Η γκαλερί επανέρχεται δυναμικά στα εκθεσιακά δρώμενα εγκαινιάζοντας όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις εκθέσεις την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου, στις 8 μμ.
Στο ισόγειο θα παρουσιάσει την πρώτη ατομική έκθεση της Joana Escoval στην Ελλάδα, με τίτλο “Nearly Inaudible Breathing”.
Η Joana Escoval γεννήθηκε το 1982 στη Λισαβώνα της Πορτογαλία. Είναι απόφοιτη του School of Fine Arts, FBAUL της Λισαβώνας (2002-2008), της Accademia di Belle Arti di Firenze, Φλωρεντία (2008) και του Fine Arts Class, UMA στη Μαδέιρα (2001-2002). Έχει διακρηθεί με το βραβείο Bes Revelac?a?o Award το 2012, από το Calouste Gulbenkian Foundation και FLAD Grant το 2013 και το βραβείο Finalist EDP Foundation New Artists Prize το 2015. Στις ατομικές εκθέσεις της συγκαταλέγονται οι: “Ι forgot to go to school yesterday”, που έχει επιμεληθεί o Luis Silva και Joa?o Moura?o, μια συνεργασία μεταξύ του Kunsthalle Lissabon και του Kunsthalle Tropical (2016) και το “Lichens Never Lie” που έχει επιμεληθεί η Sophia Kaplan, στο κέντρο σύγχρονης τέχνης La Crie, Rennes (2016).
Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: “Transmissions from the Etherspace”, επιμελημένο από το Joa?o Laia, La Casa Encendida στη Μαδρίτη (2017), “Si Sedes Non Is”, σε επιμέλεια τον Milovan Farronato, The Breeder, Αθήνα (2017), “O que eu sou”, σε επιμέλεια των Ine?s Grosso και Luiza Teixeira de Freitas, MAAT , Λισαβώνα (2017), “Volcano Extravaganza 2016 – I Will Go Where I Don't Belong” σε επιμέλεια των Camille Hernot και Milovan Farronato, Στρόμπολι (2016), “Finalistas do Pre?mio Novos Artistas Fundac?a?o” EDP 2015, Museu da Eletricidade, Λισαβώνα (2015), “The lynx knows no boundaries“ σε επιμέλεια της Joana Neves, Fondation d'enteprise Ricard, Παρίσι (2015), “Europe, Europe” σε επιμέλεια των Hans Ulrich Obrist, Thomas Boutoux και Gunnar Kvaran στο Μουσείο Astrup Fearnley, στο Όσλο (2014), “Bes Revelation” σε επιμέλεια της Carolina Rito, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Serralves στο Πόρτο (2012), “Ο sol morre cedo / The sun will die soon” στο City Museum – Pavilhao Branco, στη Λισαβώνα (2009) και “Geological Museum”, στο Geological Museum στη Λισαβώνα το 2009.
Διάρκεια έκθεσης: 23 Νοεμβρίου 2017 - 20 Ιανουαρίου 2018
Joana Escoval, Untitled (for Andre), 2017 © The Breeder, Αθήνα
Μπορεί η Ελλάδα να περνάει μια οικονομική και κοινωνική κρίση άνευ προηγουμένου, αλλά την ίδια στιγμή παρατηρείται μια πολιτιστική άνθιση. Η ομαδική έκθεση “Athens and its Periphery in Regards to Contemporary Painting”, που θα παρουσιαστεί στο Playroom και το δεύτερο όροφο και την οποία επιμελείται ο Hugo Wheeler, είναι μια επισκόπηση μιας νέας γενιάς καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στην πόλη και την “περιφέρεια” της και έχουν ως κύριο μέσο τη ζωγραφική.
Οι καλλιτέχνες αυτοί μοιράζονται αναφορές και βιώματα από τη ζωή τους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να έχουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας. Έχουν επηρεαστεί ή αποτελούν μέρος ενός ρεύματος ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε δημιουργικούς τομείς και πρόσφατα μετακόμισαν στην Αθήνα από το εξωτερικό, άλλοι για μικρό διάστημα, άλλοι μόνιμα. Η ορμή αυτής της νέας γενιάς έχει αναμφίβολα γίνει αισθητή ακόμα και εκτός συνόρων. Το εμπόδιο της έλλειψης ενός συστήματος υποστήριξης ξεπεράστηκε καθώς η δύναμη αυτή δημιουργήθηκε και μεγάλωσε μέσα από την κουλτούρα του “κάντο μόνος σου”. Έτσι, πολλοί από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες έχουν τα δικά τους project spaces και show rooms, έχουν δημιουργήσει τα δικά τους zines, εκδόσεις και forums. Χτίστηκε λοιπόν σταδιακά ένα δίκτυο DIY που δημιουργεί δικούς του κανόνες και συνέργειες για να επιβιώσει στην κουλτούρα της περιφέρειας την περίοδο της κρίσης. Αναπτύσσονται έτσι δίαυλοι επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών τόπων: Θεσσαλονική, Ύδρα, Λευκωσία, Άμστερνταμ ή Λονδίνο με κύριο σκοπό την αλληλοβοήθεια και την καλλιτεχνική ανταλλαγή, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε που σταματάει το κέντρο και που ξεκινάει η περιφέρεια.
