Με ένα ρεσάλτο, το (κάποτε) asset του Τσίπρα, ντυμένος κουρσάρος, μπούκαρε στο κόκκινο κτήριο της Πειραιώς. Στο πολιτικό ρεπορτάζ των τελευταίων ωρών παρακολουθούμε τον εγκλωβισμό του ΣΥΡΙΖΑ από τον Βαρουφάκη. Αποσβολωμένοι και εμβρόντητοι Τσίπρας και συνεργάτες του έχουν ακινητοποιηθεί από το τέλειο μάρκετινγκ του Γιάνη. Χωρίς ταμπού ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν διστάζει να παίξει με ευρώ, ευρωζώνη, νόμισμα, τραπεζικό σύστημα. Κόλλες Α4 με τον τίτλο «Δήμητρα» για νόμισμα, σχέδιο «Οδυσσέας» κι ό,τι του έρχεται στο μυαλό. Απολαμβάνει τον ρόλο του. Μαγεύεται από τον εαυτό του και σφίγγει όλο και περισσότερο τους αρμούς της Κουμουνδούρου!
Ο Βαρουφάκης λέει ανέφικτα πράγματα. Όμως, με την μπαρουφολογία του απευθύνεται σε κοινό που κλέβει από τον Τσίπρα. Στριμωγμένος κι από τις δημοσκοπήσεις αυτός δεν μπορεί ούτε καν να αποδοκιμάσει το ίνδαλμα του, μιας (πρόσφατης) εποχής. Μαζί έκλεισαν το 2015 τις τράπεζες αλλά τώρα ο Βαρουφάκης λες και εκδικείται για την απόφαση του Τσίπρα να τον εκδιώξει στα μέσα εκείνου του Ιουλίου. Σαν εφιάλτης επέστρεψε και έχει κάνει κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπέθεταν κάποιοι καλών προθέσεων πολίτες ότι ο Τσίπρας θα βρει τον χρόνο, μετά την ήττα του 2019, να στρέψει μέτωπο προς την κανονικότητα και να αρχίσει να βαδίζει προς το κέντρο. Έκανε κάποια δειλά αρχικά βήματα και μετά κόλλησε. ΣΥΡΙΖΑ και ψηφοφόροι του έστειλαν μαντάτο. Ποιο Κέντρο και ανοησίες; Να μείνουν πιστοί σε αυτό που ξέρουν και θυμούνται ήθελαν οι άνθρωποι. Άλλο που δεν ήθελε ο Τσίπρας. Προερχόμενοι από το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ έμαθαν να απαγγέλουν τέλεια το ποίημα του λαϊκισμού. Επιπλέον, τους αρέσει να το ακούν. Περιθώρια ο Τσίπρας και να ήθελε δεν είχε, ούτε φυσικά προσπάθησε ως κατά τ’ άλλα ηγέτης, να αποκτήσει. Ξέμεινε σ´ ένα φθαρμένο πια κομματικό προϊόν. Γιατί είναι Αριστερός και δεν έχει κρύψει ότι την επόμενη φορά θα σφίξει καλύτερα τους αρμούς της εξουσίας!
Ο Τσίπρας δεν μπόρεσε εκ των πραγμάτων και ούτε μπορεί να βγει μπροστά από τον Μητσοτάκη. Ηγείται ενός κόμματος παρωχημένου με απαρχαιωμένες θέσεις. Το ίδιο και τα στελέχη του. Οι προτάσεις Τσίπρα, λογικά (!) θα έπρεπε να υπερκεράσουν αυτές του Μητσοτάκη ώστε να συγκριθεί απευθείας στα μάτια των ψηφοφόρων και να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση. Ούτε καν. Έκανε κακή αντιπολίτευση που δεν απευθυνόταν στη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας η οποία ζητά ιδέες, λύσεις και μια πειστική εικόνα θέλησης για υλοποίηση. Ο Τσίπρας σερνόταν όλα αυτά τα χρόνια σε μια πολιτική λούμπεν αντίληψης απευθυνόμενη σε μια κομματική πελατεία που ζει σε ναφθαλίνη.
Καταλήγει, είτε γιατί τα πιστεύει ο ίδιος, είτε λόγω της ασφυκτικής πίεσης Βαρουφάκη από τα αριστερά, να εξαγγέλλει την κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και της ΔΕΗ επιτρέποντας στον Μητσοτάκη να στήνει πανηγύρια. Υποχρεώνεται να μετατοπίσει τη γραμμή του αναφορικά με τη χρήση της απλής αναλογικής στο αποτέλεσμα των εκλογών. Πριν από την εμφάνιση Βαρουφάκη δήλωνε κατηγορηματικά ότι δεν θα ηγηθεί κυβέρνησης ηττημένων, αλλά έχοντας ήδη ηττηθεί από τον καταληψία της Κουμουνδούρου ψελλίζει τώρα ότι δεν θα αρνιόταν ψήφο ανοχής.
Όμως, αφού είναι ευπρόσδεκτη η ψήφος ανοχής από τον Βαρουφάκη, γιατί τότε ήταν ατυχείς οι δηλώσεις των Δραγασάκη και Τσακαλώτου πως υπό προϋποθέσεις και ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής 21 Μαΐου, γιατί όχι να μην σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση ηττημένων; Απλώς, ο Τσίπρας κάνει την ανάγκη φιλοτιμία. Υποχρεωμένος και από την πίεση που του ασκείται εσωτερικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και λόγω των χαμηλών επιδόσεων στις δημοσκοπήσεις να εγκαταλείψει την απόλυτη στάση του ότι θα χρησιμοποιήσει την εντολή μόνο στην περίπτωση νίκης ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά, οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών καταγράφουν τη διαρροή προς αριστερά, στον δήθεν αντισυστημικό Βαρουφάκη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται δεν διδάχθηκαν από το πρόσφατο παρελθόν και δεν υπολόγισαν αυτό που συνέβη στους αντιπάλους τους. Δεν αντιγράφεις ποτέ τον αντίπαλο σου. Όπως ήταν λάθος όταν στη ΝΔ αντέγραφαν τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο ολέθριο είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράφει τον δήθεν αντισυστημισμό του Βαρουφάκη.
Είπαμε τέλειος ο ελίτ Γιάνης στον ρόλο του κουρσάρου της ευρωζώνης και του κλέφτη του λαχείου…
