Τα πρώτα χιλιόμετρα στο κοντέρ της Πόπης Τσαπανίδου στην πολιτική επί της ουσίας είναι το τεκμήριο ότι υιοθέτησε την αποστροφής της, για την οποία η νέα φωνή της Κουμουνδούρου, από την όχθη της δημοσιογραφίας εξέφραζε για τον τομέα στον οποίο πλέον φιλοδοξεί να σταδιοδρομήσει.
Η ξύλινη γλώσσα και η ασορτί συμπεριφορά που την πλαισιώνει, είναι ο κανόνας για την κ. Τσαπανίδου η οποία καυτηρίαζε το συγκεκριμένο μοντέλο πολιτικής επικοινωνίας: «Μα δεν έχεις προσέξει πώς μιλάνε; Ο ξύλινος λόγος τον οποίο δεν αποχωρίζονται με τίποτα; Η ξύλινη γλώσσα έχει καταστρέψει τον τόπο»
Η υπεύθυνη για την αναμόρφωση της δημόσιας εικόνας της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει προσώρας να προτιμάει τα παλιά χρώματα και τα χούγια του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν ξένισαν η εκδηλωτική παρουσία της στο Ιβανώφειο και το σύνθημα που επιστράτευσε για να ανεβάσει τον Αλέξη Τσίπρα στο βήμα, η αναγωγή τους στη σφαίρα της πολιτικής ντόπας μπορεί να τα κάνει ανεκτά.
Δεν παραβλέπεται όμως η αφομοίωση στρατηγικών και η επίδοση διαπιστευτηρίων σε τακτικές που δεν ανήκουν στο εγχειρίδιο μιας σύγχρονης πολιτικής δύναμης που έχει ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο δεν ταιριάζουν σε έναν άνθρωπο που έχει το dna της επικοινωνίας.
Διότι οι επιλογές της κ. Τσαπανίδου είναι τα συμπτώματα για την πολιτική παθολογία που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και συνθέτουν την μομφή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης απηύθυνε στον Αλέξη Τσίπρα για το διαζύγιο του κόμματος του από τον μετριοπαθή, κεντρώο χώρο.
Στο παλμαρέ της, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη την ασύλληπτης, εμπνεύσεως, κριτική προς τον πρωθυπουργό σε ότι αφορά στη επενδυτική βαθμίδα. «θυμίζουμε στον κ. Μητσοτάκη πως την έχει αναβάλλει 12 φορές και τώρα θυμήθηκε πως και για αυτήν την προσωπική του αποτυχία φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ», ήταν η εγκεκριμένη από το πολιτμπιρό της Κουμουνδούρου που έβαλε την υπογραφή της η κ. Τσαπανίδου. Ακόμη πιο οχληρή ήταν η παρέμβαση της, με την οποία η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε να υποδαυλίζει το κλίμα της πόλωσης στη οποία η ηγεσία της Κουμουνδούρου, με το βλέμμα στην επαύριον της εκλογικής ήττας, ποντάρει για να περιχαρακώσει τον στενό ιδεολογικό της χώρο.
Το θλιβερό υπονοούμενο για την συμμετοχή Ανδρουλάκη σε ένα σχήμα κυβερνητικής συνεργασίας, δεν ήταν σίγουρα δείγμα του νέου ύφους που η Πόπη Τσαπανίδου θα έφερνε στην Κουμουνδούρου αλλά πειστήριο του παλαιού ήθους. «Άρα μια κυβέρνηση που μπορεί να προκύψει από εδώ και στο εξής δεν θα ξέρουμε αν ήταν προϊόν εκβιασμού αυτή η σύγκληση ή αν ήταν ουσιαστική σύγκληση.
Όταν παρακολουθούνται άνθρωποι, τότε το αποτέλεσμα μιας πιθανής συνεργασίας στο μέλλον είναι αποτέλεσμα ουσιαστικό», έλεγε στο τηλεοπτικό της ντεμπούτο η κ. Τσπανανίδου.
Μια τοποθέτηση που το ενδιαφέρον που προκάλεσε δεν αφορούσε στην πολιτική κάλυψη που θα της παρείχε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά στην ταχύτητα με την οποία η κ. Τσαπανίδου μπήκε στο ρόλο και υιοθέτησε τις πρακτικές του κ. Πολάκη και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αναδειχθεί δικαιωματικά πρωταθλητές σε «ψεκασμένα» σενάρια και συνωμοσιολογία. Αυτή τουλάχιστον ήταν η βαριά κατηγορία που δέχτηκε από την Χαριλάου Τρικούπη η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κ. Τσαπανίδου άλλωστε δεν έχει καταφέρει ακόμη να βγάλει τον Αλέξη Τσίπρα από τη δυσχερή θέση για τα διαμοιβόμενα και τις καταγγελίες στα ειδικά δικαστήρια όπου δικάζονται δυο πρώην υπουργοί του. Ακόμη κι αν είναι ξύλινα θα είναι σαφώς πιο εύηχα από την ένοχη σιωπή του Προέδρου της.