Ανατρέχοντας στην ιστορία, έχει ενδιαφέρον να σταματήσουμε στην ιστορική γκαλερί της Πέγκυ Γκουγκενχάιμ Art of the Century στη Νέα Υόρκη (1942). Η γκαλερί αυτή εγκαινιάστηκε σε μια προοδευτική μεν, αλλά παράλληλα αβέβαιη περίοδο και φιλοξένησε τους Αμερικάνους καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν μετά την κρίση της δεκαετίας του 1930, αλλά και Ευρωπαίους καλλιτεχνικούς “μετανάστες” που αναζητούσαν τότε ένα πιο εύφορο κλίμα. Κάθε χρόνο η Γκουγκενχάιμ διοργάνωνε το Spring Salon for Young Artists. Οι εκθέσεις αυτές παρουσίαζαν τη νέα πρωτοπόρο γενιά καλλιτεχνών που κοίταζε “το μέλλον αντί για το παρελθόν”, έτσι το εναρκτήριο show το 1942 περιλάμβανε έργα των Jackson Pollock, Robert Motherwell και Piet Mondrian. Ο αρχιτέκτονας και σκηνογράφος Frederick Kiesler είχε σχεδιάσει το χώρο βάση δύο αξόνων: αρχικά ανέπτυξε τα έργα και στις τρεις διαστάσεις, σαν ένα συνολικό περιβάλλον αντί να περιοριστεί να τα εκθέτει απλώς στους τοίχους. Δεύτερον, χρησιμοποίησε “βραχίονες” ώστε οι πίνακες να στήνονται σε απόσταση από τον τοίχο και να έρχονται πιο κοντά στον θεατή.
Η έκθεση Athens and its Periphery in Regards to Contemporary Painting αντλεί έμπνευση από αυτό το μοντέλο για να αναδείξει την δημιουργική καινοτομία της Αθήνας και της περιφέρειάς της.
O Hugo Wheeler είναι επιμελητής τέχνης και μετακόμισε στην Αθήνα από το Λονδίνο το Μάρτιο του 2017, όπου ίδρυσε το Hot Wheels Projects.
Συμμετέχουν οι: Αμαλία Βεκρή, Δήμητρα Δημοπούλου, Κρίνη Δημοπούλου, Navine Khan-Dossos, Florent Frizet, Vassilis Η, Στέλιος Καραμανώλης, Αριστείδης Λάππας, Ορέστης Λαζούρας, Lupo, Lukas Panek, Μαρίνα Ξενοφώντος, Αναστασία Παύλου, Μαρία Τουμάζου, Vincent Verghoff, Βαγγέλης Χούρσογλου
Διάρκεια έκθεσης: 23 Νοεμβρίου 2017 - 20 Ιανουαρίου 2018
Vincent Verghoff, S03E03, 2017 © The Breeder, Αθήνα
Τέλος, οι Arbit City Group, μια εικαστική ομάδα που ιδρύθηκε το 2011 στην Αθήνα και εστιάζει κυρίως σε θέματα που αφορούν το δημόσιο χώρο και το συλλογικό ασυνείδητο, δημιούργησαν για το Breeder Skin μια βεξιλολογική εγκατάσταση με κωδικοποιημένες φράσεις, η οποία θα βρίσκεται για ένα χρόνο στους χώρους της γκαλερί.
Το έργο αποτελείται από μια σειριακή τοποθέτηση σημαιών ναυτικού κώδικα που διαπλέκει το σύμπαν των ναυτιλιακών επικοινωνιών με φανταχτερά αποφθέγματα για τον δημόσιο χώρο. Τοποθετημένο σε γλυπτικά διαμορφωμένες βάσεις και κοντάρια στην πρόσοψη του κτιρίου, χρησιμοποιεί το επιδεικτικό ανάστημα των σημαιών σε αντίστιξη με το καταβεβλημένο περιβάλλον της περιοχής.
Κάθε μία από τις επιλεγμένες φράσεις αναφέρεται σε κάποια σύγχρονη παθογένεια του αθηναϊκού -και κατ' επέκταση του ελληνικού- περιβάλλοντος, σε σχέση με τον δημόσιο διάλογο ή την απουσία του.
Πρόκειται για ένα μεταβαλλόμενο σύστημα, καθώς οι σημαίες αλλάζουν ανά τακτά διαστήματα για να υπηρετήσουν μια νέα φράση.
Αυτή τη φορά η ζοφερή προσέγγιση εισάγει το επόμενο κεφάλαιο μετά την τρυφερή συμφιλίωση. Οι ACG αντιλαμβάνονται τη συνολική χειρονομία από τη θέση του Λαοκόοντα, του ιερέα του Ποσειδώνα, που προσπάθησε να προειδοποιήσει την Τροία για τον Δούρειο Ίππο, αλλά οι Θεοί τον εμπόδισαν, στέλνοντάς θαλάσσια φίδια για να πνίξουν αυτόν και τους γιους του.
Με μια συνεχόμενη σιωπηλή κραυγή απέναντι σε έναν επίμονο Δούρειο Ίππο, οι Arbit City επιχειρούν να δημιουργήσουν ανεκδοτολογικές φράσεις πρoς κοινή χρήση μόλις αποκωδικοποιηθούν.
Η σήμανση για την επερχόμενη καταστροφή ορίζεται από το Διεθνή Κώδικα Σημάτων (ICS), καθώς τόσο η σωτηρία όσο και η καταδίκη έρχονται από τη θάλασσα.
Οι φράσεις μπορούν να αποκωδικοποιηθούν μέσω του παραρτήματος του ΔΚΣ που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο της γκαλερί.
Το A είναι για I have a diver down; keep well clear at slow speed.
Το C είναι για Affirmative.
Το G είναι για I require a pilot.
Περισσότερες πληροφορίες: www.thebreedersystem.com
