«Χάος» θα μπορούσε να είναι η λέξη που συνοψίζει όλα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια ενόπλων συγκρούσεων, και «στάχτη» το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, δεδομένης της εικόνας ισοπεδωμένων πόλεων μετά από κάθε είδους εκρήξεις. Φέρνουμε στο νου μας σκηνές από πολεμικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, αν και η πραγματικότητα μας δίνει επίσης τέτοιες εικόνες όπως του πολέμου που ακόμη μαίνεται στην Ουκρανία.
Το γκρίζο χρώμα που εν τέλει αφήνουν πίσω τους οι βομβαρδισμοί και οι εκρήξεις ναι μεν δεν έχει ζωή, θα μπορούσε να είναι δε, το χρώμα των αποφάσεων του κάθε φορά ηγέτη ή της ομάδας κήρυξης μιας επίθεσης. Υπό μία άλλη οπτική, η ψυχρότητα των χρωμάτων του οπλισμού και της ενδυμασίας των μετεχόντων σε ένοπλη σύγκρουση ερμηνεύεται ως την απουσία ζωής.
Καταλογίζουμε ως μη ανθρώπινη την πράξη εκείνου που όντας «ζωντανός» και υγιής και χαίρεται τη ζωή, θα προσπαθήσει να αφαιρέσει τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, αλλά δεν θέλουμε να επεκταθούμε στους λόγους για τους οποίους θα το κάνει ή σε άλλες παραμέτρους.
Το σχόλιό μας είναι η απουσία νηνεμίας και η παραμόνευση του κινδύνου· η κάθε φορά «επιθυμία» ή «εκδίκηση» αιματοκυλίσματος θα ανοίξει έναν νέο κύκλο βίας διαιωνίζοντας την υπάρχουσα. Και σε αυτό τον φαύλο κύκλο ο άνθρωπος θα αποβάλει όλο και περισσότερο τα ανθρώπινά του στοιχεία, καταλήγοντας σε έναν οργανισμό που τρέφεται νοητά αφαιρώντας ζωές.
Αν και απαισιόδοξη η άποψη αυτή, αναρωτιόμαστε εάν κάποια στιγμή θα οπισθοχωρήσει το χέρι εκείνο που έχει μάθει να οπλίζεται και να τραβά τη σκανδάλη σπέρνοντας θάνατο. Όπως και εάν θα κάνει εσωτερική αναστροφή το ζευγάρι εκείνο των ματιών που έχει δει τις ζωές τις οποίες έχει αφαιρέσει. Ακόμη και εάν χτυπηθεί και πέσει στο έδαφος, με την πλάτη στη γη και το βλέμμα στον ουρανό. Άραγε, ο σπέρνων τον θάνατο και τον τρόμο στο διάβα του, έχει βρεθεί σε θέση άμυνας, να νιώθει ότι απειλείται;
Πηγή φωτ.: Facebook / Fauda
Τις παραπάνω σκέψεις κάναμε παρακολουθώντας επεισόδια της ισραηλινής τηλεοπτικής σειράς «Fauda» (στα εβραϊκά «χάος»), με αρκετές από αυτές να τροφοδοτούνται βλέποντας τον Ντόρον να κείτεται στο έδαφος με το βλέμμα προς τα πάνω έπειτα από επίθεση που δέχθηκε αυτός και τα μέλη της ισραηλινής αντιτρομοκρατικής ομάδας του μετέχοντας σε αποστολή κατά Παλαιστίνιου μαχητή της Χαμάς τον οποίο θεωρούσε νεκρό. Με την αποστολή να γίνεται στο πλαίσιο προστασίας του Ισραήλ και τη σειρά να απεικονίζει μέσα από τους πρωταγωνιστές τη σύγκρουση Ισραήλ-Γάζας.
Το πλάνο υπογραμμίζει την ανθρώπινη αδυναμία και δείχνει πως καθένας είναι έρμαιο των απειλών και του κινδύνου ακόμη και εάν προσπαθεί να συμβάλει στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας για την ασφάλεια της πατρίδας του. Οι ενοχές που νιώθει για το θάνατο του συναγωνιστή του θα μπορούσαν να ιδωθούν ως το «δέσιμο» εκείνο ανάμεσα στους μετέχοντες σε μια επικίνδυνη αποστολή, ίσως και ως έναν αντικατοπτρισμό μερίδας εκείνων που δεν μένουν αλύγιστοι από την απώλεια ανθρώπινων ζωών και την μακαβριότητα των συγκρούσεων.
Ο κίνδυνος απαντάται και στη φράση «θα ολοκληρώσεις την αποστολή και μετά θα έρθεις σπίτι, εντάξει;» από την οικογένειά του στον ίδιο, σαν κλήθηκε να επιστρέψει στο καθήκον και να μετάσχει στην αποστολή κατά μέλους της Χαμάς, με την αποστολή αυτή να τον οδηγεί στις Βρυξέλλες.
Σκηνοθετικά, κρατάμε την ταχύτητα με την οποία παρεμβάλλονται τα πλάνα στους τέσσερις κύκλους της σειράς, αντίστοιχη μουσική υπόκρουση, πλάνα στα οποία ενσωματώνονται οι ενδείξεις στόχων μέσα από το «ματάκι» των όπλων, αυτοκίνητα να στρίβουν απότομα. Αυτά, στο πλαίσιο δράσης, καθότι και η σειρά υπάγεται σε αυτή. Φέρει την «πατρότητα» των Lior Raz και Avi Issacharoff και προβάλλεται στην πλατφόρμα Netflix.
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Facebook / Fauda
