Είναι κοινή διαπίστωση πως η επιδημία του κορονοϊού έπληξε την εθνική οικονομία, ενώ βρισκόταν στη φάση της ανάρρωσης. Ενώ βρισκόταν στον δρόμο προς την κανονικότητα. Όλα τα μεγάλα project πήγαν πίσω. Όλοι οι επιχειρηματίες βρίσκονται σε στάση νευρικής αναμονής, καθώς ουδείς γνωρίζει την υγειονομική έκταση του φαινομένου και τις οικονομικές του συνέπειες.
Ο καθηγητής του MIT Κ. Δασκαλάκης μίλησε για εξάπλωση του ιού με εκθετικό τρόπο. Ως γνωστόν δε, αυτό που σκοτώνει μιαν οικονομία είναι η αβεβαιότητα. Και σήμερα βρισκόμαστε σε κατάσταση πλήρους αβεβαιότητας.
Η κυβέρνηση, πράττοντας ορθά, προχώρησε σε μια λελογισμένη κλιμάκωση των μέτρων, με αποκορύφωμα, μέχρι στιγμής, την απαγόρευση λειτουργίας καταστημάτων που παρέχουν συγκεκριμένες υπηρεσίες. Είναι ευνόητο πως αν χρειαστεί—και κατά τα φαινόμενα θα χρειαστεί—θα λάβει και άλλα περιοριστικά μέτρα.
Προφανώς για όλες τις επιχειρήσεις που διέκοψαν την λειτουργία τους με πολιτική απόφαση, θα υπάρξουν συγκεκριμένες πρόνοιες για τις, πάσης φύσεως, υποχρεώσεις τους. Και αυτό είναι και το λογικό.
Όμως παράλληλα υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που λειτουργούν μέσα σε καθεστώς ουσιαστικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας των πολιτών. Επιχειρήσεις ως, επί το πλείστον μικρομεσαίες, που οι ιδιοκτήτες τους τις ανοίγουν το πρωί και τις κλείνουν το βράδυ, με ελάχιστες ή και με μηδενικές ακόμα εισπράξεις.
Χθες, ημέρα Σάββατο, μπήκα στις 13.30 σε κεντρική αντρική μπουτίκ της Θεσσαλονίκης και αποθεώθηκα. Ήμουν ο δεύτερος πελάτης που θα έκανε αγορά. Το προσωπικό παρατεταγμένο, έβλεπε τις ώρες να περνούν, χωρίς να ακουστεί ο ήχος της ταμειακής μηχανής.
Σαν την επιχείρηση που ανέφερα, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Τι θα γίνει με αυτούς τους επιχειρηματίες; Το τέλος του μήνα πλησιάζει. Τα δεδομένα παραμένουν, ενδεχομένως δε, να είναι ακόμα πιο αρνητικά στην συνέχεια. Πώς θα αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του στην Εφορία, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στους προμηθευτές, στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων τους, στις τράπεζες;
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση—είναι προφανές—δεν μπορεί να κηρύξει γενικευμένη στάση πληρωμών. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε τα έσοδα του Κράτους σε πλήρη κατάρρευση, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Οι καλοί οι καπετάνιοι στις φουρτούνες φαίνονται.
Έτσι θα μπορούσε η κυβέρνηση να ρυθμίσει, γι΄αυτές τις επιχειρήσεις, οι οφειλές αυτού του μήνα, προς τις Εφορίες και τα Ταμεία, να καταβληθούν σε π.χ. πέντε μηνιαίες δόσεις, ενώ να γίνουν συστάσεις προς τις τράπεζες για ελαστική αντιμετώπιση των δανειοληπτών. Όσο δε η κατάσταση θα επιδεινώνεται, τόσο η κυβέρνηση οφείλει να μεγαλώνει το δίχτυ προστασίας προς τους πληγέντες επιχειρηματίες.
Ακούω τις ανοησίες των δογματικών φιλελέδων που ζητούν το Κράτος να παραμείνει μακριά από την ιδιωτική οικονομία. Αυτοί είναι το ίδιο ιδεοληπτικοί και επικίνδυνοι με τους μαρξιστές.
Είναι ολοφάνερο πως μπροστά σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, θα ληφθούν γενναίες αποφάσεις για όλα τα πληγέντα κράτη. Η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουν να καταρρεύσει.
Έτσι, και η ελληνική οικονομία θα υπαχθεί σε ένα καθεστώς προστασίας που θα εκδηλωθεί με ποικίλα μέτρα.
Αυτήν την στιγμή αυτό που προέχει είναι η άμεση και δραστική στήριξη των επιχειρήσεων, που ενώ τυπικά εξακολουθούν και λειτουργούν, ουσιαστικά υπολειτουργούν.
Μέτρα εδώ και τώρα και όχι υποσχέσεις για μελλοντικές ρυθμίσεις και παραπομπή στην ελληνική γραφειοκρατία.
