Έχουν οι καιροί γυρίσματα και στον ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει η εποχή της παντοδυναμίας του Αλέξη. Κάποτε σε συνέδριο τους έβαλε να ξαναψηφίσουν μια πρότασή του, την οποία οι σύνεδροι είχαν καταψηφίσει, λέγοντάς τους δεν ξέρω αν καταλάβατε σύντροφοι, ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου. Και το «σώμα» με στρατιωτική πειθαρχία και συντροφική ομοθυμία, άλλαξε γνώμη πάραυτα, και ξαναψήφισε υπέρ της εισήγησής του!
Χθες αναμενόταν να προτείνει το όνομα που θα τεθεί δίπλα στο brand ΣΥΡΙΖΑ. Φωτογράφισε στην ομιλία του τον τίτλο «Προοδευτική Συμμαχία», χωρίς να το αναφέρει, λέγοντας «το κόμμα πρέπει να ανοίξει πλατιά». Όμως σε αυτό αντιδρά η εσωκομματική αντιπολίτευση, που στη δημοσιογραφική αργκό αποκαλούνται «βαθύς ΣΥΡΙΖΑ» ( ήτοι «53» κομματικές οργανώσεις, Βούτσης, Σκουρλέτης, Φίλης κ.α.).
Στους εκτός κομματικών εμπειριών - και αμύητους στην ισχύ των συμβολισμών - ίσως η διαμάχη για το όνομα να φαντάζει ως βυζαντινολογία περί του φύλου των Αγγέλων. Για τους έχοντες πείρα όμως συμπυκνώνει και απεικονίζει τους συσχετισμούς εσωκομματικής επιρροής. Έτσι ο Τσακαλώτος π.χ. είπε ότι δεν θα τον πείραζε η λέξη «Συσπείρωση», αλλά όχι «Συμμαχία». Προφανώς γιατί το «Συμμαχία» εξισορροπεί και ισοκατανέμει την ισχύ μεταξύ των παλιών κομματικών, και των επήλυδων ( Πασόκων και «Γεφυραίων»), έναντι των οποίων το κόμμα επιδεικνύει δυσανεξία.
Εξ αυτού η Κ.Ε. δεν μπήκε στη βάσανο να αποφασίσει, γιατί ακόμη και αν υπερίσχυε η πρόταση Τσίπρα, θα υπερίσχυε οριακά και θα ήταν πλήγμα στην ηγεμονία του - και ταυτόχρονα επικύρωση μιας «κομματικής «ομηρίας». Αποτέλεσμα της δυστοκίας ήταν και η πρότασή του να αναβληθεί η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (των «μουσαφιρέων» δηλαδή) για να υπάρξει όπως είπε «προγραμματική συζήτηση» – αυτό που κακόηχα αποκαλείται «μασάζ».
Την ίδια αντίδραση συνάντησε και στην εγγραφή μελών. Μόνο με 5 ψήφους διαφορά εγκρίθηκε η πρότασή του για τα δικαιώματα των νέων μελών που θα εγγραφούν μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας isyriza. Η εσωκομματική αντιπολίτευση απαιτούσε - και σωστά κατά την στήλη - τα μέλη που θα εγγραφούν να έχουν προσωπική παρουσία στις οργανώσεις. Αντιθέτως ο Αλέξης πρότεινε να μη γίνει διαχωρισμός νέων και παλιών μελών, ούτε διαχωρισμός σε «ψηφιακά» και «αναλογικά» μέλη. Όσοι γραφούν στην πλατφόρμα isyriza θα παραλάβουν και κάρτες μέλους (δηλαδή θα γίνουν «followers» που είχε πει ο Σκουρλέτης, και οι οποίοι – απολιτικοποίητοι όντες - θα πάνε στο θηριώδες συνέδριο των 6 χιλ. μελών και θα ψηφίσουν σούμπιτοι ο,τι προτείνει ο Αλέξης).
Λένιν ζεις…
Πέραν αυτών, η Κ.Ε. κύλησε και σε χρόνο… κομμουνιστικής νοσταλγίας, με τον Τσίπρα το Σάββατο να τονίζει πως όταν ξανάρθουν, θα πρέπει να κάνουν κατάληψη όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στους «αρμούς της εξουσίας».
Πρωτοκομμουνιστική παλαιολιθική άποψη. Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με το καταστατικό του ΚΚΣΕ επί Λένιν, η Κεντρική Επιτροπή διηύθυνε όλες τις δραστηριότητες του κόμματος και της κυβέρνησης (!) μεταξύ των Συνεδρίων του κόμματος. Για λόγους καλύτερου συντονισμού αργότερα δημιουργήθηκε το Πολιτικό Γραφείο που ήταν υπόλογο στην Κ.Ε., γνωστό ως «Πολιτμπιρό».
