Οι ατομικές εκθέσεις Β is everything you can imagine from the material world του Δημήτρη Φουτρή και Texting Spirits της Lola Mentes Schnabel, σε επιμέλεια του εικαστικού Δημήτρη Αντωνίτση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, παρατείνονται έως αυτό το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου.
Στην εγκατάσταση του Δημήτρη Φουτρή με τίτλο Β is everything you can imagine from the material world, ο βαθμός αντίληψης του υλικού κόσμου συναρτάται με το βαθμό αντίληψης για τη ρουτίνα των καθημερινών πρακτικών. Διάλογοι, σκέψεις, σχέσεις και ρόλοι συνδιαλέγονται με την υλικότητα του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά και με την ανάμνησή μας για αυτόν.
Το επίκεντρο αυτής της προβληματικής δεν είναι η καθημερινότητα, αλλά μάλλον η καθημερινή ζωή ως σύγχρονη ανθρώπινη κατάσταση, εντός της οποίας καταγράφονται και διαστρωματώνονται τα επίπεδα της αφήγησης για αυτήν. Ελλειπτικά, επαναληπτικά και θραυσματικά, όπως άλλωστε και η ίδια η ανάμνηση, αυτά τα επεισόδια δεν εφάπτονται με την ίδια τη ζωή, αλλά πλησιάζουν μέχρι το σημείο της διερώτησης για το πραγματικό. Ανάμεσα στα σχήματα αυτού του κολλάζ, στα κενά, εντοπίζουμε πρόσωπα και βιογραφίες διυλισμένα μέσα σε αυτό που αποκαλούμε βίωμα.
Ιδιαίτερη σημασία για το Δημήτρη Φουτρή έχει, όπως άλλωστε και σε προηγούμενες δουλειές του, η δημιουργία της συνθήκης θέασης και του πλαισίου ανάγνωσης των έργων. Έτσι ο χώρος γίνεται αναπόσπαστο μέρος τους, και πιο συγκεκριμένα τα κενά του ταξινομούνται ιεραρχικά ως ανάλογης σημασίας με τα διαφορετικά εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιούνται. Εγκατάσταση, φωτογραφία και βίντεο πραγματεύονται τα όρια μεταξύ του υλικού και του άυλου, των αντικειμένων και της γλώσσας.
Παράλληλα, η έκθεση Texting Spirits αποτελεί ένα δοκίμιο πάνω στη μεταφυσική των αντικειμένων, στην αισθητική της τέχνης και στην αραίωση της αισθητηριακής αντίληψης, σε σημείο όπου η τέχνη φτάνει την ουσιαστική και οριστική διάστασή της πέρα από το οπτικό.
Η Αμερικανίδα εικαστικός Lola Montes Schnabel (γενν. 1981, Νέα Υόρκη) παρουσιάζει μια σειρά ζωγραφικών έργων μεγάλης κλίμακας, δύο προβολές βίντεο και ένα σύνολο σχεδίων ακουαρέλας. Η έκθεση της Schnabel διαπραγματεύεται κυρίως μία εξωπραγματική και αρκαδική φύση, όπου η ανθρώπινη μορφή είναι σπάνια παρούσα, παρά μόνο σε ένα επίπεδο μιας αρχετυπικής συνείδησης. Οι καμβάδες της μεταφράζονται ως οράματα των διαφόρων διαθέσεων της φύσης: σε αυτή τη βάση ζωγραφίζει στοιχεία όπως τα αρχαία ελαιόδεντρα τόσο αιθέρια και αποκομμένα από την αναπαράσταση. Σαν λεπτομέρειες στο φόντο από κάποιους αναγεννησιακούς πίνακες, μεγεθυμένες, όπου η πνευματικότητα κυριαρχεί της αφήγησης.
Ωστόσο, η ποίηση και η καθαρότητα του πνεύματός της γίνονται περισσότερο αντιληπτές στα κινηματογραφικά έργα της: ένας άνθρωπος τρέχει σε ένα χιονισμένο τοπίο, σε μια ατέρμονη προσπάθεια προσέγγισης ενός κόσμου που υπάρχει ίσως πέρα από τα όρια των αισθήσεων (Rishi Running, 2004). Το βίντεο A Dialogue Between Spirit And Nature (2011) επιδεικνύει την πολυποίκιλη πρακτική της περιλαμβάνοντας μία πληθώρα μέσων, φέρνοντας τη μουσική (Charlemagne Palestine), τη γλυπτική (Luigi Ontani), το χορό και το θέατρο (μάσκες από αυτόχθονες καλλιτέχνες του Μπαλί) σε επαφή με τελετουργίες και ιεροτελεστίες, τις οποίες η Schnabel ενορχηστρώνει διαισθητικά. Όπως στις υπνωτικές μελωδίες, όπου νέοι τρόποι αντιπαραθέσεων συγκεντρώνουν αντισυμβατικά και ετερογενή υλικά σε μια αποκάλυψη της ψυχής.
