Tελικά αδιόρθωτος δεν είναι μόνο ο Γιάννης Βαρουφάκης που μετά το καταστροφικό 2015, επανέρχεται με μια νέα πρόταση εναλλακτικού νομίσματος στη μάχη κατά της χρεοδουλοπαροικίας, της τεχνοφεουδαρχίας και του καπιταλισμού. Από τον οποίο Γιάννη Βαρουφάκη τις τελευταίες ημέρες είχε κρατήσει σχετικές αποστάσεις ο Αλέξης Τσίπρας, δίχως ωστόσο να κλείνει τις πόρτες της μετεκλογικής συνεργασίας.
Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα εναλλακτικά ή συμπληρωματικά ή τοπικά νομίσματα είναι κομμάτι του σκληρού ιδεοληπτικού DNA του Σύριζα. Διότι όπως βλέπουμε αυτά τα νομίσματα δεν τα υποστηρίζει κάποιο απασφαλισμένο ή γραφικό στέλεχος του Σύριζα, αλλά ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Μάλιστα. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προτείνει τα κενά των διαθεσίμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων να καλυφθούν από τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα. Δηλαδή πως η χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης δεν θα στηριχθεί σε ευρώ αλλά σε διάφορα τοπικά μέσα πληρωμής.
Οι απόψεις Τσακαλώτου ερωτοτροπούν με τις αντίστοιχες προτάσεις Βαρουφάκη. Αμφότεροι στα πλαίσια του αντικαπιταλιστικού τους αγώνα και της επιδίωξης της κατάρρευσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, ανακαλύπτουν τρόπους παράκαμψης των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις λόγω χρέους και τις τραπεζικές υποχρεώσεις λόγω δανείων, μέσω της χρησιμοποίησης χαρτοπολέμου.
Διότι οι Δήμητρες, τα τοπικά νομίσματα και τα υπόλοιπα νομισματικά παραισθησιογόνα που προτείνουν οι πρώην υπουργοί του Σύριζα, που υποτίθεται πως θα υποκαταστήσουν μέσω της «ανατρεπτικής προοπτικής» τις επενδύσεις που απαιτούνται «για την αύξηση της παραγωγής αγαθών και τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού», δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πολύχρωμο παρδαλό χαρτοπόλεμο.
Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί που πέρασαν σαν δρεπανηφόρα άρματα πάνω από τις ζωές μας από το 2015 έως το 2019, ξαναχτυπούν σήμερα, υποστηρίζοντας πως οι υποδομές της ενεργειακής ανάπτυξης της χώρας θα πληρωθούν με χαρτάκια της Μονόπολης στα πλαίσια της αλληλέγγυας οικονομίας. Πως θα πληρώνουν με χαρτάκια για να εισάγουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάνελς και πως θα πληρώνουν με χαρτάκια τα βιομηχανικά μηχανήματα που απαιτούνται για την παραγωγή των αγαθών.
Μέσα στην αφέλεια του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στη προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ανέφερε πως οι προτάσεις αυτές αποτελούν «συλλογικά θεωρητικά κείμενα». Σαν κι αυτά που συζητούν στους καφενέδες, όπου λύνουν τα ιδεοληπτικά θέματα που τους απασχολούν από την επανάσταση των μπολσεβίκων μέχρι σήμερα.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Πως οι προτάσεις του Σύριζα είναι γραμμένες στο γόνατο από εμμονικούς ανθρώπους, που θέλουν διακαώς να αποδείξουν πως έχουν δίκιο, χρησιμοποιώντας σήμερα κάποια θεωρητικά εργαλεία του 1917, που η ίδια ζωή τα έχει ξεπεράσει.
Παραφράζοντας το «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας» που ανέσυρε ο Αλέξης Τσίπρας από το παρελθόν, του επιστρέφουμε το «τι Βαρουφάκης, τι Τσακαλώτος και τι Τσίπρας».
