To Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την έκθεση "ex-pats", μια εικαστική συνομιλία επάνω στην εμπειρία του εκπατρισμού και της νοσταλγίας μεταξύ της Δέσποινας Μεϊμάρογλου και της Ελένης Μυλωνά, μαζί με την εγκατάσταση τριών γλυπτών στην ταράτσα του μουσείου από τους Μάρκο Χατζηπατέρα, Cris Gianakos και Άλεξ Μυλωνά, που έρχονται σε συνομιλία με το περιβάλλον ιστορικό αρχαιολογικό κέντρο της Αθήνας, από την Παρασκευή 5 Μαΐου.
Τα έργα Sham (Συρία) του Μάρκου Χατζηπατέρα και Omega του Cris Gianakos θα φιλοξενούνται στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε μακροχρόνιο δανεισμό, ενώ τα δύο έργα της Άλεξ Μυλωνά Κούρος και Κόρη θα μεταφερθούν από τους εσωτερικούς εκθεσιακούς χώρους σε μόνιμη εγκατάσταση στη ταράτσα. Τον Ιούνιο προγραμματίζεται μια ειδική βραδιά στην ταράτσα παρουσία των καλλιτεχνών, προς τιμήν του Cris Gianakos που αδυνατεί να παρευρεθεί στα εγκαίνια.
Ο επιμελητής της έκθεσης "ex-pats", Αποστόλης Αρτινός, αναφέρει:
«Ο εκτοπισμένος, ο μετανάστης κι ο πρόσφυγας, ο άπατρις, ο εξόριστος, και άλλοι πολλοί, χαρακτήρες ενός επιδεινούμενου νομαδισμού, μιας εκρίζωσης, μιας περιπλάνησης, μιας καθ' οδόν ζωής, που γίνεται και ο τόπος, ο αδύνατος τόπος, μιας νοσταλγημένης καταγωγής. Εγκαταλείπουμε, περιπλανιόμαστε, νοσταλγούμε. Κι αυτός ο κύκλος ξανά και ξανά. Ένα ακατανίκητο πένθος, που δεν ησυχάζει. Ο περιπλανώμενος άνθρωπος, ο άνθρωπος της νοσταλγίας, μια ύπαρξη καθηλωμένη στις καταγωγικές της οπτασίες, στο πρωτάκουστο ηχοτοπίο τους. Ηχοτοπίο μιας γλώσσας που μας ανήκει και δεν μας ανήκει. Είναι έτσι ο τόπος, πάντα ο τόπος της καταγωγής, κάτι που φέρουμε εντός μας και δεν έχουμε. Ακόμη και όταν εγκαταβιούμε σ' αυτόν, κάποιες πτυχές του θα 'χουν για πάντα χαθεί και γι αυτό απείρως νοσταλγηθεί. Ανήκουμε και δεν ανήκουμε. Αυτό το διττό σχήμα της νοσταλγίας που καθιερώνει το ψυχισμό του ανθρώπου στα απωλεσμένα και μόλις ανευρεθέντα του σημεία. Σημεία όλα μιας καταγωγής όπου προστρέχουμε και εντοπίζουμε τα ίχνη της, τα ίχνη μιας μοναδικής μας απώλειας.»
Διάρκεια έκθεσης: 5 Μαΐου - 30 Ιουλίου 2017
Διαβάστε περισσότερα για την έκθεση, μαζί με δύο συνεντεύξεις των Ελένη Μυλωνά και Δέσποινα Μεϊμάρογλου, στα Νέα της Τέχνης (Μάρτιος-Απρίλιος 2017) που κυκλοφορούν.
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες
Η Δέσποινα Μεϊμαρογλου γεννήθηκε το 1944 και μεγάλωσε στην Αίγυπτο σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον, που συντέλεσε στη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων της και ευθύνεται για τις καλλιτεχνικές, αλλά κυρίως ανθρώπινες επιλογές της. Το 1966 με την ολοκλήρωση των σπουδών στη πόλη Maidstone της Ν. Αγγλίας, Kent Institute of Art and Design (N.D.D.), –ζωγραφική, τυπογραφία, γραφικές τέχνες-, και κυρίως λόγω των πολιτικών γεγονότων που λάμβαναν τότε χώρα στην Αίγυπτο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε τη δεκάχρονη θητεία της στην διαφήμιση ως γραφίστας και στη συνέχεια art director. Από το 1981 ως σήμερα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ αυτών και σε δύο Μπιενάλε του 2009: Biennale:2 στη Θεσσαλονίκη και Women''s International Biennale / Incheon στη Νότιο Κορέα, σε μουσεία, ιδρύματα και γκαλερί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Παρίσι, Aix-en-Provence, Μιλάνο, Τορόντο, Τσεχία, Ν. Κορέα, Ρωσία, Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας) και επανειλημμένα σε συζητήσεις/παρουσιάσεις για το έργο της και artist''s residencies σε πανεπιστήμια, και ιδρύματα, στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Σικάγο), στο Λονδίνο και στην πόλη Quito στο Εκουαδόρ. Οι πρακτικές της σήμερα περιλαμβάνουν: φωτογραφία, βίντεο, εγκαταστάσεις μικτών τεχνικών στο χώρο, τυπώματα και ένα σημαντικό αριθμό artists'-books.
