James Welling, Morgan Great Hall (2014) © James Welling & Regen Projects, Λος Άντζελες
1. "The Arcades: Contemporary Art and Walter Benjamin", Jewish Museum
Η έκθεση εξετάζει θεματικές από το κορυφαίο έργο του Walter Benjamin (1892-1940) "The Arcades Project", μέσα από σύγχρονα έργα τέχνης σε ένα εύρος μέσων, από φωτογραφία και βίντεο έως γλυπτική και ζωγραφική.
O μεγάλος γερμανο-εβραίος φιλόσοφος και κριτικός πολιτισμού, ένας από τους πιο οξείς σχολιαστές του πρώιμου ευρωπαϊκού μοντερνισμού, ξεκίνησε το "The Arcades Project" το 1927, ως ένα σύντομο κείμενο για τις στοές καταστημάτων του Παρισιού του 19ου αιώνα, το οποίο τελικά επέκτεινε σε μία μακροσκελή ανάλυση της παρισινής αστικής ζωής και τις απαρχές της καταναλωτικής κουλτούρας. Ο Benjamin δούλευε το βιβλίο για πάνω από μία δεκαετία και τελικά το άφησε ημιτελές όταν αυτοκτόνησε το 1940, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τους Ναζί. Το "Arcades Project" τελικά εκδόθηκε μετά θάνατον στα γερμανικά το 1982 και για πρώτη φορά στα αγγλικά το 1999.
Στην έκθεση του Jewish Museum της Νέας Υόρκης ερευνάται η σημασία που εξακολουθεί να έχει αυτό το κείμενο, με έργα σύγχρονης τέχνης που άπτονται του μεγάλου εύρους των θεματικών που αναλύονται στα 36 κεφάλαια του βιβλίου, όπως μόδα και κατασκευές με σίδηρο έως κούκλες και Καρλ Μαρξ. Από τις θεματικές αυτές είναι εμπνευσμένα τα νέα έργα που έχουν δημιουργηθεί από τους Nicholas Buffon, Sanya Kantarovsky, Adam Pendleton, Χάρις Επαμεινώνδα και Daniel Gustav Cramer. Ακόμη, εκτίθενται έργα των Walead Beshty, Milena Bonilla, Andrea Bowers, Chris Burden, Simon Evans, Walker Evans, Lee Friedlander, Rodney Graham, Andreas Gursky, Raymond Hains, Pierre Huyghe, Voluspa Jarpa, Jesper Just, Mike Kelley, Tim Lee, Jorge Macchi, Martin Ramirez, Bill Rauhauser, Mary Reid Kelley, Ry Rocklen, Markus Schinwald, Collier Schorr, Cindy Sherman, Taryn Simon, Joel Sternfeld, Mungo Thomson, Timm Ulrichs, James Welling, Guido van der Werve και Cerith Wyn Evans.
Έως 6 Αυγούστου, www.thejewishmuseum.org
Joan Mitchell, Ladybug (1957) © Joan Mitchell Estate
2. "Making Space: Women Artists and Postwar Abstraction", Museum of Modern Art
Η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο εντυπωσιακά αλλά σχετικά μη αναγνωρισμένα επιτεύγματα γυναικών καλλιτεχνών από το τέλος του Β'' Παγκοσμίου Πολέμου )1945) έως την αρχή του φεμινιστικού κινήματος (γύρω στο 1968).
Στη μεταπολεμική περίοδο, οι κοινωνικές μετατοπίσεις κατέστησαν δυνατό σε μεγαλύτερο αριθμό γυναικών το να δουλέψουν επαγγελματικά ως καλλιτέχνες, όμως το έργο τους συχνά αγνοήθηκε σε έναν κόσμο της τέχνης που κυριαρχήθηκε από άνδρες, με λίγα δίκτυα στήριξης για αυτές. Εκείνα τα χρόνια η αφαίρεση είχε κυριαρχήσει στην καλλιτεχνική πρακτική, καθώς πολλοί καλλιτέχνες που δούλεψαν στον απόηχο του Β'' Παγκοσμίου Πολέμου έψαχναν για μια διεθνή γλώσσα που θα μπορούσε να μεταφέρει εθνικά και περιφερειακά ααφηγήματα -και για τις γυναίκες καλλιτέχνιδες, επιπρόσθετα, αφηγήματα σχετικά με το φύλο.
Με έργα εξ ολοκλήρου από τη συλλογή του μουσείου, η έκθεση παρουσιάζει σχεδόν 100 πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, σχέδια, τυπώματα, υφάσματα και κεραμεικά από περισσότερες από 50 καλλιτέχνιδες. Σε μια χαλαρή χρονολογική ακολουθία, εκτίθενται οι τολμηρά χειρονομιακοί καμβάδες των Lee Krasner, Helen Frankenthaler και Joan Mitchell, οι ριζοσπαστικές γεωμετρίες των Lygia Clark, Lygia Pape και Gego, και οι αφαιρέσεις των Agnes Martin, Anne Truitt και Jo Baer, αλλά και τα υφαντά των Magdalena Abakanowicz, Sheila Hicks και Lenore Tawney και τα γλυπτά των Lee Bontecou, Louise Bourgeois και Eva Hesse. Στην έκθεση υπάρχουν και μικροί θησαυροί, όπως κολλάζ της Anne Ryan, φωτογραφίες της Gertrudes Altschul και πρόσφατα αποκτήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά από τις Ruth Asawa, Carol Rama και Alma Woodsey Thomas.
Έως 13 Αυγούστου, www.moma.org
Joe Bradley, East Coker (2013) © 2017 Joe Bradley
3. "Joe Bradley", Albright-Knox Art Gallery
Ο Αμερικανός Joe Bradley (γενν. 1975) είναι ευρέως γνωστός για τους δυνατούς αφαιρετικούς του πίνακες και τα ενστικτώδη σχέδιά του. Αυτή η μεγάλη αναδρομική έκθεση που γίνεταισ το μέσο της καριέρας του καλλιτέχνη παρουσιάζει πώς το έργο του πάλλεται μεταξύ αφαίρεσης και απεικόνισης. Τοποθετώντας διαφορετικές σειρές έργων του Bradley από την περασμένη δεκαετία σε ένα πλαίσιο, η έκθεση θέλει να δείξει τη συνεχώς εναλλασσόμενη καλλιτεχνική πρακτική του και τη μοναδική προσέγγισή του στην αφαίρεση και την εξέλιξη του συγκεκριμένου στυλ. Όπως παρατηρεί και ο ίδιος: "Νομίζω ότι ο χρόνος κινείται πιο αργά από τη ζωγραφική. Και ίσως αυτό εξηγεί το άγχος που περιβάλλει τη ζωγραφική τα τελευταία σαράντα ή πενήντα χρόνια. Ο εικοστός αιώνας κινείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά η ζωγραφική περπατά. Πρόκειται, απλώς, για μια πολύ ανθρώπινη δραστηριότητα, η οποία παίρνει χρόνο."
Έως 1 Οκτωβρίου, www.albrightknox.org
