«Παθιάζομαι με το να δημιουργώ δυστοπικές ιστορίες τρόμου που συμβαίνουν εδώ μπροστά μας σε καθημερινούς ανύποπτους ανθρώπους. Είναι ο θεματικός άξονας όπου γύρω από αυτόν κινούνται τα βιβλία μου. Αν η “τεχνο-παράνοια” είναι η νέα μόδα στη σύγχρονη εποχή, – τότε ποιες ακριβώς είναι οι παρενέργειες;” Ψάξτε και θα τις βρείτε δίπλα σας∙ στη γυαλιστερή οθόνη του λαπ τοπ, της τηλεόρασης, στα videogames, η μέσα στην παλάμη του χεριού που κρατάτε το smartphone κινητό σας ή σε μια μύχια επιθυμία σας που δεν θέλετε να μοιραστείτε».
Η Λίνα Σόρογκα, γνωστή μας από το «Μαυσωλείο Παιχνιδιών» με το οποίο εισήγαγε νέες θεματικές φόρμες στη λογοτεχνική ζωή μας, και μετά τα «Χρυσά λούπινα», όπου «ο μύθος μπλέκεται με την ιστορία, το φανταστικό συνομιλεί με το πραγματικό, από τη Μάνη της δεκαετίας του ’40 μέχρι τη σύγχρονη Αθήνα», μιλώντας μας στο Liberal.gr εξηγεί τις εμμονές και τη θεματική της.
Όταν ξεκίνησε τη λογοτεχνία της όλα αυτά έμοιαζαν κάπως με επιστημονική φανταστία. Όμως σήμερα πια το Φανταστικό αποτελεί την νέα κατάσταση, κατά συνέπεια η καινούργια συγγραφική της δουλειά είναι κάτι που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία. Εξάλλου «Τα σύμβολα της Επιστημονικής Φαντασίας της pop κουλτούρας, τα διαστημόπλοια, οι εξωγήινοι, οι στοιχειωμένοι πύργοι και τα φαντάσματα, οι βρικόλακες που σου ρουφούν το αίμα, δεν με ενδιαφέρουν», η συγγραφέας μας επιβεβαιώνει.«Αντίθετα, η πρόκληση ότι ο εικονικός κόσμος θα εκπληρώνει κάποτε τις ανάγκες του πραγματικού, με σαγηνεύει. Γράφω με εικόνες. Μου λένε ότι τα βιβλία μου γίνονται σενάρια για ταινίες. Στο διαγωνισμό του “9ο London Greek Film Festival 2016”, έλαβα το πρώτο βραβείο για το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους “Imago”, που είναι ένα από τα διηγήματά της συλλογής μου «Μαυσωλείο παιχνιδιών».
Αλλά για το καινούργιο βιβλίο, τις εμμονές και τις ιστορίες της, περισσότερα στην κουβέντα μας που ακολουθεί παρά κάτω: «Είναι σαν να ζω δυο ζωές παράλληλες, δεν ξεχωρίζει ο μύθος από την αλήθεια. Μπαίνω-βγαίνω από την πραγματικότητα σαν φάντασμα. Ο νους έχει την δύναμη, να επιλέγει τι τελικά θα επικρατήσει. Η τέχνη της γραφής δεν έχει συμβάσεις, ηθική, κηρύγματα, πολιτική. Η τέχνη της γραφής είναι», η Λίνα Σόρογκα επισημαίνει.
