Το μεταναστευτικό είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που πληγώνει την κυβέρνηση. Μπορεί οι ροές μεταναστών να περιορίστηκαν σημαντικά, όμως αυτοί που έχουν εγκατασταθεί σε συγκεκριμένες αστικές περιοχές της πρωτεύουσας προκαλούν πρόβλημα κοινωνικό. Αντιδρούν πολίτες που ουδεμία σχέση έχουν με τον ρατσισμό ή με νεοναζιστικά μορφώματα, για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί θεωρούν πως υποβαθμίζεται η περιοχή όπου κατοικούν και συνεπώς υποβαθμίζεται και η ζωή τους.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται πως μια νέα, μαζική ροή μεταναστών-προσφύγων θα επιδεινώσει το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Το πολιτικό κόστος που θα καταβάλλει θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Άρα η φύλαξη των συνόρων είναι μονόδρομος. Το προηγούμενο του Μαρτίου 2020 έχει δημιουργήσει προσδοκίες για μιαν ανάλογη αντιμετώπιση του προβλήματος, αν παραστεί ανάγκη. Γι' αυτό και έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα. Να μην ξεχνάμε πως η κυβέρνηση τότε, στη «μάχη» που έδωσε με τα ενεργούμενα της Τουρκίας βγήκε πολλαπλά κερδισμένη. Ξύπνησε τη μακάρια και αμέριμνη ΕΕ που προσέτρεξε, έστω καθυστερημένα, για βοήθεια, κινητοποίησε τους πολίτες της παραμεθόριας περιοχής, ενώ η αποφασιστική στάση της εκτιμήθηκε θετικά από την κοινή γνώμη, την ίδια στιγμή που η ριζοσπαστική Αριστερά και οι γνωστοί «ψυχοπονιάρηδες» ζητούσαν να πέσει ο φράκτης και να ανοίξουν τα σύνορα.
Σήμερα, μάλλον δεν θα ξαναδούμε τις σκηνές του Μαρτίου 2020, γιατί ο Ντ. Ερντογάν έκρινε πως δεν έχει περιθώρια να δεχτεί και άλλους πρόσφυγες και ούτε θεωρεί σκόπιμο να υπάρξει μια ακόμα εστία έντασης με την Ελλάδα.
Ας σημειωθεί πως στην Άγκυρα, την προηγούμενη εβδομάδα, έγιναν σοβαρά επεισόδια σε βάρος Σύρων μεταναστών από εξαγριωμένους Τούρκους πολίτες -κάτι στο οποίο δεν δόθηκε η πρέπουσα δημοσιότητα στην Ελλάδα, λόγω των πυρκαγιών. Και στην Τουρκία πλέον η παρουσία εκατομμυρίων μεταναστών-προσφύγων δημιουργεί αντιδράσεις στους πολίτες και λόγω της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα τους.
Ως εκ τούτου, αν η Τουρκία σφραγίσει τα σύνορα της και δεν δεχθεί μαζική εισβολή Αφγανών προσφύγων, νομίζω πως η κατάσταση στον Έβρο και στα νησιά του Α. Αιγαίου θα εξελιχθεί ομαλά. Στο ηθικό δίλημμα αν θα πρέπει να παράσχουμε άσυλο σε διωκόμενους πολίτες του Αφγανιστάν, η απάντηση είναι, ναι, αρκεί να διώκονται.
Δεν μπορεί όμως υπό το πρόσχημα των διώξεων ή του φόβου, να επιτραπεί η ανεξέλεγκτη μαζική είσοδος Αφγανών πολιτών, στους οποίους μετά βεβαιότητος θα αναμιχθούν και πολίτες άλλων κρατών της περιοχής. Άλλωστε, ένα από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Αρχές σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η έλλειψη, πολλές φορές, και των ελάχιστων στοιχείων ταυτότητας των μεταναστών-προσφύγων. Κάτι που εμποδίζει πρακτικά την νόμιμη απέλαση τους. Ουδεμία χώρα τους δέχεται.
Τα όμορφα λόγια πολλές φορές στην πράξη καίγονται.
Συμπερασματικά, για την ελληνική κυβέρνηση η αυστηρή φύλαξη των συνόρων είναι ζήτημα πολιτικής της επιβίωσης. Στην παρούσα συγκυρία αν υποστεί μια ήττα, τότε αποσταθεροποιείται σημαντικά. Και αυτό το γνωρίζουν στο Μαξίμου.
