Ομολογώ πως δεν έχω δει χειρότερα σχεδιασμένη και εκτελεσμένη (κυριολεκτικά) προεκλογική εκστρατεία από το 1974 και μετά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας, η οποία εκπνέει μεθαύριο, την Ν.Δ. να προηγείται στις δημοσκοπήσεις αταλάντευτα, κάτι που είχε ξεκινήσει όχι μετά τις προηγούμενες εκλογές, αλλά με την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, κατήλθε στον εκλογικό στίβο, χρησιμοποιώντας τα μόνο εργαλεία που διαθέτει, δηλαδή τη μιζέρια, το μίσος, την καταστροφολογία και την εχθροπάθεια.
Θα έλεγε κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο επίκεντρο ενός οντολογικού παροξυσμού μεταφυσικών διαστάσεων. Αφού προσπάθησε πρώτα να υπονομεύσει την κρατική υπόσταση της χώρας, εκφράζοντας την αντίθεσή του στη φύλαξη των συνόρων της χώρας το 2020, στη συνέχεια προσπάθησε να σαμποτάρει την υγειονομική της ασφάλεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ δεν δίστασε να στηρίξει και τον κατά συρροή δολοφόνο της 17Ν.
Και όλα αυτά, γιατί το μόνο που ξέρει να κάνει όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό, δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημιουργία συνθηκών χάους, γιατί μόνο σε αυτές νιώθει πως έχει να κερδίσει κάτι ή «η κανονικότητα δεν ταιριάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Με την προκήρυξη των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ξεδιπλώσει όλα τα ταλέντα του. Είπε ψέματα, διαστρέβλωσε, κατηγόρησε, καπηλεύτηκε, κήρυξε το μίσος και τελικά πέταξε και το τελευταίο του χαρτί: μέσα από ακριτομυθίες προβεβλημένων του στελεχών, άφησε υπονοούμενα για το αδιάβλητο των εκλογών, πράγμα που ΔΕΝ έκανε κανένα κόμμα μετά το 1974.
Προς επίρρωση, μάλιστα, των υπονοουμένων του, ανακοίνωσε πως κατασκευάζει ειδική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο για παράλληλη μετάδοση των εκλογών. Βέβαια, μένει να το δούμε αυτό, από ανθρώπους που επί τέσσερα χρόνια, δεν είχαν καταφέρει να φτιάξουν ένα σύστημα έκδοσης ηλεκτρονικών εισιτηρίων για τα ΜΜΜ.
Δεν τους έφτανε η πρόσκληση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής να τους ψηφίσουν επειδή είναι το «μόνο αντισυστημικό κόμμα», τώρα υιοθέτησαν με αστραπιαία ταχύτητα την τραμπική επιχειρηματολογία και μεθοδολογία αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος, δικαιώνοντας περίτρανα εκείνους που εδώ και καιρό τους αποκαλούν τραμπική, ελληνική αριστερά.
Φυσικά, τόσο ο Τραμπ, όσο και ο Τσίπρας, στα ίδια θολά νερά προσπαθούν να ψαρέψουν ψήφους, απευθυνόμενοι στο διαταραγμένο θυμικό εκείνων που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πρόοδο από την οπισθοδρόμηση, αρκεί να νιώσουν ήρεμοι προκαλώντας το χάος, γιατί μόνο μέσα σε αυτό νιώθουν όχι ασφαλείς, αλλά χαρούμενοι γιατί οι «άλλοι» υποφέρουν.
Είναι προφανές, πως ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά σανίδα σωτηρίας στην αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος. Θα πρέπει, ωστόσο, στο σχεδιασμό της προπαγάνδας του να λάβει υπ’ όψιν πως η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, τις μόνες διαδικασίες που θεωρεί αδιάβλητες είναι: οι εκλογικές, οι πανελλήνιες εξετάσεις για την είσοδο στα Α.Ε.Ι. και οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ.
Οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης και αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος και η συνακόλουθη χαοτική κατάσταση, αφενός θα βαρύνει εξ ολοκλήρου τον ΣΥΡΙΖΑ και, αφετέρου, θα συναντήσει την αντίδραση της κοινωνίας, η οποία και έχει κουραστεί από τις αλλεπάλληλες προσπάθειες επιστροφής στο 2015 και έχει βαρεθεί διάφορους μαθητευόμενους σωτήρες, οι οποίοι θεωρούν πλούσιους εκείνους που έχουν ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ.
Βασικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, είναι αφενός να καταγράψει ένα ποσοστό που δεν θα θεωρηθεί καταστροφικό και, αφετέρου, να παραμείνει συσπειρωμένη όχι τόσο η εκλογική, όσο η κομματική του βάση. Προερχόμενος από μία μακρά παράδοση κανιβαλισμού και ανθρωποφαγίας μετά από κάθε ήττα, ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πως μία ακόμη, πέμπτη κατά σειρά εκλογική ήττα του από κάποιον που υποτιμητικά αποκαλούσε πότε Κούλη και πότε Μωυσή, θα προκαλέσει τεκτονικούς τριγμούς στο εύθραυστο και συγκυριακό εσωκομματικό του σκηνικό. Μια ματιά, άλλωστε, στην ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη.
Σε λιγότερο από 48 ώρες, θα γνωρίζουμε την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος και τότε ο καθένας θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του ή ο κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του.
