Τέσσερις γαλλικές ταινίες προβάλλονται από την Πέμπτη 3 Αυγούστου στη μεγάλη οθόνη θερινών και ορισμένων θερινών κινηματογράφων. Μαζί με την ισπανική «Η απόδραση του 77» πραγματεύονται την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων δεσμών και τα όρια της αδερφικής αγάπης, τη μητρότητα, την κατάσταση στην Ισπανία στη δεκαετία του '70 όπως και την προσπάθεια των υπηρεσιών αντιτρομοκρατικής του Παρισιού να φτάσουν στα ίχνη τρομοκρατών προτού πραγματοποιήσουν το επόμενό τους χτύπημα.
Στις νέες ταινίες και το σίκουελ του μπλοκμπάστερ «Meg: Ο Κυρίαρχος του Βυθού» (2018), «Meg: Η Τάφρος» με την κάμερα να ακολουθεί μια ερευνητική ομάδα που βουτά στα βαθύτερα νερά του ωκεανού και έρχεται αντιμέτωπη με γιγαντιαίους μεγαλόδοντες. Ακόμη, η ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο απίθανος Μορίς» με ήρωες έναν απατεώνα γάτο και έξυπνους αρουραίους.
Από την κινηματογραφική εβδομάδα δεν λείπουν οι επανεκδόσεις. Λάτρεις του γαλλικού σινεμά μπορούν να παρακολουθήσουν την ταινία «Μια ξεχωριστή συμμορία» (1964) του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, μια ταινία-σταθμός του Γαλλικού Νέου Κύματος με την Άννα Καρίνα στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υποδύεται την Οντίλ η οποία συμφωνεί με δύο νεαρούς στην κλοπή ενός μεγάλου ποσού κρυμμένου στο σπίτι της.
Σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες η ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με κεντρικό πρόσωπο έναν πολιτικό που μετά την ομιλία του από το βήμα της Βουλής, εγκαταλείπει το κοινοβούλιο και το σπίτι του δίχως να αφήσει κάποια στοιχεία.
Η απόδραση του 77
«Κάθε κρατούμενος έχει δικαίωμα στην απόδραση […] Θα δραπετεύσουμε» ακούμε σε ορισμένες από τις έντονες στιγμές της ταινίας «Η απόδραση του 77» του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ. Αντλώντας έμπνευση από πραγματική ιστορία, ο Ροντρίγκεζ σκηνοθετεί ένα δραματικό θρίλερ φυλακών στο οποίο περιγράφει την κατάσταση στην Ισπανία δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας του Φράνκο.
Ανάμεσα σε εκείνους που επιθυμεί να δραπετεύσει είναι ένας νεαρός λογιστής ο οποίος συλλαμβάνεται, προφυλακίζεται και αναμένει τη δίκη του, ενδεχομένως και μια ποινή 20 ετών διότι κατηγορείται για υπεξαίρεση.
Λόγω της κατάστασης –βία, καταπίεση, παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων– που επικρατεί στη φυλακή της Βαρκελώνης όπου κρατείται, ο λογιστής έρχεται αντιμέτωπος με την αδιαφορία του κρατικού συστήματος («κανένας δεν ενδιαφέρεται για εμάς»), και μαζί με άλλους συγκρατούμενους και την ομάδα δικηγόρων που τους υποστηρίζουν, αγωνίζονται για να πάρουν αμνηστία («έχουμε δικαίωμα να πάρουμε γενική αμνηστία»).
Η δράση της ταινίας ενισχύεται λόγω της αντίστοιχης μουσικής υπόκρουσης, οι σκηνές είναι ως επί το πλείστον με χαμηλό φωτισμό. Όσο για την πορεία της ταινίας, ήταν υποψήφια για 16 βραβεία Γκόγια και εν τέλει απέσπασε πέντε σε τεχνικές κατηγορίες.
Νοέμβρης
Tα τηλέφωνα χτυπούν απανωτά και πληροφορούν για πυροβολισμούς και τρομοκράτες, αυτοκίνητα τρέχουν τη νύχτα συνοδευόμενα από τη σειρήνα του συναγερμού, η δράση ενισχύεται από μουσική υπόκρουση που εντείνει την αγωνία ενώ η κάμερα αναζητεί τους δράστες. Τους υπαίτιους για τις αιματηρές επιθέσεις στις 13 Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι.
