Αχό ξεσήκωσε η ρήση του Νίκου Ανδρουλάκη ότι η Εύα Καϊλή ήταν δούρειος ίππος της ΝΔ. Η φράση ήρθε μετά την αποκάλυψη του πολύκροτου σκανδάλου και τη διαγραφή. Ήταν φυσικό να εκληφθεί ως επιχείρημα πανικού, με τον Ανδρουλάκη να επιδίδεται σε μια απέλπιδα προσπάθεια αποτίναξης του ονείδους. Να το αποβάλει από το κάδρο του ΠΑΣΟΚ επικολλώντας το στην εικόνα της ΝΔ.
Η προσπάθεια έγινε δεκτή με έκπληξη, απορία και με αρκετό σαρκασμό. Ενταγμένη από την εφηβεία της στο κόμμα η Καϊλή, βουλευτής και ευρωβουλευτής, ασχέτως με τα μελλοντικά της σχέδια, ήταν επάγγελμα ΠΑΣΟΚ. Όμως η ανορθολογική σύνδεση της φιλικής στάσης της προς τη ΝΔ με το άγος του χρηματισμού, κατά κάποιους στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν δείγμα πανικού και αμηχανίας. Αποσκοπούσε και στο να δώσει κάποια υπόγεια σήματα στο εσωτερικό του κόμματος.
Πολύ περισσότερο που ο αντ΄ αυτού στις ομιλίες αρχηγών στη Βουλή Μιχάλης Κατρίνης, δήλωσε μεν ότι «οι πρακτικές της κ. Καϊλή αποτελούν θέμα ηθικής τάξεως και προκάλεσαν τη διαγραφή της», ωστόσο προειδοποίησε ότι «όταν κάποιος αλληθωρίζει είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση, να ξέρει ότι οι προσωπικές στρατηγικές δεν θα γίνουν δεκτές. Η διαγραφή είναι μήνυμα προς όσους δεν υποτάσσουν τις προσωπικές τους στρατηγικές στην στρατηγική αυτονομία» (άρα η διαγραφή δεν ήταν για το σκάνδαλο ή μόνο για το σκάνδαλο!).
Εξάλλου ο νέος γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Δουδωνής αφού χαρακτήρισε τη διαγραφή ως «μία πολιτική πράξη που δείχνει το ήθος της παράταξης», υποστήριξε ότι η στάση της «στο κρίσιμο θεσμικά ζήτημα των παρακολουθήσεων ήταν προκλητικώς νεοδημοκρατική».
Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η σύνδεση ποινικής συμπεριφοράς με μελλοντική πολιτική επιλογή της ευρωβουλευτού, δεν ήταν τυχαία. Όπως λένε χαρακτηριστικά, αν αφορούσε κάτι τέτοιο θα εστιαζόταν στην ηθική αξία του ΠΑΣΟΚ που την αμαύρωσε η απαξία της Εύας. Η συμπλήρωση όμως περί αυτών που έχουν προσωπικές στρατηγικές, που αλληθωρίζουν προς άλλες κατευθύνσεις», περί «προκλητικών νεοδημοκρατικών συμπεριφορών», θα ήταν εκ του περισσού, αν ο Ανδρουλάκης δεν στόχευε σε κάτι:
Και σε εκείνο που στοχεύει, κατά τους προβληματιζόμενους εντός ΠΑΣΟΚ, είναι η επιβολή άτεγκτης πειθαρχία που θα επιχειρήσει ο νέος αρχηγός. Φοβούνται ότι οι ανωτέρω δηλώσεις αποτελούν προείκασμα επιβολής του ενός ανδρός αρχή. Όσοι έχουν διαφορετική γνώμη και αμφισβητούν τη γραμμή του νέου πράσινου κονκλαβίου, θα αποστέλλονται στο πυρ το εξώτερο. Αρχικά με ηθική απαξία ότι «αλληθωρίζουν προς αλλού» και στην συνέχεια ακόμη και με αποπομπές.
Δεν τα υιοθετούμε, ρεπορτάζ παραθέτουμε. Παράλληλα όμως μας δημιουργείται η απορία: Εάν έχει βάση ο προβληματισμός των «φοβικών», έχει το πολιτικό δέμας ο Ανδρουλάκης να επιβάλει αυστηρή πειθαρχία στο κόμμα; Ναι το ΠΑΣΟΚ είναι εκπαιδευμένο στην αποδοχή του ενός ανδρός αρχή. Αλλά ήταν εκπαιδευμένο από τον Ανδρέα και για τον Ανδρέα. Ακόμη και αυτός όμως αντιμετώπισε αμφισβητήσεις από κορυφαία στελέχη, με αποκορύφωμα το περίφημο Πεντελικόν και τον κίνδυνο διάσπασης. Όσο για τον Κώστα Σημίτη γνώρισε τη γεύση της αποδοκιμασίας από τη βάση, βλέποντας νεολαίους του ΠΑΣΟΚ να τον γιουχάρουν και να του κουνάνε λευκά μαντήλια στο συνέδριο του 1996.
Την ίδια στιγμή, η πολιτική γραμμή του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με μπέρδεμα καλωδίων που έχει βραχυκυκλώσει τους πάντες. Η ρήση Ανδρουλάκη ότι στόχος του είναι να στείλει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση και στην συνέχεια να σχηματισθεί «προοδευτική κυβέρνηση», πολύ λογικώς ερμηνεύτηκε ως επιλογή συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του Βαρουφάκη. Στα τηλεπαράθυρα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να διαψεύσουν αυτή την ερμηνεία κατηγορώντας τη ΝΔ ότι θορυβήθηκε! Παράλληλα υποστήριζαν ότι θέλουν μεν να πάει η ΝΔ στην αντιπολίτευση, αλλά αυτό δεν σημαίνει συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και εντέλει δεν απέκλειαν οποιαδήποτε συγκυβέρνηση με βάση το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ!
Μπερδευτήκατε; Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Φλωρίδης μάλλον, καθώς σχολίασε: «Άρα η ΝΔ ενδεχομένως να είναι ταυτόχρονα αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση!
