Κάποιοι δεν διδάσκονται από τα αποτελέσματα του περιεχομένου, του ύφους και του ήθους της αντιπολιτευτικής τους τακτικής τα τελευταία τριάμισι περίπου χρόνια. Για αυτό και φαίνεται να επιχειρείται ένα «σάλτο μορτάλε» με μεθόδους βγαλμένες από το παρελθόν.
Τότε που οι πολιτικοί αντίπαλοι ήταν «δοσίλογοι», «ευρωλιγούρηδες» και «διεφθαρμένοι». Τότε που κρεμούσαν από τα μανταλάκια δέκα κορυφαία στελέχη της Αντιπολίτευσης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) για το σκάνδαλο NOVARTIS για να αθωωθούν όλοι λίγα χρόνια μετά.
Ο στόχος των επιθέσεων αυτών των ημερών είναι σαφέστατα ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης και η συνοχή της Κυβέρνησης, όπως και της Ν.Δ και όχι τυχαία. Αυτός φαίνεται να είναι και ο στόχος του Documento με το περιβόητο πια δημοσίευμα όπου ο Πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται χωρίς τις παραμικρές αποδείξεις ή την οποιαδήποτε τεκμηρίωση επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης που παρακολουθούσε Υπουργούς του και τις συζύγους τους, επιχειρηματίες κ.ά.
Το εντυπωσιακό δε είναι ότι ο εκδότης του, σχεδόν παζάρεψε ποιον εισαγγελέα θα αποδεχτεί και με τι όρους θα θεωρήσει ως σοβαρή την έρευνα. Εν ολίγοις, ο καταγγέλλων χωρίς αποδείξεις θέτει όρους και ζητάει να αποδείξει ο καταγγελλόμενος ότι είναι αθώος. Φοβερές καταστάσεις!
Είχε δίκιο ο Κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στον Ν. Χατζηνικολάου, όταν αναρωτήθηκε ποια είναι η άμυνά του και ότι περίπου του ζητούν να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Ο στόχος όμως είναι ταυτόχρονα η ομαλότητα της χώρας μιας και αυτό το έδαφος δεν είναι ευνοϊκό για την αριστερά και τους λαϊκιστές ανεξάρτητα από απόχρωση.
Επίσης, στόχος είναι η αλλαγή ατζέντας, η στροφή του ενδιαφέροντος των πολιτών σε άλλα θέματα και όχι αυτά που τους απασχολούν στην πραγματικότητα. Γι αυτό και ο Α. Τσίπρας δύο μόλις μέρες πριν το δημοσίευμα έθεσε με δήλωσή του, όρους και προϋποθέσεις για να μπορεί να θεωρηθεί ότι οι εκλογές που θα διεξαχθούν θα είναι αδιάβλητες. Είναι ό,τι πιο επικίνδυνο έχει ειπωθεί στα 48 χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Σε αυτά τα χρόνια ο τόπος έχει γνωρίσει οξύτατες αντιπαραθέσεις, συζητήσεις για παρακολουθήσεις επί Τόμπρα και Μαυρίκη σε κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, εντάσεις, Πρωθυπουργό να οδηγείται σε Ειδικό Δικαστήριο και διάφορες τραγικές στιγμές στην προηγούμενη δεκαετία. Ποτέ όμως κόμμα της Αντιπολίτευσης, ποτέ Πολιτικός Αρχηγός δεν εισήγαγε την έννοια των προϋποθέσεων για να μην θεωρήσει διαβλητές τις εκλογές. Είναι ο ορισμος της θεσμικής και πολιτικής εχθροπάθειας, της εισαγωγής του σπόρου μιας αυριανής διχόνοιας, πόλωσης.
Είναι φανερό ότι επιχειρείται πολιτική αποσταθεροποίηση, εκβιαστική και τυχοδιωκτική αλλαγή των όρων του πολιτικού ανταγωνισμού και κλίμα μίσους, εκτόξευσης ασύστατων κατηγοριών. Πρόκειται για τακτική που πλήττει τη Δημοκρατία, τους θεσμούς, την κοινωνική συνοχή σε μια πολύ επικίνδυνη και δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και την κοινωνία.
Θα ωφεληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτό; Όχι, σίγουρα όχι. Αν κάτι του λείπει είναι η αξιοπιστία και η δυνατότητα να προβάλει πειστική εναλλακτική πρόταση έχοντας στην πλάτη του μια κυβερνητική θητεία με τους ΑΝΕΛ που ακόμα κρατάει μακριά του ακροατήρια. Ίσως θεωρεί ότι μέσα σε μια αναμπουμπούλα «όλα γίνονται». Νομίζω ότι θα διαψευστεί, κατανοώντας στο τέλος ότι στον βαθμό που πετύχαινε αυτή η προσπάθεια, κερδισμένες θα ήταν άλλες δυνάμεις.
Σε μια τέτοια εξέλιξη κερδισμένα θα ήταν Επιχειρηματικά Κέντρα που ερίζουν για τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και επιδιώκουν να διαμορφώνουν καταστάσεις, αλλά και Ξένα Κέντρα που έχουν ενοχληθεί από τις καθαρές θέσεις του Κ. Μητσοτάκη για τις γεωστρατηγικές αλλαγές, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα Ελληνοτουρκικά.
Χαμένη θα ήταν η Πολιτική και η Δημοκρατία. Για αυτό και αυτή την ώρα χρειάζεται ένα ευρύ Μέτωπο λογικής , εκσυγχρονισμού, μεταρρυθμίσεων, ένα Μέτωπο απέναντι στον λαϊκισμό. Σήμερα χρειάζεται ένα Μέτωπο ενάντια σε αυτούς που πριν από εμάς για εμάς θέλουν να αποφασίζουν εκβιάζοντας, θέλοντας να επιβάλουν όρους στη λειτουργία της κυβέρνησης, που προστάσουν τα συμφέροντά τους απέναντι στη σταθερότητα και την ανάπτυξη της χώρας.
Υπάρχει όμως και μια αναγκαιότητα. Είναι αδιανόητο να διαβάζουμε ονόματα υποτιθέμενων παρακολουθήσεων και μια λασπολογία χωρίς όρια και να μην μπορεί να μπει φρένο. Η Δικαιοσύνη έχει εθνικό χρέος να διαλευκάνει πλήρως τις καταγγελίες, να ρίξει άπλετο φως. Να μας πει ποια είναι τα ψέματα και ποιες οι αλήθειες.
Τα ερωτήματα είναι δύο και απλά: Υπάρχουν αποδείξεις για τις καταγγελίες και αν ναι, ποιος έκανε τις παρακολουθήσεις; Οι διαδικασίες πρέπει να είναι ταχύτατες και ουσιαστικές. Δεν υπάρχει περιθώριο να οδεύουμε στις εκλογές και να πετάγεται κάθε Σαββατοκύριακο λάσπη για να συζητάμε αυτά τα «ρεπορτάζ» τις επόμενες μέρες και άντε πάλι από την αρχή.
Δεν υπάρχει περιθώριο να ξαναζήσουμε μια μακρά περίοδο τοξικότητας, αυθαίρετων ερμηνειών, λάσπης, ψεμάτων, διχασμού. Δεν το αντέχει η χώρα, η κοινωνία, η Δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη επωμίζεται εθνικές, ιστορικές ευθύνες και δεν πρέπει να κινηθεί με τους συνήθεις ρυθμούς.
* Ο Ζαχαρίας Ζουπης είναι Διευθυντής Ερευνών της Opinion Poll
