Η Aetopoulos Athens παρουσιάζει από αυτήν την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου, στις 8 μ.μ., έργα των Peter Paquin και Ned Vena, στην έκθεση με τίτλο "PP NV".
O Peter Paquin (γενν. 1979) είναι Διευθυντής Σχεδιασμού στο Supreme New York και στους πίνακες του, το μοτίβο με τους αρουραίους αποτελεί συνέχεια της εμμονής που έχει εδώ και μια δεκαετία με το τρωκτικό, ξεκινώντας από την εφηβεία του Paquin έως σήμερα. Οι αρουραίοι έχουν τεράστιο περιθώριο μεταφορικής και αλληγορικής ερμηνείας. Ευδοκιμούν στο περιβάλλον των αποβλήτων των ανθρώπων που ζουν στο ίδιο περιβάλλον με εκείνα. Η ενασχόλησή τους με τις σκοτεινές και απαγορευμένες ζώνες του αστικού τοπίου είναι καθοριστικό στοιχείο για την κατανόηση των σκιώδων αυτών περιοχών. Οι αρουραίοι είναι οι πρωταθλητές βρωμιάς του ζωικού βασιλείου: κοιμούνται και τρώνε απ'' τους κόπρους που μεταβολίζει και εκκρίνει το τελευταίο στάδιο στη γραμμή παραγωγής του αστικού πολιτισμού. Για τον Paquin, αυτοί οι έντονοι συσχετισμοί παράγουν δημιουργικές δυνατότητες για καλλιτεχνική δημιουργία -στα αγγλικά, ακόμη και η ίδια η λέξη που χρησιμοποιείται για τον αρουραίο ("rat") είναι ένας αναγραμματισμός της λέξης για την τέχνη ("art"). Μέσα από μια εξαντλητική σειρά σχεδίων, πινάκων και εκτεταμένης συλλογής εικόνων με αρουραίους, ο Paquin εξετάζει τις πολιτιστικές συνέπειες των εγγενών συνυποδηλώσεων των αρουραίων. Η πρακτική του έχει εξαπλωθεί από έργα στο δημόσιο χώρο, όπου ζωγραφίζει τους αρουραίους του στους δρόμους της πόλης και ο αρουραίος γίνεται αυτόματα το άβαταρ των πεζών που τρέχουν καθημερινά στα πεζοδρόμια στον αγώνα της πόλης, έως τους πίνακες που παρουσιάζονται στην έκθεση, όπου οι αρουραίοι μεταφέρονται με λαδομπογιά στην επιφάνεια του πίνακα. Έτσι, και η γκαλερί, όπως και το πεζοδρόμιο, κατοικείται από τους αρουραίους. Γίνεται, λοιπόν, ακόμη ένας χώρος που μπορούν να ενοχλήσουν αυτά τα ζώα που τυπικά συγκεντρώνονται στα τούνελ του μετρό και στους σκουπιδοντενεκέδες. Οι άνθρωποι όταν συναντούν τους αρουραίους συνήθως αισθάνονται αναγούλα και αηδία, αλλά μέσα στο πλαίσιο της γκαλερί, η κωδικοποιημένη όραση που εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια της εναένισης ενός έργου τέχνης επιτρέπει στο πλάσμα αυτό νέες διαστάσεις προς ερμηνεία. Υπό αυτήν την έννοια, εντοπίζεται ακόμη μία αναλογία: ο τρόπος με το οποίο οι άνθρωποι καταναλώνουν τις εικόνες μιμείται τον τρόπο με τον οποίο οι αρουραίοι καταναλώνουν τα σκουπίδια. Η ύπαρξη του αρουραίου είναι εξαρτώμενη από τους μηχανισμούς του καπιταλισμού, οι οποίοι καθιστούν μια βρωμιά που διαφορετικά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε να εξαλείψουν. Αυτή η συμπεριφορά απηχεί την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα στα νεοφιλελεύθερα συστήματα των ελεύθερων αγορών και των καταπιεστικών κυβερνήσεων: μια βιασύνη για να εντοπίσει την τροφή και να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο χαμηλωμένο το προφίλ μέσα στο πλέγμα του πλήρους ελέγχου.
Φεύγοντας από την κυριαρχία των αρουραίων στους όγκους σκουπιδιών, στις αποχετεύσεις και τα τούνελ της πόλης, στους πίνακες του Ned Vena (γενν. 1982) πάμε στον ουρανό του Μανχάτταν. Οι πίνακες έχουν δημιουργηθεία από εικόνες πινάκων καλλιτεχνών του δρόμου, οι οποίες έχουν σκαναριστεί, τυπωθεί, επιζωγραφιστεί, επανατυπωθεί κτλ. Στους δύο πίνακες που θα παρουσιαστούν, βλέπουμε δύο εκδοχές του Μανχάτταν, όπως φαίνεται από το πρώην Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου που απεικονίζεται στον έναν και τον Πύργο της Ελευθερίας στον άλλο. Αυτά τα τοπία παρουσιάζονται ως εικόνες που αντανακλώνται στα μάτια της μάσκας του Σπάιντερμαν. Ο ουρανός προ 11ης Σεπτεμβρίου με τους Δίδυμους Πύργους αντιπροσωπεύει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μιας πόλης όπου κυριαρχούσε το έγκλημα, μιας χρεωκοπημένης Νέας Υόρκης στο έλεος της Wall Street και των παχουλών μεγαλομεσιτών. Ήταν μια εποχή που κορυφώθηκε με το καθεστώς της δημαρχίας Giuliani και τη μετατροπή της Times Square σε Ντίσνεϋ, καθώς και με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, όταν καταστράφηκαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Ο άλλο πίνακας παρουσιάζει ολοκληρωμένο μόνο το ένα κτίριο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, του γνωστού ως Πύργου της Ελευθερίας, ο οποίος έχει ύψος σχεδόν 540 μ. και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2012, τέσσερις μήνες πριν εκλεγεί ο Μπαράκ Ομπάμα στη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι το σύγχρονο τοπόσημο της Νέας Υόρκης, εκτός από τον ουρανοξύστη στο νούμερο 432 της Park Avenue, που είναι το δεύτερο πιο ψηλό κτίριο στην πόλη. Η γυάλινη γεωμετρική πρόσοψη του πύργου αντιπροσωπεύει την ταχεία κατασκευαστική ανάπτυξη που υπάρχει στη Νέα Υόρκη αυτές τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα.
Τοποθετούμενα μαζί, τα έργα της έκθεσης από τους δύο αυτούς καλλιτέχνες παρουσιάζουν εικόνες της αστικής ζωής. Τόσο ο Paquin όσο και ο Vena βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιοποίηση και την αναμόρφωση εικόνων και στα θέματά τους προσπαθούν να εντοπίσουν περιοχές, κυριολεκτικά και μεταφορικά, όπου το άτομο μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τους περιορισμούς και τον έλεγχο που επιβάλλουν οι νόμοι, οι κώδικες και οι κανόνες συμπεριφοράς που καθορίζουν την κλειστοφοβική του φύση. Μέσα από τη χρήση μεταφοράς και φαντασίας, η κατακευή της ταυτότητας σε αυτό το πλαίσιο βασίζεται στην διασύνδεση της φαντασίας και της μη-φαντασίας, των πραγματικών χώρων με τις κερδοσκοπικές χρήσεις και τις μεταφυσικές συσχετίσεις που υπάρχουν στα πολλά όντα που κατοικούν σε ένα μόνο μέρος.
Aetopoulos Athens, Περικλέους 24, Αθήνα
