Πέθανε ο Ισπανός σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα
AP / Andrew Medichini
AP / Andrew Medichini

Πέθανε ο Ισπανός σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα

Θεμελιωτής κινηματογραφιστής στην ιστορία του ισπανικού κινηματογράφου, ο Κάρλος Σάουρα «έφυγε» από την ζωή την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 91 ετών. Με τις σχεδόν 50 ταινίες του άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, σκηνοθετούσε κυρίως δραματικές ταινίες που αφορούσαν στην ανθρώπινη φύση, στις συναισθηματικές σχέσεις και τους οικογενειακούς δεσμούς.

Τον θάνατό του γνωστοποίησε η Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου, με ανάρτησή της στο Twitter. 

Αύριο, Σάββατο, επρόκειτο να παραλάβει βραβείο Γκόγια για το σύνολο του έργου του, με τον πρόεδρο της Ακαδημίας να σημειώνει ότι το βραβείο είναι απολύτως δικαιολογημένο «για την εκτενή και άκρως προσωπική δημιουργική του προσφορά στην ιστορία του ισπανικού κινηματογράφου από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως σήμερα».

Ένας φόρος τιμής θα αποδοθεί κατά την αυριανά τελετή απονομής, στη Σεβίλλη, «στη μνήμη ενός αναντικατάστατου δημιουργού», αναφέρει το Reuters.

Ενώ, η τελευταία του ταινία «Οι τοίχοι μιλούν» μόλις κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, «απόδειξη της ακούραστης δραστηριότητάς του και της αγάπης του για τη δουλειά του έως τις τελευταίες του στιγμές,» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Γεννημένος στις 4 Ιανουαρίου 1932, ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και φωτογράφος Κάρλος Σάουρα υπήρξε δημιουργός ορισμένων από τις πιο κλασικές ταινίες του ισπανικού κινηματογράφου, όπως το «Κυνήγι», «Η Άννα και οι Λύκοι», «Θρέψε Κοράκια», «Κάρμεν».

Ακολουθεί απόσπασμα από την ταινία «Κάρμεν»:

Ο Κάρλος Σάουρα δεν απείχε από τον κινηματογράφο ακόμη και μέχρι το τέλος της ζωής του, από τα πόστα του σκηνοθέτη αλλά και του φωτογράφου.

Μεταξύ άλλων, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1979 για την ταινία «Η μαμά γίνεται 100», ενώ, το 1991 είχε κερδίσει το βραβείο «Γκόγια» σκηνοθεσίας για την ταινία «Ω! Καρμέλα». 

Θυμόμαστε την ταινία του «Ματωμένος γάμος» (1981): μετέφερε στην έβδομη τέχνη το ομώνυμο έργο του Λόρκα, καθοδηγώντας τους ηθοποιούς να χορεύουν φλαμένκο καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ενδεχομένως ως ένα σχόλιο ότι ο χορός είναι μέσο έκφρασης. 

Στις επιρροές του περιλαμβάνονται ο Λουίς Μπουνιουέλ. Στα δε, πρώιμα έργα του, χρησιμοποιούσε παραβολές και συμβολισμούς, για να αποφύγει τη λογοκρισία της κυβέρνησης του Φράνκο.