Υπάρχουν πολλών ειδών τζαμπατζήδες, ανάμεσά τους όμως ελάχιστοι αποπειρώνται να επισκεφθούν μουσεία. Συνήθως, όποιος θέλει, επιλέγει ημέρες με θεσπισμένη δωρεάν επίσκεψη. Έτσι, δεν υπάρχουν παρατράγουδα, εκτός λίγων εξαιρέσεων. Όποιος μπαίνει πληρώνει, τελεία και παύλα. Και σωστά, θα πείτε.
Να όμως που καμιά φορά το πράγμα εκτροχιάζεται. Την Παρασκευή, ένα ελληνικό σχολείο, μετέφερε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τάξη με προσφυγόπουλα, κυρίως από τη Συρία. Δεν μπήκαν όμως. Θα σας πω από την αρχή ότι έτσι ορίζει η σχετική εγκύκλιος. Έπρεπε να έχουν μαζί τους τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα ή να πληρώσουν μειωμένο εισιτήριο. Δεν είχαν, δεν πλήρωσαν γιατί δεν είχαν τόσα λεφτά, δεν μπήκαν. Όλα καλά;
Καθόλου. Όποιο παιδί από ξένη χώρα θα ήθελε με την τάξη του να δει ένα μουσείο μας, παρά και όσα ορίζουν οι εγκύκλιοι, θα έπρεπε να μπορεί να το κάνει. Πολλώ μάλλον, που η υποδιευθύντρια του σχολείου, το οποίο δεν είναι σχολείο μόνο για προσφυγόπουλα, είχε τηλεφωνήσει την προηγουμένη, όπως λέει η πλευρά των καθηγητών, και την είχαν διαβεβαιώσει πως η είσοδος για τους μαθητές είναι δωρεάν.
Κι ακόμα περισσότερο, που τα παιδιά αυτά ζουν στη χώρα μας και όσο μαθαίνουν για την Ιστορία και τον πολιτισμό μας τόσο έχουν λόγους να μας αγαπούν.
Το πρόβλημα είχε επισημανθεί από τον περσινό Ιανουάριο, οπότε και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο είχε συζητήσει τα περί δωρεάν εισόδου στα μουσεία. Η εισήγηση έλεγε πως μόνο τα παιδιά από Ευρωπαϊκή Ένωση (και τα Ελληνόπουλα, ανάμεσά τους) έχουν δωρεάν είσοδο.
Τότε είχε αναφερθεί πως θα έχουν πρόβλημα τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά των μεταναστών, όμως είτε οι επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεν ξέρω αν υπάρχουν) είτε η προσήλωση της αρμόδιας διεύθυνσης στη γραφειοκρατία, είτε η απροσεξία του ΚΑΣ, δεν επέτρεψαν να γίνει το απλό: να οριστεί πως όλα τα παιδιά που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, θα μπαίνουν ατελώς.
Αντ' αυτού, προστέθηκε η πρόβλεψη ότι τα παιδιά προσφύγων πρέπει να έχουν μαζί τους τα χαρτιά τους. Τρέχα γύρευε. Άντε να κουβαλάνε τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα στο σχολείο. Και αν τα χάσουν; Για παιδιά μιλάμε. Ποιος θα τους τα εκδώσει ξανά, όταν, μάλιστα, πολλά είναι ασυνόδευτα;
Αυτά λένε οι κανονισμοί, πάντως. Αυτά επιτάσσει «η ασφάλεια του μουσείου» όπως είπαν εξωδίκως φύλακες.
Έρχεται όμως μια μέρα καύσωνα στο Μουσείο μια τάξη παιδιών από σχολείο. Ελληνικό, το ξαναλέμε. Οι μαθητές συνεχίζουν να φοιτούν, επειδή κάνουν μαθήματα ελληνικής. Διδάσκονται τη γλώσσα μας, δηλαδή. Γιατί όχι και τον πολιτισμό μας; Τους έδιωξαν λοιπόν και μάλιστα, όπως λέει μια συνοδός τους, δείχνοντας κακή συμπεριφορά.
Δεν ήμασταν εκεί. Ας δεχτούμε ότι η συμπεριφορά ήταν η καλύτερη. Όχι τόσο καλή όμως, ώστε να λυθεί το πρόβλημα. Να οι κανονισμοί, να οι εγκύκλιοι, να οι διαφωνίες με τους συνοδούς. Δεν βρέθηκε λύση.
Σαφώς και δεν μπορεί ο φύλακας ούτε και ο αρχιφύλακας να πάρει απόφαση που να μην είναι «αγκυλωμένη» στη γραφειοκρατία, γιατί θα βρει τον μπελά του.
Θα ρωτήσουμε όμως το πρώτο μουσείο της χώρας: θα πέσει έξω αν 20 παιδιά, όπως στην περίπτωσή μας και άλλα 20 σε άλλη περίπτωση, σχολείου φερ' ειπείν από τη Σερβία ή τη Ρωσία ή την Τουρκία, μπουν χωρίς να πληρώσουν; Πες ότι δεν έχουν, όμως ήρθαν από την άλλη άκρη του κόσμου, πχ από την Κίνα. Θα τα διώξουμε; Ή θα ενημερωθεί μέχρι και ο διευθυντής κάθε μουσείου σε μια φιλότιμη προσπάθεια να βρεθεί άκρη;
Αν αυτό καταλαβαίνει το Μουσείο και το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ότι πρέπει να κάνουμε, καλώς. Η νομιμότητα ετηρήθη. Καληνύχτα και καλή τύχη λοιπόν.
Έτσι όμως βρίσκουν ευκαιρία στην αξιωματική αντιπολίτευση και μιλάνε για ρατσισμό απέναντι στα προσφυγάκια. Και έχουν άδικο. Αλλά το δίκιο δεν είναι καν με το ΥΠΠΟΑ και το ΕΑΜ. Είναι με τα παιδιά.
