Σπάνια ομορφιά απαντάται ακόμη και στο εφήμερο που συναντάμε στη φύση, όπως ένα φύλλο που μόλις έπεσε από το δέντρο ή ο χορός των φύλλων στα κλαδιά των δέντρων που κινούνται υπό το ρυθμό του ανέμου· κινήσεις τις οποίες ο αμφιβληστροειδής αιχμαλωτίζει στιγμιαία, αρκεί να έχει την πρόθεση να παρατηρήσει, κινήσεις που προαναγγέλλουν την εναλλαγή των εποχών, κινήσεις-συμβολισμοί: η πτώση του φύλλου αντίστοιχη με την ψυχολογική κατρακύλα ή και τον αποχωρισμό, η χορογραφία των φύλλων αντίστοιχη με την ευφορία που αισθάνεται το πρόσωπο που βρίσκεται στη φύση.
Το εφήμερο συνδέεται επίσης με την κίνηση της φύσης σε ένα αέναο συνεχές. Το εφήμερο και η ομορφιά του εντοπίζονται, μεταξύ άλλων, στη δουλειά της εικαστικού Κατερίνας Κατσιφαράκη. Καταπιάνεται με στοιχεία της φύσης τα οποία η ματιά της εντοπίζει στο διάβα της, άλλοτε φωτογραφίζονται, άλλοτε βιντεοσκοπούνται, άλλοτε συνθέτουν εγκαταστάσεις –κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκροτείται αρχείο κινούμενων σημειώσεων και εικόνων. Ορισμένα από αυτά παρουσιάζονται στην έκθεση «Songlines/ Τα μονοπάτια των τραγουδιών», η οποία ολοκληρώνεται στις 18 Σεπτεμβρίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, υπό τη διοργάνωση του annexM.
Παρά τον τίτλο της, η έκθεση αποτελείται από διάσπαρτες, σε 19 σημεία του Κήπου, εφήμερες εγκαταστάσεις και δυσδιάκριτες γλυπτικές παρεμβάσεις από φυσικά υλικά, αυτόφωτες φωτογραφίες που μεταφράζονται σε ζωγραφικές τοπιογραφίες μέσα στη βλάστηση, στιγμιαία βίντεο σαν οπτικά «χαϊκού» και προβολές χωρίς ήχο. Όλα τους συνδέονται με ένα αόρατο και βουβό μονοπάτι. Το μόνο έργο με ήχο ξετυλίγει έναν κυκλικό εκστατικό «Χορό», και είναι εκείνο που συναντάμε λίγο αφότου περάσουμε την πόρτα του Κήπου. Ξεχωρίζουμε μία βιντεοπροβολή με κοντινό πλάνο στην κλωστή ενός λευκού νήματος που είτε ξετυλίγει είτε τυλίγει το κουβάρι. Σαν το κουβάρι αυτό να είναι ο οποιοσδήποτε άλλος, που στο πλαίσιο μιας γνωριμίας επιθυμούμε να μάθουμε τη μοναδικότητά του, «ξετυλίγοντάς» τον μέσω του λόγου, σαν ο εκάστοτε άλλος να είναι μια αέναη σειρά πτυχώσεων.
Ιδιαίτερο και εν εξελίξει είναι το έργο «Σβόλοι»· αποτελείται από ένα μονοπάτι με σβόλους επάνω στη χλόη, η οποία έχει αναπτυχθεί καλύπτοντας εν μέρει το μονοπάτι. Πλαισιώνεται από το ντοκιμαντέρ «Do–Nothing Farming» (2022) της κινηματογραφίστριας και δημοσιογράφου Δήμητρας Κουζή, και καταγράφει τη συμμετοχική διαδικασία παραγωγής των σβόλων με σπόρους κηπευτικών και σιτηρών στο εργαστήριο που οργάνωσε για τον σκοπό αυτό ο φυσικός καλλιεργητής Παναγιώτης Μανίκης, στην Αλαγονία του Ταΰγετου, τον Μάϊο του 2022.
Δράση-εργαστήριο για τη φυσική καλλιέργεια και την παραγωγή σβόλων θα πραγματοποιηθεί (11 Σεπτεμβρίου, 6μ.μ., είσοδος ελεύθερη) στην Πλατεία του Κήπου, όπου οι συμμετέχοντες, υπό την καθοδήγηση του Μανίκη, θα δημιουργήσουν τους δικούς τους σβόλους, χρησιμοποιώντας αργιλόχωμα, νερό και σπόρους κηπευτικών. Θα ακολουθήσει ξενάγηση στην έκθεση από την Κατερίνα Κατσιφαράκη.
*Η έκθεση είναι επισκέψιμη καθημερινά, μετά τη δύση του ήλιου έως τις 11μ.μ.