Από αυτή τη μακρινή προσταλινική εποχή έρχονται οι πολιτικές παραστάσεις, η πολιτική κουλτούρα του Αλέξη. Αυτά διάβαζε ως στρατευμένος έφηβος της ΚΝΕ, αυτά λέει. Το ότι υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ αυτών και της ιδεολογίας της Κεντροαριστεράς στην οποία επιθυμεί να άρξει, δεν το ξέρει ή δεν τον απασχολεί.
Βέβαια έχουμε αμφιβολία και για το νέο εκλογικό του ακροατήριο, αν ενδιαφέρεται να κατανοήσει τι είπε ο αρχηγός και κατά πόσο αυτό ταιριάζει με τη δική του Κεντροαριστερή τοποθέτηση -κατά πόσο δηλαδή η κατάληψη των αρμών της εξουσίας, εναρμονίζεται με τις αρχές της αστικής δημοκρατίας.
Εδώ να ανοίξουμε παρένθεση και να χαλαρώσουμε. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος φόβος, γιατί δεν θα μπορέσει να προβεί σε τέτοια κατάληψη, σε μια χώρα ανοιχτής κοινωνίας, που είναι μέλος της Ε.Ε. και σε καιρό παγκοσμιοποίησης. Όταν - και αν ποτέ – έρθει στη εξουσία δεν θα μπορέσει επουδενί να τα εφαρμόσει (θα αντιτείνει κάποιος ότι υπάρχει το παράδειγμα του Όρμπαν. Ναι υπάρχει, αλλά αφενός η Ουγγαρία προέρχεται από κομμουνιστικό καθεστώς, με λαό που δεν έχει εμπειρία θήτευσης στη δημοκρατία, αφετέρου ο Όρμπαν συντονίζεται με τη λαϊκή θέληση. Προσφέρει κάποια ανάπτυξη, και κυρίως τάξη και ασφάλεια, για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλεργία, και για την έλλειψη των οποίων ο λαός έχει δυσθυμία).
Αρκετά μέλη της Κ.Ε. άκουσαν με προβληματισμό την ανωτέρω ρήση (περί ανάληψης «αρμών της εξουσίας»), αλλά επειδή στα πηγαδάκια δε μπορούσαν να κατηγορήσουν τον Πρόεδρο, τα έριχναν στον Πολάκη. Παιδί παραπλήσιας κουλτούρας με τον Αλέξη ο αψύς πρώην υπουργός, εξέφρασε την αντίθεσή του επειδή το «κείμενο απολογισμού» δεν εμπεριείχε αυτοκριτική και για το ότι η κυβέρνηση έχασε τη μάχη της εξουσίας επειδή ως κυβέρνηση… δεν άλλαξε τις ανεξάρτητες αρχές!
Επιτέθηκε δε στον πρώην Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση επειδή δεν άλλαξε λέει τον κανονισμό της Βουλής, με αποτέλεσμα να χάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη μάχη των καναλιών (είναι κολλημένοι με τα κανάλια! Από το 2010 ως το 2015 δεν είχαν τα κανάλια μαζί τους αλλά αυτό δεν εμπόδισε να γίνουν κυβέρνηση, να πάρουν ένα δημοψήφισμα και να ξαναψηφιστούν). Με την σειρά του ο Νίκος Βούτσης οργισμένος τον κατηγόρησε για «αντιθεσμική ξεφτίλα».
Ήταν και άλλοι όπως ο Βούτσης, προερχόμενοι από το παλιό ΚΚΕεσωτερικού, που εξανέστησαν με την άποψη Πολάκη. Ένας εξ’ αυτών έλεγε σε ομήγυρη δημοσιογράφων «είναι έξω από τις αξιακές μας αρχές αυτά», και μετά σε ομήγυρη συντρόφων του: «ευτυχώς που οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόνιμοι. Θα ξαναείχαμε πλατεία Κλαυθμώνος με τέτοιες απόψεις» ( Χιουμοριστικά και καθ’ υπερβολήν αυτό, όμως δείχνει το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματος).
Σε κάθε περίπτωση η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαβρωθεί, ο Αλέξης έπαυσε να είναι ο απόλυτος Άρχων, ψαλιδίζεται και γίνεται πρώτος μεταξύ ίσων.
