Ταινίες κάθε είδους είναι οι νέες που προβάλλονται από την Πέμπτη 1η Ιουνίου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πραγματεύονται τη δυσκολία των ανθρωπίνων δεσμών, τη διερεύνηση του εγκλήματος, το φόβο που γεννάται στα πρόσωπα των ταινιών θρίλερ, κωμικές καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν από μη ευχάριστες καταστάσεις.
Μεταξύ των νέων ταινιών και το animation «Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-σύμπαν», το σίκουελ της ταινίας «Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-σύμπαν», το οποίο τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. Στη νέα ταινία, ο Μάιλς Μοράλες συναντά μια ομάδα Αραχνο-Ανθρώπων οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την προστασία του Πολυσύμπαντος.
Το καθήκον με το οποίο είναι επιφορτισμένος ο Μοράλες, σημειώνεται με τις φράσεις του «κάποιες φορές για να κάνουμε το σωστό πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτό που θέλουμε περισσότερο. Κάθε μέρα ξυπνάω ξέροντας ότι όσο πιο πολλούς ανθρώπους σώσω τόσο πιο πολλούς εχθρούς κάνω».
Επίσης, προβάλλονται σε επανέκδοση οι ταινίες «Ο Μελισσοκόμος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου και «Το αγόρι» (1969) του Ναγκίσα Όσιμα. Η πρώτη αναφέρεται στην ιστορία και τον έρωτα, με πρωταγωνιστή έναν μελισσοκόμο που διασχίζει το δρόμο των λουλουδιών για να πάει στα μελίσσια του. Η δεύτερη ακολουθεί έναν 10χρονο και την οικογένειά του που σκηνοθετούν ατυχήματα και παριστάνουν τους τραυματίες εκβιάζοντας τους οδηγούς και ζητώντας τους χρήματα.
Αγάπη και μίσος
Μπορεί το ρήγμα στην αδερφική αγάπη να ενωθεί και τα μεταξύ τους πρόσωπα να επανέλθουν στη σχέση που είχαν πριν τη ρήξη; Θα μπορούσε αυτή η επανένωση να γίνει μετά από ένα ατύχημα, και πως μπορεί να ξεπεραστεί το όποιο μίσος, να επέλθει η αγάπη από τη μια πλευρά και η συγχώρεση από την άλλη;
Αυτά πραγματεύεται η ταινία «Αγάπη και μίσος» του Αρνό Ντεπλεσάν, με τη Μαριόν Κοτιγιάρ, και επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Τα δύο αδέρφια είναι γύρω στα 50 –η Αλίς είναι ηθοποιός, ο Λουί δάσκαλος και ποιητής – και έχουν να συναντηθούν για περισσότερα από 20 χρόνια, ώσπου τους φέρνει κοντά το ατύχημα των γονιών τους.
Το επικοινωνιακό χάσμα, η απουσία ουσιαστικής σχέσης, η ζήλια αλλά και η συνειδητοποίηση αποτυπώνονται με φράσεις όπως «όσο πιο διάσημος γινόταν, τόσο πιο πολύ με τσάκιζε», «τι ξέρεις για την υγεία μου, για μένα, για όσα υπομένω», «μου πήρε δέκα χρόνια για να συνειδητοποιήσω πόσο με είχε κυριεύσει το μίσος».
Το έγκλημά μου
Διασκευή γαλλικού θεατρικού έργου των Ζορζ Μπερ και Λουί Βερνέιγ, χρονολογημένο στη δεκαετία του '30, αποτελεί η δραματική κομεντί «Το έγκλημά μου» του Φρανσουά Οζόν.
Κεντρικές πρωταγωνίστριες μία ηθοποιός και μία δικηγόρος, η πρώτη κατηγορείται για τη δολοφονία ενός διάσημου παραγωγού αλλά καταφέρνει να μην φυλακισθεί, επικαλούμενη την αυτοάμυνα.
Ευτυχισμένοι μαζί
Η αναζήτηση της συντροφικότητας και της αγάπης για δύο νεαρά άτομα μέσα από τρόπους όπως οι εφαρμογές γνωριμιών και το προξενιό καταγράφονται στην ρομαντική κομεντί «Ευτυχισμένοι μαζί» του Σεϊκάρ Καπούρ.
Η ταινία πραγματεύεται τη δυσκολία στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων αλλά και της σύναψης ισχυρών δεσμών, γίνεται επίσης σχόλιο για το «πρότυπο» που ενδεχομένως να έχει καθένας για το συντροφικό άτομο.
Ο μπαμπούλας
Πλάνα με κλειστά φώτα και αναμμένα κεριά, σκοτάδι, βήματα και μια σκιά στον τοίχο, ηχητική υπόκρουση που προαναγγέλλει κάποιο κίνδυνο είναι ορισμένα από όσα διακρίνουμε στον «Μπαμπούλα» του Ρομπ Σάβατζ.
Βασισμένη σε μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, η ταινία τρόμου ακολουθεί μια οικογένεια συντετριμμένη από την απώλεια της μητέρας τους, εστιάζει στις ζωές των δύο κορών που αδυνατούν να διαχειριστούν την απουσία της και παράλληλα νιώθουν την παρουσία μιας οντότητας να ζει μαζί τους, μιας οντότητας που τρέφεται από τον πόνο των θυμάτων του.
