Ένα ζευγάρι χέρια ανοίγει διάπλατα και κλείνει μέσα του ένα άλλο σώμα, συμβάλλοντας στην ενδυνάμωση του δεσμού μεταξύ των ανθρώπων, με όποια αφορμή. Η κίνηση αυτή -για τη δημιουργία μιας αγκαλιάς- ενδεχομένως να είχε εκλείψει για κάποιους κατά τη διάρκεια της κοινωνικής απομόνωσης, λόγω της πανδημίας. Ενώ, όποτε συμβαίνει (σ.σ η αγκαλιά), μας ενδυναμώνει.
Παρατηρούμε πόσο απλόχερα και αυθόρμητα την προσφέρουν τα παιδιά στους τριγύρω τους, και πόσο την επιζητούν τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, κυρίως της τρίτης, σαν αντικρίζουν μέλη της οικογένειάς τους όπως τα παιδιά ή τα εγγόνια τους. Ας μη λησμονούμε ότι η αγκαλιά, η αφή, έχει μνήμη, είναι συνώνυμη της αποδοχής και δίνεται άνευ διακρίσεων.
Το γλυπτό «Η Αγκαλιά». Φωτ.: ΑΡ / Steven Senne
Τα παραπάνω γράφονται με αφορμή τα πρόσφατα αποκαλυπτήρια του γλυπτού «Η Αγκαλιά», το οποίο απεικονίζει δύο ζευγάρια χέρια (χωρίς το σώμα) να αγκαλιάζονται. Συγκεκριμένα, τη στιγμή που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1929-1968) αγκαλιάζει τη σύζυγό του, Κορέτα Σκοτ Κινγκ (1927-2006), με την αναγγελία της νίκης του για το Νόμπελ Ειρήνης, το 1964.
Η στιγμή εκείνη απαθανατίστηκε σε φωτογραφία και ήταν η έμπνευση του γλύπτη Χανκ Γουίλις Τόμας για τη σύνθεση του χάλκινου γλυπτού, ύψους επτά μέτρων. Το δε γλυπτό, κοσμεί το Boston Common, το πιο παλιό δημόσιο πάρκο της Βοστώνης, της πόλης όπου συναντήθηκαν για πρώτη φορά ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η Κορέτα Σκοτ Κινγκ.
«Η κα. Κινγκ είναι στο κάτω μέρος της αγκαλιάς· μπορείς να δεις τη χαρά και την αγάπη στη φωτογραφία αλλά μπορείς να τη δεις να κρατά, στην κυριολεξία, το βάρος του κ. Κινγκ στα χέρια της» είπε ο εκτελεστικός διευθυντής της Embrace Boston. «Αποδεικνύει επίσης και τη δύναμη των μαύρων γυναικών και των γυναικών εν γένει, που ήταν το στήριγμα και οι προστάτες των κινημάτων σε αυτή τη χώρα», συμπλήρωσε, δίδοντας έτσι κοινωνικό μήνυμα.
Το γλυπτό «Η Αγκαλιά». Φωτ.: ΑΡ / Steven Senne
Παρατηρώντας το γλυπτό πιο προσεκτικά, βλέπουμε ότι η παλάμη και τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού -του χεριού της καρδιάς- στηρίζουν το μπράτσο του σαν να είναι στυλοβάτης του. Η παλάμη και τα δάχτυλα του δεξιού της χεριού τυλίγουν προστατευτικά το άλλο του μπράτσο.
Στεκόμαστε στο ότι το γλυπτό απεικονίζει την αγκαλιά απουσία σώματος, ενδεχομένως για να τονιστεί η χειρονομία· «τα χέρια είναι οι εκφραστές, οι εκτελεστές της καρδιάς και του μυαλού, πομποί ενέργειας και σημάτων», μας είχε αναφέρει σε παλαιότερη συζήτησή μας ο εικαστικός καλλιτέχνης Δημήτρης Αληθεινός (γενν. 1945). Ενώ, η απουσία σώματος υπογραμμίζει το όποιο κενό το οποίο καλύπτεται τη στιγμή μιας αγκαλιάς.
Στεκόμαστε επίσης στο ότι το γλυπτό βρίσκεται σε δημόσιο χώρο, αποτελώντας κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων που φωτογραφίζονται έχοντάς το ως φόντο, το αγγίζει, ενίοτε και στηρίζεται σε αυτό. Στην προκειμένη, η τέχνη (η δημόσια γλυπτική) δεν αποτελεί απλώς μέρος της καθημερινής ζωής, υπενθυμίζει σε όλους μας πόσο δυνατή είναι μια απλή χειρονομία.
Είναι «ένα μνημειακό παράδειγμα της ικανότητας της αγάπης να πλάσει την κοινωνία», είχε τονίσει ο γλύπτης Χανκ Γουίλις Τόμας όταν επελέγη το δικό του σχέδιο. Όσο για το πρότζεκτ, χρονολογείται από το 2016 και επικεφαλής της υλοποίησής του είναι η μη κερδοσκοπική οργάνωση King Profit, που είναι αφοσιωμένη στη διάδοση της κληρονομιάς του ζεύγους Κινγκ.
Το γλυπτό «Η Αγκαλιά». Φωτ.: ΑΡ / Steven Senne
Υπενθυμίζουμε ότι στον Μάρτεν Λούθερ Κινγκ απονεμήθηκε το 1964 το Νόμπελ Ειρήνης για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών. Όσο για τη σύζυγό του, Κορέτα Σκοτ Κινγκ, ήταν Αμερικανή συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κεντρική φωτογραφία: Λεπτομέρεια του γλυπτού «Η Αγκαλιά». Φωτ.: ΑΡ / Steven Senne
