To Fast Forward Festival της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση κάλεσε τον βραβευμένο στην Μπιενάλε της Βενετίας Γερμανό εικαστικό και γλύπτη Γκρέγκορ Σνάιντερ να «εξαφανίσει» την Πλατεία Ομονοίας.
Αξιοποιώντας την τεχνική του καμουφλάζ, μεταμορφώνει την Ομόνοια σε καταφύγιο και ουδέτερη ζώνη, αόρατη από κάθε εισβολέα και από το άγρυπνο μάτι του Google maps.
Ποιος είναι ο σκοπός του εργοταξίου στην πλατεία Ομονοίας; Τι μπορεί να δει κανείς αν βρεθεί ψηλά; Τι προστατεύεται από την κατάρρευση ή τι χτίζεται εκεί; Μήπως μια αόρατη «πολιτεία» που θα μπορούσε ιδεατά να αποτελέσει έναν οικείο χώρο συμβίωσης;
Όλη η φιλοσοφία του έργου Invisible City του Γκρέγκορ Σνάιντερ, που παρουσιάζεται για μερικές μέρες ακόμη, έως αυτήν την Κυριακή 21 Μαΐου, στην Πλατεία Ομονοίας, ισορροπεί στο λεπτό σημείο συνάντησης της φαντασίας με την πραγματικότητα.
Στο πλέγμα που καλύπτει σαν προστατευτικό δέρμα την Ομόνοια είναι ζωγραφισμένο στο χέρι ένα παραθαλάσσιο τοπίο της Κω που φαίνεται ολόκληρο μόνο από ψηλά. Αξιοποιώντας την τεχνική του καμουφλάζ και συνδέοντάς την με την αορατότητα της ιστορικής πλατείας από ψηλά, ο Γκρέγκορ Σνάιντερ δημιούργησε, χρησιμοποιώντας 4.600 μέτρα ύφασμα, την απεικόνιση μιας ακτής που φτάνουν οι πρόσφυγες από την Τουρκία. Από χαμηλά το έργο μοιάζει με ένα προσωρινό εργοτάξιο στην καρδιά της Αθήνας που καθιστά το κέντρο της σημείο συνάντησης του ορατού με το αόρατο, της τέχνης με την ψευδαίσθηση.
«Οι πόλεις θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές, αν καταφέρναμε να τις σχεδιάσουμε και να τις οικοδομήσουμε με διαφορετικό τρόπο». O κορυφαίος Γερμανός εικαστικός Gregor Schneider, βραβευμένος με Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2001, αναφέρεται στις πολλαπλές όψεις του αστικού τοπίου, σε πόλεις-καταφύγια της φαντασίας, όπου οι έννοιες της παρακολούθησης, του ελέγχου, της ορατότητας και της αναγνώρισης, σε μια εποχή ανησυχητικής διαφάνειας και διαδικτυακής καταγραφής της πραγματικότητας, μοιάζουν να χάνουν, έστω και για λίγο στο έργο του, την κυριαρχία τους.
Πηγή της έμπνευσής του αποτελούν οι περίφημες καμουφλαρισμένες τοποθεσίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τα εργοστάσια κατασκευής αεροσκαφών της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, τα οποία στη διάρκεια του πολέμου καλύπτονταν με γιγαντιαία σακίδια, από το φόβο των ιαπωνικών βομβαρδισμών. Αυτή η πρακτική προστασίας και καμουφλάζ αλλοίωνε την εικόνα του φυσικού και αστικού τοπίου, αλλά επίσης την όψη και την πρόσληψη της πραγματικότητας.
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.sgt.gr/gre/SPG1906/
