Ένας ζωγραφικός διάπλους 40 περίπου χρόνων της Άννας Μαρίας Τσακάλη ανοίγεται στην Κέρκυρα από την ερχόμενη Παρασκευή (21/7) έως και τα μέσα Σεπτεμβρίου (17/9). Ανάμεσα σε Παρίσι και Αθήνα, η δημιουργός έχει αφήσει ζωγραφικά άνθη που έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του κοινού και παραμένουν ολοζώντανα στο βλέμμα του θεατή.
Από τις πρώιμες εικαστικές απόπειρες της Τσακάλη στο Παρίσι και την εποχή των κρίσιμων νεανικών χρόνων που πρωτοδιαμόρφωσε τα βασικά στοιχεία της ζωγραφικής της αντίληψης, η έκθεση επιχειρεί μια εκ βάθρων γνωριμία με το έργο της δημιουργού. Το όνομα του Λεονάρντο Κρεμονίνι, στον οποίο η ζωγράφος μαθήτευσε στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts (1983-1987) πρέπει να μνημονευτεί ξεχωριστά γιατί με το κύρος και την προσωπικότητά του, έδωσε την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση στους Έλληνες μαθητές του.
Ο Κρεμονίνι, πιστός στην άτυπη θεωρητική γραμμή που θέλει τη ζωγραφική να ολοκληρώνεται με αμιγώς εικαστικό τρόπο, εμφύσησε το αίσθημα ότι μπορούν οι νέοι να διαφύγουν από τις σειρήνες των μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων, σε μια εποχή που η ζωγραφική κινδύνευε να υποσκελιστεί από τις εγκαταστάσεις και τις εικόνες των μίντια.
«Έζησα πολλά και σημαντικά για τη ζωή μου γεγονότα στη συνέχεια (σημ. στο Παρίσι όπου ζει και διατηρεί εργαστήριο), με πρώτο και σημαντικό την αποδοχή από τον Leonardo Cremonini και τη φιλία του» θα πει η ίδια σε συνέντευξή της στον Νίκο Μαστροπαύλο (Το Βήμα, 2017).
Άννα Μαρία Τσακάλη, «Η αυγή ΙΙ», 2016-2017 (200 Χ160εκ, Τέμπερα και λάδι σε καμβά)
Από τα χρόνια της σπουδής στο Παρίσι έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Τσακάλη ασχολείται με όψεις του αστικού τοπίου και δημιουργεί έργα με ρεαλιστική απόδοση, καθαρό σχέδιο και γεωμετρία των όγκων. Η πρώτη της ατομική έκθεση παρουσιάστηκε το 1989 στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα.
Από το 1995 έως το 2000, παίρνει στροφή προς το φυσικό τοπίο, τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Τοπία με καθαρά νατουραλιστικά χρώματα, έντονο φως, δυνατό σχέδιο και ρεαλιστική προοπτική φανερώνουν την αναζήτηση μιας πιο ουσιαστικής σχέσης με τη φύση, το οργανικό – όρος που τον χρησιμοποιεί συχνά προκειμένου να μιλήσει για τη δουλειά της – και τη ζωή.
Το 1999 στην έκθεση της με τίτλο «Αναχώρηση» (Αίθουσα Τέχνης Αθηνών), παρουσιάζει δύο ενότητες έργων: οικεία αντικείμενα σε σκηνές δωματίου και, για πρώτη φορά, τοπία λουσμένα στο φως. Η στροφή προς το φυσικό τοπίο, τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό, συνδέεται με την αναζήτηση μιας πιο ουσιαστικής σχέση με τη φύση.
Άννα Μαρία Τσακάλη, «Εν λευκώ», 2006 (160X120εκ, Τέμπερα και λάδι σε καμβά)
Στη συνέχεια αυτής της φάσης, μετά το 2000, κεντρικό θεματικό άξονα των έργων της αποτελούν τα λουλούδια και τα φυτά, τα οποία προβάλλουν ως οργανικές οντότητες και λειτουργούν περίπου σαν τα μοντέλα στις προσωπογραφίες. Η ζωγραφική τους ερμηνεία δεν στοχεύει στην πιστή ρεαλιστική απεικόνιση ούτε στη στείρα απόδοση της ομορφιάς των λουλουδιών.
Αντίθετα, αναδεικνύει τη μεταφορική τους σημασία και προσπαθεί να αποκαλύψει τον οξύμωρο συνδυασμό ευθραυστότητας και δυναμισμού, εφήμερου και αιωνιότητας, που διέπει και την ανθρώπινη ζωή.
Άννα Μαρία Τσακάλη, «Ηλιοτρόπια στον άνεμο», 2011 (25x25εκ, τέμπερα και λάδι σε καμβά) Συλλογή Φέλιου
Η επιμελήτρια της έκθεσης, Ροζαλία Αδαμοπούλου, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Σε μία εποχή που το φυτικό ήταν σχεδόν ταμπού, το οποίο κανένας καλλιτέχνης δεν επιθυμούσε να διαπραγματευτεί καθώς παρέπεμπε σε επιφανειακή διακοσμητικότητα, η Άννα Μαρία Τσακάλη, κόντρα στο ρεύμα, τόλμησε να το αναδείξει με μοναδικό τρόπο προσδίδοντάς του τις κρυμμένες έννοιες, τα βαθύτερα νοήματα και τις κοινωνικές συνδηλώσεις που η ίδια επιθυμούσε να καταθέσει ως σχόλιο με τη ζωγραφική της.
» Ο συνδυασμός ρεαλιστικής αποτύπωσης και αφαιρετικής χειρονομίας προσδίδει στο έργο της Τσακάλη μία αυθεντικότητα και μία μοναδικότητα στην απόδοση του φυτικού(…) Αντιμετωπίζει τα λουλούδια και τα φυτά σαν ζωντανές προσωπογραφίες και προσπαθεί να αποκαλύψει τον οξύμωρο συνδυασμό ευθραυστότητας και δυναμισμού, εφήμερου και αιωνιότητας, απλότητας και πολυπλοκότητας που διέπει την ανθρώπινη ζωή, προσδίδοντας στο φυτικό μία πνευματική διάσταση».
Στην Κέρκυρα παρουσιάζονται 39 έργα ζωγραφικής και 3 εγκαταστάσεις. Κάποια από τα έργα παραχωρήθηκαν ευγενικά από ιδιωτικές συλλογές, τη «Συλλογή Σωτήρη Φέλιου – Ίδρυμα Η Άλλη Αρκαδία» με την οποία η Πινακοθήκη έχει πολυετή συνεργασία, τη «Γκαλερί Kalfayan», την «Πινακοθήκη Κουβουτσάκη» και την «Galerie Minsky» (Παρίσι).
Η έκθεση που παρουσιάζεται στο Τμήμα Περιοδικών Εκθέσεων Περιστυλίου εγκαινιάζεται την Παρασκευή 21 Ιουλίου στις 8:30 μ.μ. και θα διαρκέσει έως τις 17 Σεπτεμβρίου.
