H Στέγη υποδέχεται από αυτήν τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου την Κατερίνα Ζαχαροπούλου, σε ρόλο οικοδέσποινας στο «Τραπέζι των Αφηγήσεων»: ένα ανοιχτό «κουκλόσπιτο», γεμάτο μινιατούρες επίπλων και οικιακών αντικειμένων, που καλεί το κοινό να δει ή να ανακατασκευάσει ένα προσωπικό περιβάλλον οικιακής ζωής, αναμνήσεων και επιθυμιών.
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου δημιουργεί μια τρυφερή δράση για το σπίτι, ως εστία, ως στέγη, ως χώρο αναφοράς. Το σπίτι που χάνουμε, το σπίτι που επιθυμούμε, σε μια εγκατάσταση, μια περφόρμανς και μια συζήτηση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Η εγκατάσταση είναι μια αναφορά στην έννοια της στέγης και της ασφάλειας, του Σπιτιού και της ζωής εντός του. Το έργο αποκαλύπτει ένα μικρόκοσμο επιθυμιών, τακτοποιήσεων και ανακατασκευών δωματίων, μέσα στα οποία οι άνθρωποι βιώνουν συναισθήματα και καταστάσεις που δύσκολα φεύγουν από τη μνήμη, ακόμα κι αν η ζωή επιφυλάσσει μετακινήσεις, αναχωρήσεις και επιστροφές. Ένας οικείος κόσμος, που κάποτε γίνεται όνειρο ή εφιάλτης, πραγματικότητα ή ουτοπία, θα είναι απτός και διαθέσιμος, εμποτισμένος από την ανθρώπινη εμπειρία και την ενδυνάμωση της φαντασίας μέσα από την τέχνη.
Στην περφόρμανς, που πραγματοποιείται μία φορά την εβδομάδα (30 Ιανουαρίου,3, 10, 17 και 24 Φεβρουαρίου), η Κατερίνα Ζαχαροπούλου ζητά από τους καλεσμένους της να αναπαραστήσουν μέσα από τη μνήμη χώρους που σημαίνουν κάτι για αυτούς, που τους συγκινούν, που αναφέρονται σε περιστατικά του βίου τους. Η πρόσκληση απευθύνεται σε όσους θέλουν να αφηγηθούν αναμνήσεις σχετικά με σπίτια στα οποία κατοίκησαν ή εγκατέλειψαν, έχασαν ή ονειρεύτηκαν να αποκτήσουν. «Το Τραπέζι των Αφηγήσεων» είναι μια ανοιχτή σκηνή με δωμάτια, έπιπλα, μικροαντικείμενα και κάμερες που παρακολουθούν, καταγράφουν και διασώζουν τις κινήσεις των χεριών, καθώς αυτά μετακινούν τα έπιπλα και τις συνοδευτικές αφηγήσεις.
Οι επισκέπτες που δεν συμμετέχουν στο δρώμενο μπορούν να παρακολουθούν τις αφηγήσεις και τη δράση μέσα από οθόνες που υποστηρίζουν το έργο έξω από το σκηνικό-κουκλόσπιτο.
Ακόμη, στο πλαίσιο της εγκατάστασης «To Τραπέζι των Αφηγήσεων», την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί συζήτηση, ανοιχτή στο κοινό, με θέμα «Εστία και Ανεστιότητα στη Σύγχρονη Τέχνη: Οι καλλιτέχνες αφηγούνται...», στο φουαγιέ του 5ου ορόφου. Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου και η ιστορικός τέχνης Συραγώ Τσιάρα επιλέγουν εικαστικά έργα που πραγματεύονται διαφορετικές πτυχές της σχέσης του ανθρώπου με το σπίτι –ως στέγαση, πατρίδα, κοινότητα– αλλά και δημιουργίες που αντιμετωπίζουν το τραύμα της απώλειας και της μετοίκησης. Ορισμένες από τις επιλογές τους εστιάζουν στη διασπορική συνθήκη του ανέστιου ή υβριδικού καλλιτέχνη – όταν σπίτι μπορεί να γίνει όλος ο κόσμος.
«Το Τραπέζι των Αφηγήσεων» παρουσιάζεται παράλληλα με την έκθεση «Το Κουκλόσπιτο της Petronella Oortman» στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς (9 Φεβρουαρίου – 12 Μαρτίου), μια παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε επιμέλεια Συραγώς Τσιάρα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπέη Χαμάμ το 2011. Πρόκειται για μια οπτική σπονδυλωτή αφήγηση εμπνευσμένη από το Dollhouse της Petronella Oortman, που βρίσκεται στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ.
Λίγα λόγια για την Κατερίνα Ζαχαροπούλου
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Έκανε μαθήματα σχεδίου, ζωγραφικής, ιστορίας και θεωρίας της τέχνης από το 1982 μέχρι το 1987. Από το 1990 έως το 1994 παρακολούθησε παιδαγωγικά σεμινάρια για τη σύγχρονη τέχνη στο Centre Georges Pompidou, στο Παρίσι. Το 1998 έλαβε υποτροφία από την Αμερικανική Πρεσβεία, την Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Chicago Artists International Program του Chicago Cultural Center, όπου δημιούργησε in situ έργο στο Μουσείο Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν, ενώ παράλληλα οργάνωσε εκπαιδευτικά προγράμματα σε σχολεία της ομογένειας. Το εικαστικό της έργο περιλαμβάνει κυρίως κατασκευές, εγκαταστάσεις, φωτογραφία και βίντεο. Διερευνά τη σημασία της μνήμης και της υποκειμενικότητας στην τέχνη, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του δημιουργού με το έργο του, σε συνάρτηση με τους εκάστοτε θεσμούς, με την ιστορία της τέχνης και, μέσω αυτής, τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα. Από τα χαρακτηριστικά μοτίβα της δουλειάς της είναι οι «εγκιβωτισμοί», που παραπέμπουν σε κλειστά πλαίσια, σαν κουτιά ή σπίτια, με εμφανή θεατρικά στοιχεία και αναφορές σε διαχρονικά στερεότυπα. Παράλληλα με το εικαστικό της έργο, έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για την τέχνη.
Το 2003 ξεκίνησε στη Δημόσια τηλεόραση η εκπομπή της, «Η Εποχή των Εικόνων», με προσκεκλημένους σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και προσωπικότητες της τέχνης. Έχει αναπτύξει πλούσια εκπαιδευτική και συγγραφική δραστηριότητα σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση και τη σύγχρονη τέχνη, ενώ έχει συνεργαστεί με μουσεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως η Εθνική Πινακοθήκη, το ΕΜΣΤ, το Μουσείο VanAbbe, το Μουσείο Μπενάκη, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Ίδρυμα Schwarz και ο Οργανισμός NEON, σχεδιάζοντας εκπαιδευτικά προγράμματα για τη σύγχρονη τέχνη.
Διάρκεια εγκατάστασης: 30 Ιανουαρίου – 24 Φεβρουαρίου
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
