Ο Νίκος Ανδρουλάκης στην καταληκτική ομιλία του, στο πλαίσιο της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, ανέλαβε μια βαριά δέσμευση προς τους πολίτες και τη χώρα, την οποία πιθανόν σύντομα, θα χρειαστεί να μετουσιώσει σε επιλογή και πράξη επί συγκεκριμένου πεδίου.
«Οι μεγάλες αλλαγές προϋποθέτουν όραμα, γενναιότητα και πολιτική αυτονομία. Είμαστε εδώ να εργαστούμε για αυτές τις μεγάλες αλλαγές χωρίς να λογαριάσουμε ποτέ το πολιτικό κόστος» ανέφερε. Η αποστροφή αυτή, σε συνδυασμό με τις αναφορές του για τα θέματα της Παιδείας – μίλησε για την ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου πανεπιστημίου ώστε να παρέχει υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και έρευνας, αλλά και για το χρέος να ρυθμιστεί με αυστηρά κριτήρια και προϋποθέσεις η λειτουργία των κολεγίων – μπορεί να εκληφθεί ως μια έμμεση επίνευση στις αλλαγές που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός. Για την αναγνώριση των ξένων πανεπιστημίων αλλά και την ύστατη ευκαιρία τροποποίησης του άρθρου 16 του Συντάγματος σχετικά με τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων και στη χώρα μας.
Η προσεκτική ανάγνωση της ομιλίας Ανδρουλάκη αποκαλύπτει την εμφατική παραδοχή, ότι το ζήτημα της ανώτατης εκπαίδευσης είναι σύνθετο. Υποσχέθηκε όμως ότι το ΠΑΣΟΚ θα εργαστεί με βάση την ακόλουθη πεποίθηση: Η νέα γενιά για να σταθεί όρθια, χρειάζεται υψηλά προσόντα και η χώρα χρειάζεται ακριβώς αυτή τη νέα γενιά για να προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δείχνει σε πρώτη φάση να αντιλαμβάνεται, ότι δεν μπορεί να είναι «απούσα» από μια μεταρρύθμιση, που άργησε δεκαετίες αλλά πλέον εμφανίζεται ως αναπόδραστη σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει ερήμην μας.
Ο πρωθυπουργός στη δική του ομιλία είχε βάλει εντέχνως τον κ. Ανδρουλάκη, ενώπιον επιλογών που έκαναν - σε εντελώς διαφορετικές ιστορικές στιγμές- ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπανδρέου. Αναφέρθηκε με θετικό πρόσημο στην εμβληματική μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964 που οδήγησε στο « ρίζωμα της δωρεάν εκπαίδευσης» και στη συνέχεια στο «λάθος» που έκανε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου με την άρνηση να συμπράξει στην άρση της ελληνικής ιδιαιτερότητας του κρατικού μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση.
Την ευθύνη να ξεκινήσει, επί του συγκεκριμένου εγκαίρως, ένας γόνιμος και απροσχημάτιστος διάλογος με τη Χαριλάου Τρικούπη, την έχει η κυβέρνηση. Η παρουσία του Κυριάκου Πιερακάκη στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι μια εξαιρετικά ευνοϊκή συνθήκη. Μετά από αυτόν το διάλογο θα κριθεί ο κ. Ανδρουλάκης και η ηγετική ομάδα του, εάν και πόσο ειλικρινής είναι όταν διαφημίζεται η γενναιότητα και η ετοιμότητα να εργαστεί το ΠΑΣΟΚ για τις μεγάλες αλλαγές, ή αν πρόκειται για μια ντρίπλα συναίνεσης τώρα, για να μη χρεωθεί με το «καλημέρα» μια καθαρή άρνηση.
Καθώς δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέκρινε την κυβέρνηση, ότι αναζητεί συναίνεση σε θέματα χαμηλότερης αξίας, ενώ εκείνος την προσφέρει «σε ένα κορυφαίο ζήτημα ώστε να σταματήσει η εγχώρια πολιτική ελίτ να αντιμετωπίζει το κράτος ως λάφυρο».
Ως κορυφαίο ζήτημα χαρακτήρισε την επιλογή των στελεχών διοίκησης των δημοσίων οργανισμών και των νοσοκομείων μέσω ανοικτού διαγωνισμού εντός δύο μηνών.
Επιχειρώντας να βάλει τα δυο θέματα στην ίδια ζυγαριά, δεν αποκλείεται να φλερτάρει με το ίδιο λάθος. Οπισθοχώρησης την τελευταία στιγμή. Ο Γιώργος Παπανδρέου όταν έκανε πίσω είχε ένα ισχυρό άλλοθι. Ούτε το κόμμα, αλλά κυρίως ούτε η κοινωνία ήταν έτοιμη. Τώρα είναι αλλιώς.
Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου εκ των λιγοστών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που πριν από 11 χρόνια ωθούσαν την ηγεσία του κόμματος να κάνει το βήμα προς τα εμπρός, σε άρθρο της - με τίτλο «όχι άλλο δράμα για το άρθρο 16» - γράφει: «Πέρασαν πολλά χρόνια και άγονες προσπάθειες λόγω δογματισμών και πολιτικών σκοπιμοτήτων ώστε να κατανοήσει το πολιτικό σύστημα το μέλλον που έρχεται και που δεν περιμένει κανέναν».