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
Κυρία Σόρογκα, υπάρχει τελετουργία γραφής (συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες) ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς;
Η ημέρα μου αρχίζει και τελειώνει μπροστά από τον υπολογιστή στο γραφείο, στο living room. Εκεί βρίσκεται το «καταφύγιό μου». Επειδή μοιράζομαι τον χώρο με τον άνδρα και ενίοτε με την κόρη μου, δεν μπορώ να απαιτήσω από τον άλλο να μην βλέπει τηλεόραση, να ακούει ραδιόφωνο, ή να μιλάει στο τηλέφωνο. Άρα το optimum για απόλυτη ησυχία δεν υπάρχει και έχω συμβιβαστεί με αυτό. Τον χειμώνα με τα πολλά κρύα, κάθομαι αναπαυτικά στη executive καρέκλα μου, φοράω τα μάλλινα γαντάκια με τα τρύπια δάκτυλα και πατάω ένα-ένα τα πλήκτρα, το ηλεκτρικό σώμα αγκαλιά, και τον αχνιστό καφέ μου προφυλαγμένο μέσα στο ανοικτό πρώτο συρτάρι να μην χυθεί με τις άτσαλες κινήσεις μου όταν με πιάνει ο συγγραφικός πυρετός, και πέφτω με τα μούτρα στην δουλειά. Κάθε 90 λεπτά με το χρονόμετρο, σηκώνομαι για να ξεκουράσω τα μάτια και το μυαλό μου και κάθομαι μπροστά στο παράθυρο, για να ατενίσω μακριά στον ορίζοντα την Πάρνηθα και να αλλάξω σελίδα! Η άλλη μου ζωή ενδιάμεσα, είναι απλώς διαλείμματα. Όταν στριμώχνομαι, αναζητώ νέο χώρο έμπνευσης. Με το λαπ τοπ μου αναμάσχαλα, πηγαίνω στο φιλόξενο πατάρι κάποιου καφέ η σε μια γωνιά του, και αποστασιοποιούμαι από τον υπόλοιπο κόσμο. Σε αυτό, βοήθησε και η μακροχρόνια σχέση μου με την γιόγκα.
Για να ξεκινήσετε μία ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή αρχική φράση;
Ωχ! Ανοίγετε ένα μεγάλο κεφάλαιο για μένα με αυτή την ερώτηση …Ωστόσο, θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Από μικρή, ένοιωθα εγκλωβισμένη στους ρόλους comme il faut που μου επιβάλλονταν από την οικογένεια και την κοινωνία, σε κάθε περίοδο της ζωής∙ στα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, στις επαγγελματικές δράσεις, (Λωζάνη, Λονδίνο, Βοστώνη, Μανχάταν, στο εξωτερικό, ύστερα εδώ πίσω στην Αθήνα στην ΕΡΤ ως δημοσιογράφος για το αγγλικό δελτίο και ερευνήτρια ανάλυσης κοινού, στο γάμο και έπειτα στον ερχομό της κόρης μου). Τον αληθινό εαυτό μου τον βρίσκω μόνο μέσα από το παίδεμα της συστηματικής συγγραφής. Για να ξεκινήσω μια ιστορία, μια σπίθα αρκεί. Είναι σαν να ζω δυο ζωές παράλληλες, δεν ξεχωρίζει ο μύθος από την αλήθεια. Μπαίνω-βγαίνω από την πραγματικότητα σαν φάντασμα. Ο νους έχει την δύναμη, να επιλέγει τι τελικά θα επικρατήσει. Η τέχνη της γραφής δεν έχει συμβάσεις, ηθική, κηρύγματα, πολιτική. Η τέχνη της γραφής είναι.
Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;
Δεν έχει γραφτεί ακόμα.
Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε, γρίφους κι αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε;
Το συγγραφικό μου ενδιαφέρον κινείται γύρω από τις αλήθειες της απληστίας του ανθρώπου να κατακτήσει μια πλαστή ευημερία με όποιο κόστος». Βρίσκεται ενώπιος ενωπίω των επιλογών του που συχνά αντιπαλεύουν με την φύση. Είναι όμως έτοιμος να δεχθεί τις σκοτεινές συνέπειες αυτών των επιλογών;
Τι πρέπει να έχει μία ιστορία για να γίνει ιστορία σας;
Παθιάζομαι με το να δημιουργώ δυστοπικές ιστορίες τρόμου που συμβαίνουν εδώ μπροστά μας σε καθημερινούς ανύποπτους ανθρώπους. Είναι ο θεματικός άξονας όπου γύρω από αυτόν κινούνται τα βιβλία μου. Αν η «τεχνο-παράνοια» είναι η νέα μόδα στη σύγχρονη εποχή, – τότε ποιες ακριβώς είναι οι παρενέργειες;» Ψάξτε και θα τις βρείτε δίπλα σας∙ στη γυαλιστερή οθόνη του λαπ τοπ, της τηλεόρασης, στα videogames, η μέσα στην παλάμη του χεριού που κρατάτε το smartphone κινητό σας ή σε μια μύχια επιθυμία σας που δεν θέλετε να μοιραστείτε.
Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο;
Μια απώλεια ή τραύμα στην ζωή μου ή τελευταία, η αυξημένη υπερευαισθησία και ανησυχία μου αφουγκραζόμενη την υστερία του κόσμου για την επιβίωση, έγιναν οι αιτίες αφήγησης ιστοριών και δημιουργίας ανάλογων χαρακτήρων. Μπαίνοντας στην διαδικασία να περιγράψω την περσόνα τους με κάθε λεπτομέρεια, βρίσκω την δικαίωση και την λύτρωση. Μια αυταπάτη συμμετοχής για την σωτηρία του πλανήτη μας. Μία από αυτές είναι η «θεωρεία τού meta-σύμπαντος». Ότι θα επιστρέψει στην γνώριμη κανονικότητα τον κόσμο.
Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε;
Μικρή, άφηνα το νου μου να πετάξει με τις «περιπέτειες του Ιούλιου Βερν». Από αυτές, μέχρι σήμερα, ξεχωρίζω «το Αιγαίο στις φλόγες», γραμμένο από το 1884, με αναφορά στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, που ήλθε πάλι στην επικαιρότητα, 200 χρόνια μετά. Μεγαλύτερη, προβληματίστηκα με το «1984» του Όργουελ, και τον «Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο» του Χάξκλεϋ.
Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε την ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε;
Η συλλογή ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου, «Σε βρίσκει η ποίηση», με γαληνεύει και με δικαιώνει.
Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές;
Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Τζεϊμς Τζόϊς, Βιρτζίνια Γουλφ, Ντόρις Λέσινγκ, Αγκάθα Κρίστι, Στίβεν Κινγκ.
Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές ή καταφεύγετε σε εικαστικά έργα;
Κλείνομαι ερμητικά στον εαυτό μου, και κυνηγάω τις λέξεις μέχρι να ουρλιάξουν.
Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα;
Τα σύμβολα της Επιστημονικής Φαντασίας της pop κουλτούρας, τα διαστημόπλοια, οι εξωγήινοι, οι στοιχειωμένοι πύργοι και τα φαντάσματα, οι βρικόλακες που σου ρουφούν το αίμα, δεν με ενδιαφέρουν.
Αντίθετα, η πρόκληση ότι ο εικονικός κόσμος θα εκπληρώνει κάποτε τις ανάγκες του πραγματικού, με σαγηνεύει. Γράφω με εικόνες. Μου λένε ότι τα βιβλία μου γίνονται σενάρια για ταινίες. Στο διαγωνισμό του “9ο London Greek Film Festival 2016”, έλαβα το πρώτο βραβείο για το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους “Imago”, που είναι ένα από τα διηγήματά της συλλογής μου «Μαυσωλείο παιχνιδιών».
Πιστεύω ότι το νέο μου βιβλίο, που θα εκδοθεί είναι καινοτόμο και θα καθιερώσει μια νέα κατηγορία στο είδος της science fiction προσιτή στην ελληνική αγορά. Εύχομαι η λογοτεχνία του φανταστικού να πάψει να είναι cult στην Ελλάδα μόνο για άτομα νεαρής ηλικίας και φαν του είδους, αλλά να ανοιχτεί και στο ευρύτερο κοινό.