«Αυτός που έρχεται να αρπάξει τις κόρες σου όταν δεν προσέχεις» κατονομάζουν στον πατέρα την τρομακτική οντότητα, την οποία άφησε πίσω του ένας ασθενής που είχε επισκεφθεί το ιατρείο του πατέρα.
Αναφέρουμε μία από τις στιγμές του με μία από τις κόρες του, το βράδυ, στο υπνοδωμάτιό της: «Ωραία, σκεπάσου. Δεν καταλαβαίνω πως κοιμάσαι με τόσο ανοικτά φώτα. Ωραία., ολοκληρώθηκε ο έλεγχος για τέρατα».
Μόνο που αυτά βγαίνουν κυρίως στο σκοτάδι, το σκοτάδι που γεννά φόβους καθότι άγνωστο, με το ερώτημα να παραμένει εάν το φως θα το κατατροπώσει.
Επίδοξοι Κληρονόμοι
Κωμωδία του Ντιν Κρεγκ καταγράφει μία υπόθεση για τις κινήσεις συγγενών σαν πληροφορούνται ότι συγγενικό τους πρόσωπο με οικονομική ευμάρεια και περιουσία, θα «φύγει» σύντομα από τη ζωή.
Η κωμωδία φέρει τον τίτλο «Επίδοξοι κληρονόμοι» και ακολουθεί τις Μέρσι και Σαβάνα που έοχυν μια ετοιμόρροπη καφετέρια στα όρια της εξαφάνισης και τις ζωές τους στάσιμες, αλλά και άλλων συγγενών τους που έχουν το ίδιο σχέδιο: να γραφτεί η περιουσία της θείας στο όνομά τους.
Τα άνθη στα άνθη
Μπορούν όσα δεν έχουν ειπωθεί σε διάστημα οκτώ χρόνων να ειπωθούν σε μία ημέρα ή και λιγότερο; Μία τέτοια προσπάθεια γίνεται στην ταινία «Τα άνθη στα άνθη» του Γιώργου Αθανασίου. Πρωταγωνιστές ο Κωνσταντίνος και η Σοφία. Στην τελευταία του ημέρα, στην Αθήνα, ο πρώτος συναντά τη Σοφία, στο πάρκο, προτού φύγει για το εξωτερικό. Υπό την πίεση του χρόνου, οι δυο όχι-τόσο-καλοί φίλοι συμφωνούν να παίξουν ένα παιχνίδι και να πουν όσα δεν έχουν πει τόσο καιρό.
Μία προσπάθεια γνωριμίας του άλλου μέσα από απλές φράσεις, ενίοτε αορίστου νοήματος, που βγαίνουν αυθόρμητα –και ειλικρινά– όπως «οι κότες φαίνεται να τρώνε πέτρες;», «αν ήσουν φαΐ θα ήσουν κοκορέτσι».
Πρόσκληση σε Φόνο
«Θα πρέπει να λερωθείς αν θέλεις να ανακαλύψεις την αλήθεια. Έχουν μυστικά που δεν θα διστάσουν να προστατεύσουν» ακούμε κατά στην «Πρόσκληση σε φόνο» του Στίβεν Σίμεκ. Πρόκειται για ταινία μυστηρίου εποχής, που εκτυλίσσεται σε απομονωμένη έπαυλη, το 1934, στη Νότια Αγγλία.
Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα είναι η Μιράντα Κερ, που βλέπει «αυτά που δεν παρατηρούν οι άλλοι». Είναι μία από έξι μεταξύ τους αγνώστους που λαμβάνουν μυστηριώδη πρόσκληση από έναν απομονωμένο δισεκατομμυριούχο.
Η δολοφονία ενός καλεσμένου παροτρύνει τη Μιράντα να φτάσει στο βάθος της κακόβουλης πλοκής πίσω από τη συγκέντρωση για να αποδείξει τον εαυτό της και ίσως να σώσει τη ζωή της. Ότι μπορεί να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να μην γίνει κι εκείνη έρμαιο ενός δολοφόνου.
Ο μεγαλόδοντας
Βασισμένη σε μεξικανικό θρύλο αναφέρεται κατά την αφήγησή της ότι είναι η ταινία «Ο μεγαλόδοντας» του Άντριαν Γκρούνμπεργκ. Ποιος είναι ο μεγαλόδοντας; «Ο Τλάλοκ, ο Μαύρος Δαίμονας» αναφέρει ένας από τους μετέχοντες στην ταινία για τον γιγαντιαίο καρχαρία που επιτίθεται επανειλημμένα σε εξέδρα πετρελαίου, εκείνη την οποία καλείται να επιθεωρήσει ο Πολ, ο οποίος μεταβαίνει εκεί με την οικογένειά του.
«Δεν είναι τυχαίος καρχαρίας, είναι μια κατάρα που δεν προέρχεται από τη φύση αλλά από οργή. Θα συνεχίσει να εκδικείται μέχρι να γίνει μια θυσία. Μόνο σκοτώνοντας θα σταματήσει». Φράσεις που προδίδουν φόβο και υπόκεινται στις αφηγήσεις θρύλων, αλλά και στην πεποίθηση ανθρώπων ότι το «κακό» θα επιλυθεί με την εύρεση ενός εξιλαστήριου θύματος.
Κεντρική φωτ.: Από την ταινία «Αγάπη και μίσος». Πηγή φωτ.: Facebook
