Photo by Oli Scarff / Staff / Getty Images / Ideal Image
Του Γιάννη Σιδέρη
«Η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου», έχει πει ο Winston Churchill.
Κάπως έτσι πορεύεται και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος χθες στο υπουργικό συνέθεσε πάλι μια ραψωδία επιτυχίας ντυμένη με ψευδαίσθηση, χωρίς καν να εμφιλοχωρήσει στον λόγο του ένα ίχνος συγνώμης για όσα αρνητικά –και για κάποιους θρηνητικά– έχει επιφέρει η διακυβέρνησή του. Εξακολούθησε να παιανίζει ήχους επιτυχίας, όπως τότε που ήταν φρέσκος και απαστράπτων και γευόταν για πρώτη φορά τη γοητεία της εξουσίας.
Δείχνει σκοπίμως να κρύβει ή να μη θέλει να παραδεχτεί (που θα ήταν χειρότερο) ότι άλλαξαν οι εποχές και σε αυτό συνέβαλε η αποτυχία της διακυβέρνησής του.
Αναρωτιέται κανείς αν ο πρωθυπουργός πιστεύει σοβαρά ότι ακόμη και ο φανατικότερος οπαδός του θα μπορούσε να πάρει σοβαρά τη διαβεβαίωσή του, ότι τήρησε τις κόκκινες γραμμές!
Ο κ. Τσίπρας εκθείασε για μια ακόμη φορά την… επιτυχία της διαπραγμάτευσης, τη μέρα ακριβώς που έλαβε το απογοητευτικό μήνυμα ότι το πολυαναμενόμενο waiver αναβλήθηκε, επειδή ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, περιμένει να ολοκληρωθούν τα προαπαιτούμενα και η διαπραγμάτευση (αυτό κι αν είναι καταρράκωση εμπιστοσύνης).
Τη μέρα που κατετέθη μια ακόμη τροπολογία στη Βουλή για τα πολύπαθα «κόκκινα» δάνεια, όπου αίρεται η εξαίρεση από πώληση των δανείων με εγγύηση Δημοσίου. Όσο για τα δάνεια με υποθήκη πρώτη κατοικία αξίας έως 140.000 ευρώ ναι μεν εξαιρούνται από την πώληση, αλλά μπορούν να μεταβιβαστούν σε εταιρείες διαχείρισης...
Τη μέρα που καταργήθηκε με τροπολογία ο έλεγχος του ΤΑΙΠΕΔ από τη Βουλή…
Τη μέρα που είδε τη δημοσιότητα τροπολογία (τροπολογίες: η μάστιγα που θα καταργούσε) η οποία προβλέπει ότι αν αποτύχουν τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση και ενεργοποιηθεί ο «κόφτης», δεν θα λαμβάνονται απλώς περικοπές ίσες με την υστέρηση από τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά θα προστίθεται και η δημοσιονομική επίπτωση των μέτρων που λαμβάνονται!
Τη μέρα που με τροπολογία προβλέπεται ότι σε περίπτωση εξαιρετικών συνθηκών, φυσικών καταστροφών, ο μηχανισμός θα απενεργοποιείται μόνον κατόπιν συμφωνίας, και όχι απλώς «διαβούλευσης» με τους Θεσμούς, όπως ισχύει σήμερα.
Τη μέρα που η κυβέρνηση δεν έχει ανακάμψει από την ηθική ήττα της υπόθεσης των offshore… που στη Μόρια είναι ζεστή ακόμα η στάχτη και τα αίματα από τις φωτιές και τα μαχαιρώματα μεταξύ μεταναστών (ναι, απότοκο της ανερμάτιστης μεταναστευτικής πολιτικής του πρώτου χρόνου)… που στο Αιγαίο το ΝΑΤΟ αποτυπώνει συντεταγμένες για «μελλοντικές χρήσεις», που δεν θα εμπίπτουν ίσως στον έλεγχο της ελληνικής πολιτείας.
Πρώτη φορά τέτοια αποτυχία
Πίσω του, σαν τα σβηστά κεριά του Καβάφη, το γκρίζο τοπίο συνθέτουν μια σειρά ήττες και αγωνιστικές ματαιώσεις, που προετοίμασαν το αδιέξοδο. Όλη η πορεία διαπραγμάτευσης ήταν μια πορεία ήττας, με συνέπειες βαρύτατες, ενάντια σε κείνους - και υπέρ των οποίων- το συμφέρον νοιαζόταν:
To Υπερταμείο, ο ΑΔΜΗΕ, το ΕΚΑΣ (μίζερο το κέρδος των πέντε μηνών, για τους οποίους δεν θα υπάρξει επιστροφή), η EΓΝΑΤΙΑ, το Ασφαλιστικό, το βαρύτατο φορολογικό...
Ηχεί κενό το πρόσταγμα του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς να σηκώσουν τα μανίκια. Ένα διαχρονικό κλισέ άνευ ουσίας, όταν μια κυβέρνηση σηκώσει τα μανίκια, αλλά δεν ξέρει ούτε το γιατί, ούτε το πώς.
Οι ελλείψεις κυβερνησιμότητας, που κάποιοι διέβλεπαν –επειδή γνώριζαν την ανθρωπογεωγραφία και το αφελές «ιδεολογικό» σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ– απέκτησαν τη δική τους δυναμική και οδήγησαν στο αναμενόμενο αποτέλεσμα αποτυχίας, που πλέον αποκτά στοιχεία μονιμότητας για χρόνια.
Τι να γίνει… ίσως την άλλη φορά Αριστερά…
