Στα γνωστά πεδία επανέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να αντικρούσει τον καταιγισμό των δημοσκοπήσεων που τον δείχνουν αμετακίνητα δεύτερο. Πλασάρει το επιχείρημα ότι οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες. Θεωρεί ακόμη πως βρίσκεται στην περίοδο της αδοκίμαστης «αγνότητας» που γινόταν πιστευτή η κάθε παραδοξολογία του.
Αλλά πλέον όλο και πιο συχνά ορθώνεται το ερώτημα: Αφού τα πετσωμένα Μέσα βγάζουν πετσωμένες δημοσκοπήσεις, γιατί δεν κάνει ο ίδιος μία δημοσκόπηση να την δημοσιεύσει στην Αυγή; Και να δώσει νικηφόρο έναυσμα ανόρθωσης ηθικού του καταπτοημένου στρατεύματος, που στον πανικό του επιτίθεται ασύνταχτα, αλόγιστα και αλλοπρόσαλλα;
Ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να υποεκπροσωπείται στις δημοσκοπήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δημοσκοπικές κάνουν λαθροχειρία υπέρ της ΝΔ. Η μια πτυχή είναι ότι υπάρχει αντικειμενική δυσκολία προσέγγισης του φιλικού προς τον ΣΥΡΙΖΑ νεανικού κοινού, κατά τις τηλεφωνικές έρευνες. Η άλλη, να οφείλεται στη συνεχή εριστική αναφορά προς τις εταιρίες, ως εργαλεία πολιτικής χειραγώγησης, που ωθούν το κοινό του να τις αντιμετωπίζει εχθρικά και να μην ανταποκρίνεται.
Ωστόσο, σε όσους ασχολούνται με την πολιτική, είτε κατ’ επάγγελμα είτε από ενδιαφέρον ως ενεργοί πολίτες, υπάρχει η αίσθηση ότι οι αριθμοί κάπως έτσι είναι. Συνήθως όταν η πορεία ενός κόμματος είναι ανοδική, είναι και θεατή. Το είδαμε στις εκλογές του 12 και το 15, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έλαυνε. Καθόριζε την ατζέντα, δημιουργούσε προσμονή και βεβαιότητα ότι με τη βουλησιαρχία του θα ανέτρεπε τα περιοριστικά μνημονιακά πλαίσια που είχε περιχαρακωθεί η χώρα.
Όταν η «αγέρωχη» βουλησιαρχία απεδείχθη… ατμός, υπήρξε σοκ απογοήτευσης και διερράγη η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κόμματος και τμήματος της λαϊκής του βάσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ανασκεύασε την στρατηγική του. Εξακολούθησε όπως τότε που έπνεε ούριος άνεμος, την πολιτική εχθροπάθειας, ενοχοποίησης των αντιπάλων, ανάδειξης των ησσόνων στοιχείων της μικροπολιτικής ως μέγιστα, και ενός πολιτικού τσαμπουκά που όταν ήρθε η ώρα αποδείχτηκε άλυτος γόρδιος δεσμός και τον αντάμειψε με χλευαστικά διεθνή πρωτοσέλιδα.
Δεν εντυπωσιάζει η κυριαρχία Μητσοτάκη στην πρωθυπουργική καταλληλότητα. Εντυπωσιάζει όμως η επικυριαρχία του επί του Τσίπρα με διαφορά 10 μονάδων στο ερώτημα ποιος πολιτικός αρχηγός θα μπορούσε να εγγυηθεί την καλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Σε ώρες που σύνολη η αντιπολίτευση σφυροκοπεί την κυβέρνηση για τος υποκλοπές, σε ώρες που ο Τσίπρας καταγγέλλει οργίλως ότι καταλύθηκε η δημοκρατία, την ώρα που το γραφείο Τύπου κατηγορεί για οργάνωση και εκτέλεση πρωτοφανούς συνταγματικής εκτροπής, την ώρα που οι πολίτες κοντά στο 70% πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης ήταν σε γνώση των υποκλοπών, οι ίδιοι πολίτες τον εμπιστεύονται ως πλέον κατάλληλο για προάσπιση της ευταξίας των θεσμών!
Αυτό δείχνει τη βαθιά απαξίωση που έχει υποστεί ο Τσίπρας στη λαϊκή συνείδηση. Οι καταγγελίες του αποβαίνουν φωνή βοώντος εν ερήμω. Και όσο βλέπει αυτές να μην εκλαμβάνονται υπόψιν, τόσο περισσότερο κραυγάζει, μπαίνοντας σε έναν φαύλο κύκλο.
Το ερώτημα πολλών -και καλοδιάθετων απέναντί του- είναι ότι αφού βλέπει ότι δεν αποδίδει αυτή η πολιτική της κραυγαλέας καταγγελίας και της ατέρμονης ενοχοποίησης των αντιπάλων, γιατί δεν αλλάζει; Δύσκολη η απάντηση. Κατά την ταπεινή μας γνώμη γιατί δεν μπορούν. Αυτοί είναι!
Απέταξαν από την Αριστερά αξίες όπως η αυταπάρνησή της, και κληρονόμησαν τα αρνητικά. Το διαρκές παράπονο του αδικημένου, την αυθαίρετη - αυτάρεσκη γνώμη ότι αποτελούν τους μοναδικούς εκπροσώπους του λαού, τη μνησικακία ότι κάποτε ηττήθηκαν και κυνηγήθηκαν (ενώ αυτοί καθόλου δεν έφταιγαν). Σε αυτά πρόσθεσαν και τη λούμπεν κουλτούρα επειδή στερούνται παιδείας.
Δεν μπορούν να αποδράσουν από την μίζερη κραυγαλέα καταγγελία και να δώσουν μια προοπτική στον λαό, να εκφράσουν ένα σχέδιο, ένα αφήγημα για τη δεύτερη φορά αριστερά. Το μόνο αφήγημα είναι του Πολάκη «θα σας κυνηγήσουμε». Είναι όντως ευκρινές. Το αν είναι και ελκυστικό «παίζεται». Και όταν προσπάθησε ο Τσίπρας να δώσει προοπτική, αυτό ήταν σε επίπεδο… γελοιογραφίας. Θα επαναδιαπραγματευτεί λέει την ελληνογαλλική συμφωνία και το Ταμείο Αναπτυξης! Μα η λέξη «επαναδιαπραγμάτευση» θα έπρεπε να λείπει από το λεξιλόγιό του. Μόνο αποτυχία και… έρπη του φέρνει!
Νομίζομε έτσι θα πορευτούν, θα ξαναχάσουν, και ίσως τότε ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει σε μια καθαρτήρια διαδικασία.