H Ελένη Μυλωνά γεννήθηκε στην Αθήνα. Με βασικές σπουδές (ΒΑ) στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης (υποτροφία Fulbright και υποτροφία του Πανεπιστημίου Κολούμπια (1967), αργότερα σπούδασε φωτογραφία στο Central London Polytechnic και παρουσίασε την δουλειά της στο Royal Photographic Society. Ταξιδεψε οδικώς από το Λονδινο στο Αφγανιστάν και πίσω το 1971. Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη ολοκλήρωσε την σειρά Journey Through Ellis Island, με φωτογραφίες μεγάλης κλίμακας που παρουσίασε στο PS1 στη Ν. Υόρκη και στη γκαλερί Ζουμπουλάκη στην Αθήνα. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με την Ιλεάνα Τούντα και σταδιακά επεκτάθηκε από τη φωτογραφία στη γλυπτική, στη γεωμετρική αφαίρεση, στο βίντεο και στα μικτά μέσα. Το 2000 πραγματοποίησε ατομική έκθεση στο Ιδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού στη Νέα Υόρκη με την σειρά μικτών μέσων Quasi Periodic Space. Έχει διδάξει στο Parson''s School for Design/The New School στη Νέα Υόρκη και έχει δώσει πολλές διαλέξεις για το έργο της. Έλαβε μέρος στην σημαντική εικαστική επιθεώρηση Ελληνοαμερικανικής Τέχνης Modern Odysseys που οργανώθηκε από το Queens Museum of Art της Νέας Υόρκης, συμμετείχε στην πρώτη Μπιενάλε της Αθήνας Destroy Athens (2007) και στην έκθεση Roaming Images της 3ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2011). Το 2014 παρουσίασε ατομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς, και στην Gallerie Francoise Heιtsch στο Μοναχο. To 2016 συμετείχε στην εναρκτήρια έκθεση του ΕΜΣΤ Urgent Conversations Athens-Antwerp. Τον Ιούνιο του 2017 συμμετέχει στην έκθεση Canakkale Walk στο Osnabruck της Γερμανίας και τον Ιούλιο στην έκθεση The Artist Knight στο Gaasbeek Castle στο Βέλγιο. Η Ελένη Μυλωνά ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη και στην Αίγινα και συνεχίζει να ταξιδεύει σε νέους προορισμούς.
Ο Cris Gianakos είναι Ελληνοαμερικανός γλύπτης. Η αρχιτεκτονική και οι αρχαιολογικοί χώροι, ο κονστρουκτιβισμός και το Bauhaus, αποτυπώνονται στο όραμα και τη δουλειά του. Από τη δεκαετία του '60 έχει μία σημαντική παρουσία στην αμερικανική avang-garde και τα έργα του βρίσκονται σε πολλές μουσειακές και ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα, με τα γλυπτά, τα δυσδιάστατα έργα, τα σχέδια, τη ζωγραφική και τις εγκαταστάσεις του να βρίσκονται σε ένα συνεχή διάλογο. Ο Gianakos είναι γνωστός για τις μικρές και μεγαλύτερης κλίμακας ράμπες, γνωστές σαν Rampworks, ως μια πρόταση στη αναζήτηση οργάνωσης της φόρμας στο χώρο, με τη χρήση βιομηχανικών υλικών. Έχει δημιουργήσει πολλές μεγάλης κλίμακας “site-specific” εγκαταστάσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Πρόσφατα παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη και τη Στοκχόλμη. Ζει κι εργάζεται μεταξύ Νέας Υόρκης και Ευρώπης.
Ο Μάρκ Χατζηπατέρας γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε στο St.Martins School of Art και στο John Moores. Από το 1982 έως το 2002 έζησε και εργάστηκε στη Νέα Υόρκη. Το έργο του κινείται ανάμεσα στη ζωγραφική, τη χαρακτική και τη γλυπτική. Έχει κάνει “site-specific”εγκαταστάσεις και παρεμβάσεις σε γκαλερί και σε δημόσιους χώρους. Το 2000 του ανετέθη από την Υπηρεσία Μεταφορών της Νέας Υόρκης (ΜΤΑ), η διακόσμηση, του σταθμού 28th Street της γραμμής Broadway με 40 ψηφιδωτές συνθέσεις. Το έργο βραβεύθηκε από το Municipal Arts Society της Νέας Υόρκης ώς “Best Public Work for the year 2003”. Έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από 30 ατομικές και 100 ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές συμπεριλαμβανομένου του Metropolitan Museum of Art της Νεας Υορκης.
Η Άλεξ Μυλωνά (1920-2016) σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Μιχάλη Τόμπρο και παρουσίασε τη δουλειά της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Πανελλήνια Έκθεση, 1952, Ζάππειο κ.α.). Συμμετείχε σε πολλές διεθνείς εκθέσεις στο εξωτερικό και εκπροσώπησε την Ελλάδα στη 30η Μπιενάλε της Βενετίας. Το έργο της έχει εκτεθεί στο Salon de la Jeune Sculpture του Παρισιού (1962-63), στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ (1967) και σε πολλές Μπιενάλε (Βρυξέλλες, Μπουένος Άιρες, Βουδαπέστη, Αλεξάνδρεια). Το 1986 η Εθνική Πινακοθήκη παρουσίασε μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο της. Ίδρυσε το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά το οποίο λειτουργεί από το 2004 και παρουσιάζει το έργο της, καθώς και περιοδικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Έζησε και εργαστηκε στην Αθήνα και στο Παρίσι περνώντας τα καλοκαίρια της στο σπίτι της στη Σύρο.