Πρόκειται για το πολιτικό θρίλερ «Νοέμβρης» του Σέντρικ Χιμένεζ που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αστυνομική περιπέτεια καθότι η κάμερα του Χιμένεζ ακολουθεί κυρίως τις γαλλικές αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες που ερευνούν και αναζητούν τους ενόχους για τις επιθέσεις.
Η ταινία, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, εκτός διαγωνιστικού τμήματος, θίγει επίσης ζητήματα ευθύνης που φέρουν οι αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες όπως και την ωμότητα με την οποία καλούνται να έρθουν αντιμέτωποι και την πίεση του χρόνου προτού οι υπαίτιοι προβούν σε νέα επίθεση· «Είμαστε προετοιμασμένοι. Όσοι δεν το αντέχουν συναισθηματικά, όμως, μπορούν ν' αποχωρήσουν» ακούμε σε μία από τις σκηνές της ταινίας.
Οι δικοί μου
Την πολυπλοκότητα των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας θίγει η δραματική ταινία «Οι δικοί μου» του Ροσντί Ζεμ ο οποίος επίσης πρωταγωνιστεί και υποδύεται τον τρυφερό Μουσά που βλέπει τον γάμο του να βρίσκεται ένα βήμα πριν την διάλυσή του.
Σταδιακά βυθίζεται στη μελαγχολία ώσπου χτυπά σοβαρά το κεφάλι του· η οικογένειά του κινητοποιείται και τον φροντίζει, ο ίδιος δε, ο Μουσά, εκφράζει πλέον το πώς πραγματικά νιώθει χωρίς να σκέφτεται, με αποτέλεσμα να διαταραχθούν οι σχέσεις με τους δικούς του.
Μία από τις πιο ειλικρινείς του φράσεις που ακούμε είναι «σας έχω ανάγκη, σας αγαπώ, είστε η οικογένειά μου», παραδοχή στην οποία δεν είχε φτάσει πριν το σοβαρό ατύχημα. Τουναντίον, είχε δεχθεί αιτιάσεις ότι δεν δίνει σημασία «χάνοντας όλα τα καλά».
Συγκινητική, τρυφερή και ειλικρινής, η ταινία του Ζεμ συμμετείχε στο 79ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
Τα παιδιά των άλλων
Στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 79ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας είχε προβληθεί η επίσης δραματική ταινία με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις, «Τα παιδιά των άλλων», της Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι. Εν προκειμένω, η ταινία διερωτάται τι κάνει μια γυναίκα μητέρα, καθότι η πρωταγωνίστρια είναι μία γυναίκα που στα 40 της χρόνια καλείται να αποφασίσει για τη μητρότητα.
Προτού γνωρίσει τον Αλί δεν την είχε απασχολήσει η μητρότητα, ήταν ευτυχισμένη με την καθημερινότητά της και τον κύκλο της που περιλάμβανε τα κοντινά πρόσωπα της οικογένειάς της, τους μαθητές και τους φίλους της.
Κατόπιν της γνωριμίας της με τον Αλί ανέπτυξε τρυφερή σχέση με την 4χρονη κόρη του και είχε ως αποτέλεσμα να βιώσει διαφορετικά συναισθήματα και να γεννηθεί η ανάγκη να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια.
Σημάδια του καλοκαιριού
Πρεμιέρα στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών έκανε η ταινία «Σημάδια καλοκαιριού» του Σιμόν Ριτ. Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ξετυλίγει μια ιστορία ενηλικίωσης που επικεντρώνεται στην αδερφική αγάπη διερευνώντας τα όριά της στο χρόνο και μέσα από έναν καλοκαιρινό έρωτα.
Πρωταγωνιστούν δύο μικρά αδέρφια που παίζουν παιχνίδια τύχης και θανάτου με αποτέλεσμα ένας από τους δύο να πεθάνει και ο άλλος να τον επαναφέρει. «Κανείς δεν πρέπει να μάθει ότι πέθανα και με επανέφερες» ακούμε στην αρχή του ατυχήματος. Ώσπου «άσε με να πεθάνω, σταμάτα να με επαναφέρεις»δέκα χρόνια αργότερα και στο μέρος όπου έγινε το ατύχημα.
Κεντρική φωτ.: Από την ταινία «Οι δικοί μου». Πηγή φωτ.: Facebook / Sophia Angel
