Δύο από τα ζητούμενα της εποχής μας που αποτελούν και τους κύριους θεματικούς άξονες του ρεπερτορίου του Θεάτρου Τέχνης «Καρόλου Κουν» για τη σεζόν 2022-2023, είναι οι γυναίκες που συγκρούονται με τα εμπόδια που τους θέτει η εποχή τους όπως και το αποτύπωμα της εποχής μας στα ήθη. Δύο ζητούμενα που ενίοτε εμπλέκονται μεταξύ τους, μας προβληματίζουν και εγείρουν ερωτήματα για το μέλλον.
Το μέλλον απασχολεί και το Θέατρο Τέχνης -μότο του φετινού του προγράμματος είναι η φράση «Μοναδική αμοιβή είναι το μέλλον» («Αγριόπαπια», Ερρίκος Ίψεν), καλώντας μας να επενδύσουμε στον πνευματικό μας κόσμο μέσω της αλληλεπίδρασης με την τέχνη του θεάτρου, η οποία -όπως και οι υπόλοιπες μορφές τέχνης- μπορεί να μας οδηγήσει στην ενδοσκόπηση, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Επ' ευκαιρία της συμπλήρωσης των 80 χρόνων λειτουργίας του, το Θέατρο Τέχνης μας υπενθυμίζει ότι όλες οι «ιστορίες» έχουν κατά κάποιο τρόπο ήδη ειπωθεί, και η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο τις γράφουμε και τις λέμε ξανά, κάθε φορά, υπό το πρίσμα της εποχή μας.
Ο τρόπος γραφής και απόδοσης είναι ένα ζητούμενο και για τις νέες ιστορίες οι οποίες γεννιούνται στον παρόντα, μεταβαλλόμενο κόσμο, χαρακτηριστικά του οποίου είναι η κλιματική-ενεργειακή-γεωπολιτική κρίση, ο τρόπος με τον οποίο η τεχνολογία καθορίζει τη ζωή μας, η εξέλιξη των ηθών, η ανατροπή των έμφυλων στερεοτύπων, η διαφορετικότητα, η συμπερίληψη και τόσα άλλα ζητήματα τα οποία προσεγγίζει φέτος το Θέατρο Τέχνης, είτε μέσω των παραστάσεών του είτε μέσω προγραμμάτων θεατρικής γραφής.
Προς το καλύτερο ποιοτικό αποτέλεσμα, ο φετινός προγραμματισμός αντιστέκεται στην «υπερπαραγωγικότητα» και επενδύει σε μεγάλες συμπράξεις (Εθνικό Θέατρο, ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης), σε νέες παραγωγές που θα παιχτούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσο συνήθως, σε επαναλήψεις επιτυχημένων παραστάσεων όπως το «Μοτέλ» του Βασίλη Μαυρογεωργίου, αλλά και στη δημιουργική ή αναβαθμιστική «ανακύκλωση» παραστάσεων που «ξαναδουλεύονται» από τους δημιουργούς τους όπως οι «Αντιγόνη», «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» (στο πλαίσιο του έτους Καμπανέλλη, σύμπραξη με Εθνικό Θέατρο), «Το Γεφύρι της Άρτας και οι λυγερές του Κάτω Κόσμου», «Artaud Trilogy», με την εαρινή περίοδο του θεάτρου να χαρακτηρίζεται εν γένει από πειραματικό χαρακτήρα.
Πηγή: Θέατρο Τέχνης / www.theatro-technis.gr/
Εκτός από το διά ζώσης ρεπερτόριο, το θέατρο συνεχίζει και αυτή τη σεζόν το «ψηφιακό ρεπερτόριο» του το οποίο θεσπίστηκε με αφορμή την πανδημία και παρουσίασε τα τελευταία δύο χρόνια μια σειρά από web και audio παραγωγές που δημιουργήθηκαν ειδικά για το διαδίκτυο. Ψηφιακή πρεμιέρα θα κάνουν το web και το audio έργο που ξεχώρισαν στον διαγωνισμό ψηφιακών έργων που προκήρυξε το 2021 το Θέατρο Τέχνης με θέμα «Και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά».
Ανάμεσα στις παραστάσεις που θα ανεβούν στις σκηνές του Θεάτρου Τέχνης (επί της Πεσμαζόγλου 5 και επί της Φρυνίχου 13), είναι «Οι Παστρικές» της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Θεάτρου Τέχνης, Μαριάννας Κάλμπαρη, που αφορά στην ιστορία δύο γυναικών προσφύγων από τη Μικρά Ασία, το «Photograph 51» της Άννα Ζίγκλερ (σκην. Τάκης Τζαμαργιάς) που αφηγείται σε πανελλήνια πρώτη την αληθινή ιστορία της Ρόζαλιντ Φράνκλιν, της ερευνήτριας που κατάφερε (Μάϊος 1952) πρώτη να αποτυπώσει σε μία φωτογραφία το ανθρώπινο DNA. Ακόμη, «Η παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ (σκην. Γιάννη Χουβαρδά) για τη σύγκρουση του ανθρώπου με το μοιραίο, «Τι να κάνουμε» του Νικολάι Τσερνισέφσκι (θεατρ. μεταφορά: Έλλη Παπακωνσταντίνου, Δήμητρα Κονδυλάκη) που εξερευνά τη διλημματική φύση του έρωτα συνδέοντάς την με την ευρύτερη ηθική στάση του καθενός και τις επιλογές του στο κοινωνικό πεδίο και στην οικογένεια, «Ειρήνη» του Αριστοφάνη (Παιδική Σκηνή). Όπως και αρκετές ακόμη παραστάσεις, με σημαντικούς σκηνοθέτες, μεταξύ αυτών οι Θοδωρής Αμπαζής, Ιόλη Ανδρεάδη, Γιάννης Καλαβριανός, Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Μαστοράκης, Μαρία Πρωτόπαππα.
*Αναλυτικό πρόγραμμα (παραστάσεις, παράλληλες δράσεις) του Θεάτρου Τέχνης στα social media και την ιστοσελίδα του (www. theatro-technis.gr).
Πηγή Φωτ: Facebook / Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν
