Το Central Saint Martins επιστρέφει στο Rabbithole μετά από μια τετραετία, με την παρουσίαση του τελευταίου του residency. Αυτήν την Παρασκευή 28 και το Σάββατο 29 Απριλίου, στις 8μ.μ., θα παρουσιαστούν παραστάσεις, υπό το γενικό τίτλο "Ρωγμή", που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός ευρωπαϊκού residency στην Αθήνα, με ελεύθερη είσοδο.
H "Ρωγμή" είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας μεταπτυχιακών καλλιτεχνών από το Central Saint Martins του Λονδίνου: 16 ανερχόμενοι καλλιτέχνες απο όλο τον κόσμο έρχονται μαζί κι ενώνουν τα ποικίλα καλλιτεχνικά τους υπόβαθρα για να δημιουργήσουν μια βραδιά πολυδιάστατων παραστάσεων.
Εικονικές, αγαλματικές χορογραφίες, σκληρά εικαστικές - παραλογιστικές κριτικές του νεοφιλελευθερισμού, και ένας οικείος πειραματικός - συνάμα απροσδόκητος παραστατικός χώρος, ωθεί τα όρια της σχεδίασης και υλοποίησης της περφόρμανς του 21ου αιώνα.
'White Noise'
Όσο οι επιπτώσεις της παγκόσμιας υπερκατανάλωσης γίνονται όλο και πιο προφανείς, η εγκυρότητα της ίδιας της πραγματικότητας αμφισβητείται . Σε αυτό το παράξενο σύμπαν, οι αντιφάσεις του καπιταλισμού εξετάζονται μέσα στην αφηρημένη τους ύπαρξη. Επιθυμητό και τρομακτικό, υγιές και ανθυγιεινό, ανθρώπινο και μη –ανθρώπινο γίνονται ένα. Η περφόρμανς αυτή, βαθιά επηρεασμένη από το σύγχρονο κοινωνικό πλαίσιο των δυτικών μητροπόλεων, καθρεφτίζει τις κυρίαρχες πολιτισμικές αξίες και τα καθημερινά τελετουργικά που τις συντηρούν, ενώ δίνει έμφαση στα μυστηριώδη ιδανικά που επιβάλλει η ψηφιακή εποχή και ο νεοφιλελευθερισμός . Ας ερμηνευτεί ως ένα σχόλιο πάνω στον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε.
'Τρώγοντας'
Μία βιωματική περφόρμανς στο φουαγιέ, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, με την καλλιτέχνη να εξερευνά τα καθημερινά αισθήματα ζωής και θανάτου.
'Έλος'
Εμπνευσμένο από την αρχαία και σύγχρονη Αθηναϊκή κουλτούρα, το 'Έλος' εξερευνά και διαπραγματεύεται την ύπαρξη του σύγχρονου ανθρώπου και την αδυναμία απόδρασης από τη φύση του. Η επιμονή της λησμοσύνης στο παρελθόν, καταδίκασε τον σύγχρονο άνθρωπο σε μια κυκλική μοίρα, ως αποτέλεσμα την επανάληψη της ιστορίας, μετασχηματίζοντας κατά τη διάρκεια δραστικά το περιβάλλον του. Μέσα από επαναληπτικές μεταφορικές και συμβολικές εικόνες αλλά και μια ιδιαίτερη αγαλματική γλώσσα της κίνησης και των χειρονομιών, το 'Ελος' αμφισβητεί την αντίληψή μας για ένα διακριτό παρελθόν και παρόν.
