με πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, λεηλασίες καταστημάτων, αρπαγή προϊόντων ακόμη και επίθεση εναντίον κατοικίας δημάρχου, ακολουθεί εκείνη προ ολίγων μηνών με αφορμή την ψήφιση του νέου αυξημένου ορίου συνταξιοδότησης. Και πάλι η χώρα μόλις είχε συνέλθει από τις πολύμηνες κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» στο περιθώριο οποίων σημειώνονταν έκτροπα από μασκοφόρους και λοιπούς ταραξίες. Γενικά, η Γαλλία εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια σαν πεδίο αντιδημοκρατικής δράσης και ενεργειών από ομάδες εξεγερμένων που χρησιμοποιούν διάφορα προσχήματα.
Η Προεδρία Μακρόν βάλλεται από τα δύο άκρα. Του ριζοσπάστη Αριστερού Μελανσόν και της Ακροδεξιάς Λεπέν. Η άνευ ορίων υποστήριξη από τον Μελανσόν των ακραίων ταραξιών θεωρείται για τους μετριοπαθείς δημοκρατικούς πολίτες, το βούτυρο που αλείβει το ψωμί της η Λεπέν.
Η αυξανόμενη βιαιότητα ωθείται και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας να απαιτεί αυξημένη περιφρούρηση και δημόσια ασφάλεια. Ο Μακρόν διατάσσει δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς να βρίσκονται στους δρόμους προκειμένου να προστατεύσουν τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία. Το αίτημα για περισσότερο νόμο και τάξη προφανώς προσθέτει πολιτικό κέρδος στη Λεπέν υπό την έννοια ότι αυτό είναι το προνομιακό πεδίο της πολιτικής της. Το αριστερό γιουρούσι, με την φαντασίωση ότι θα καταληφθούν τα ανάκτορα των Βερσαλλιών, στοχεύει Μακρόν, χωρίς φυσικά να βελτιώνει τη ζωή των απλών ανθρώπων. Αγκαλιάζει απλώς το λούμπεν που έχει ανάγκη η Αριστερά ώστε να επικαλείται ένα προλεταριάτο το οποίο στις ανεπτυγμένες οικονομικά κοινωνίες έχει πλέον άλλα χαρακτηριστικά.
Η Γαλλία όμως είναι ένα Κράτος, φάρος της φιλελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας, υπέρμαχος των δικαιωμάτων κατατρεγμένων ανθρώπων που επιζητούν καταφύγιο και προστασία. Ένα κράτος ελπίδα για κυνηγημένους αντιδημοκρατικών καθεστώτων που θα επεδίωκαν να την πλήξουν. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ως σκέψη, το ενδεχόμενο, αυταρχικά καθεστώτα να εκμεταλλεύονται ευκαιρίες ώστε να προκαλέσουν καταστάσεις χάους και να διευκολύνουν, με τον τρόπο αυτό, κόμματα που επιβουλεύονται τη φιλελεύθερη Δημοκρατία. Η Γαλλία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ίσως κι από το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μακρόν τοποθετείται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Άλλωστε, η Μ. Λεπέν, ο Πούτιν και τα ρωσικά δάνεια έχουν απασχολήσει αρκετά τη γαλλική και διεθνή κοινή γνώμη, προτού η Γαλλίδα πολιτικός υποχρεωθεί να καταδικάσει την εισβολή του Ρώσου ηγέτη στην Ουκρανία.
Η Γαλλία δοκιμάζεται σκληρά και από τη ριζοσπαστικοποίηση, μέσω του Ισλάμ, των μουσουλμάνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς. Παιδιά τα οποία γεννήθηκαν στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις από γονείς που μετοίκησαν ως μετανάστες στη Γαλλία, συνέπεια της αποικιοκρατίας, δεν εντάχθηκαν ουσιαστικά στην κοινωνία και τώρα σαν παρίες συμμετέχουν στις τάξεις των εξεγερμένων, συγκροτούν συμμορίες καταστροφής, έτοιμες να επιτεθούν όποτε δοθεί η ευκαιρία. Θεωρείται η Γαλλία, το παράδειγμα της αποτυχούσας «πολυπολιτισμικότητας» που μαστίζεται από συνεχείς βίαιες ταραχές. Τα προάστια των πόλεων εστίες ανομίας όπου χειραγωγούνται νέοι με ροπή στην παραβατικότητα τους οποίους η δημόσια εκπαίδευση αδυνατεί να βοηθήσει στην ένταξη τους στην κοινωνία.
Είναι επόμενο η κατάσταση στη Γαλλία να προκαλεί ανησυχία στην Ευρώπη. Μαζί με τη Γερμανία είναι τα Κράτη κολόνες της Ένωσης. Ο εκ των έσω βαλλόμενος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, στον οποίο ωστόσο προστρέχουν τα εκατομμύρια των Αφρικανών και Ασιατών μεταναστών και άλλα τόσα προσβλέπουν πρέπει να φροντίσει την περαιτέρω αυτοπροστασία του. Αφενός γιατί το απαιτούν οι πολίτες που μοιράζονται τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες αλλά αφετέρου για να εξακολουθεί να αποτελεί το φως μέσα στο σκοτάδι της ανελευθερίας.
Το τι πρέπει να κάνει η Γαλλία, το απαντά η Σ. Τριναταφύλλου, έχοντας γνώση από πρώτο χέρι της γαλλικής κοινωνίας. Συνιστά νηφαλιότητα και μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και στη δικαιοσύνη με τόλμη.
ΥΓ: Ούτε η φρενίτιδα Μελανσόν, ούτε ο ψυχρός υπολογισμός πολιτικών κερδών της Λεπέν, δίνουν άλλοθι στο λάθος του ζεύγους Μακρόν να απολαύσει συναυλία τις ώρες που οι ταραχοποιοί πυρπολούσαν γειτονιές του Παρισιού. Στοιχειώδες. Θυμίζει, άλλωστε, κάτι αντίστοιχο από την ελληνική σκληρή εμπειρία του 2008, όταν έπεσε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος.
Ας μας διδάξει η γαλλική διαπίστωση ως προς την αναγκαιότητα της συνεχούς εκπαίδευσης του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας. Πρόσφατο συμβάν θανάτου εφήβου οδηγού που αρνήθηκε αστυνομικό έλεγχο συντάραξε την κοινωνία και προκάλεσε πολιτική αντάρα. Με τον πλέον εμφαντικό τρόπο είχε επισημανθεί, άλλη μια φορά, η ελλιπής εκπαίδευση των αστυνομικών. Πέρασε καιρός από τότε, μεσολάβησαν και άλλα σκληρά γεγονότα που σκέπασαν το θέμα. Η Διοίκηση της ΕΛΑΣ μπορεί να μην ανακοινώνει τις τρέχουσες και καθημερινές δραστηριότητες του Σώματος. Σκεπτόμενοι θετικά να υποθέτουμε ότι, τουλάχιστον, εκπαιδεύεται διαρκώς με όλα τις σύγχρονες μεθόδους, το προσωπικό της ΕΛΑΣ.
Είναι σημαντικό, να είμαστε βέβαιοι και να νιώθουμε σιγουριά…
