Ο αστικός πολιτικός μύθος διατείνεται ότι οι νέοι γουστάρουν Τσίπρα και αγκαλιάζουν τις αριστερές ιδέες.
Δημοσκόπηση της Opinion καταδεικνύει ότι ο ισχυρισμός δεν είναι αληθής. Η εντύπωση της αριστερής επικυριαρχίας στους πολίτες νεαρής ηλικίας καλλιεργείται από την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ με την υποστήριξη των υπόγειων μηχανισμών τρολ.Τα στοιχεία είναι καταλυτικά: Στις ηλικίες 17 έως 29 χρόνων ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου συγκεντρώνει ποσοστό 20,5% έναντι της ΝΔ με ποσοστό 18,5%.
Αναφορικά με ποιον πολιτικό αρχηγό αισθάνονται πιο κοντά τους οι νέοι στις ίδιες ηλικιακές κατηγορίες απάντησαν σε ποσοστό 37,9% ότι δεν προτιμούν κανέναν από τους αρχηγούς. Στα γούστα τους έρχεται πρώτος ο Τσίπρας με 19,4% και σε μικρή απόσταση ακολουθεί ο Μητσοτάκης με 17,4%.Ρωτήθηκαν ακόμη για την πιθανότητα να ψηφίσουν στις προσεχείς εκλογές. Σίγουρα θα ψηφίσει το 63,2%, μάλλον το 24,3% και μάλλον δεν θα προσέλθει το 10%.
Αν και αυτοδιαφημίζεται ότι πιάνει το σφυγμό των νέων ο Βαρουφάκης η δημοσκόπηση αποκαλύπτει ότι ο Γιάνης συγκεντρώνει μόλις 7% και ακολουθεί ο «σερ καμαράντ» Κουτσούμπας με 6,1%. Το 4,7% της πίτας μοιράζεται στον Ανδρουλάκη και ένα 3,1% έλκεται από τα λεγόμενα του Βελόπουλου. Στα ελάσσονα κόμματα της αντιπολίτευσης η Opinion βρήκε για την πρόθεση ψήφου ότι προηγείται το ΜΕΡΑ 25 με 8,6%, ακολουθεί μια ανάσα πίσω το ΚΙΝΑΛ με 7,5%, το ΚΚΕ με 6,3%, η Ελληνική Λύση με 3,8%, η Ζ. Κωνσταντοπούλου με 2,1%, ο Τζήμερος με 1,8% και ο Ανταρσύα με 1,4%. Οι φυλακισμένοι στον Κορυδαλλό πιάνουν το 6,4% των νέων ηλικίας 17 έως 29 χρόνων.
Η αντισυστημική αντίληψη δεν χρησιμοποιεί ως ομπρέλα μόνο την αριστερή εκδοχή, αλλά εξίσου δείχνει να γοητεύεται από φασιστικές αντιλήψεις της Ακροδεξιάς ανελευθερίας και της ακραίας επιβολής του Κράτους. Εάν όμως συζητήσεις με τους νέους των ηλικιών αυτών τις ουσιαστικές αυτές παραμέτρους των ιδεολογιών που λένε ότι προτιμούν είναι αμφίβολο εάν εμβαθύνουν πέραν της διαπίστωσης ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι» και ότι εκείνοι προτιμούν «κάτι άλλο», το οποίο ωστόσο αδυνατούν να διατυπώσουν είτε ως σκέψη, είτε ως εφαρμοσμένη πολιτική.
Οι νέοι που δεν έχουν αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσουν συμπεριλαμβάνονται στο ποσοστό του 20,9%. Συνεπώς, η Αριστερά δεν γητεύει το σύνολο της νεολαίας. Δεν είναι λογικό, άλλωστε, να συμβεί. Η πεποίθηση ότι οι νέοι «πρέπει» να εμβαπτιστούν στα νάματα της Αριστεράς προτού ανταμώσουν την συντηρητική τους εξέλιξη είναι πλέον παρωχημένη. Η προοπτική της στο μέλλον απολύτως περιορισμένη δεδομένου ότι αυτό που ορίζουμε ως μέλλον είναι πλέον παρόν. Το παρόν μας, δηλαδή το τώρα μέσα στο οποίο ζούμε ορίζεται ήδη ως Ψηφιακή Εποχή.
Τα παιδιά της Γενιάς Ζ, είναι όσα γεννήθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ´90 έως το 2010. Προηγήθηκαν οι millennials. Η Γενιά Ζ είναι ήδη ψηφιακή. Συνυπάρχει με τις προηγούμενες στη σημερινή χρονική στιγμή όπου ανταμώνουν ο «αναλογικός» άνθρωπος με τον «ψηφιακό». Η πολιτική συνεπώς πρέπει να γίνει ελκυστική καθώς η 4η Βιομηχανική Επανάσταση είναι εξελισσόμενη και η Ελλάδα καλείται να την εκμεταλλευτεί ώστε να βρεθεί στην πρωτοπορία των κρατών στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Οι ιδεολογίες του «ψηφιακού» ανθρώπου ελάχιστα θα καθορίζουν πια το «αύριο»μπροστά στην επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία ανατρέπει εγκαθιδρυμένες αντιλήψεις. Η πολιτική αδυνατεί ακόμη να βρει βηματισμό χρησιμοποιώντας την τεχνολογία. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις απαντήσεις των νυν πολιτικών αρχηγών στο ερώτημα πως βλέπουν την Ελλάδα του 2040, που τους έθεσε το επιστημονικό περιοδικό της Βουλής.Πλην του Μητσοτάκη που σχετικώς πιάνει το θέμα και το συνδυάζει με τις αλλαγές της κυβέρνησης στην εκπαίδευση οι υπόλοιποι αρχηγοί φαίνεται, δια των λογογράφων τους, είτε ότι δεν ξέρουν το θέμα, είτε δεν ξέρουν πως να το διαχειριστούν. Απελπισία!
Αλλά κι ο ορίζοντας του 2040 είναι πολύ μακρινός. Το μέλλον είναι τώρα. Οι πολιτικές πρέπει να καθοριστούν τώρα. Τα πράγματα για την Ελλάδα ακόμη πιο επιτακτικά. Έχοντας χάσει τις προηγούμενες Επαναστάσεις πρέπει να τρέξουμε συντεταγμένα γρηγορότερα, να υπερβούμε τον εαυτό μας αλλά και να αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό μας θέμα, εάν φυσικά επιθυμούμε να υπάρχει το 2040 μια Ελλάδα που να βλέπει στο μέλλον.
Η παρούσα απαισιοδοξία πρέπει να νικηθεί. Εγγυητής με μεγαλύτερες πιθανότητες να ηγηθεί μιας εσωτερικής προσπάθειας δείχνει προσώρας ο Μητσοτάκης. Οι πολιτικοί αρχηγοί της αριστεράς ζουν τον αναχρονισμό τους. Η νεολαία θέλει οδικό χάρτη εφαρμογής των δεδομένων της ψηφιακής εποχής. Όχι θεωρίες της εποχής των παγετώνων.
