Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, βιρτουόζος της εικονικής αισιοδοξίας, δήλωνε στους επιθυμητούς συντρόφους του, στην προπαρασκευαστική σύνοδο του ΕΣΚ στη Σόφια, ότι «βρισκόμαστε στα τελευταία μέτρα της εξόδου από τα μνημόνια».
Την ίδια μέρα o Χρήστος Σπίρτζης έριχνε στο ΤΑΙΠΕΔ τις ευθύνες για τις καθυστερήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ εκπρόσωποι τεσσάρων επιφανών Οίκων, από αυτούς που θα τους βαράγαμε τον ζουρνά (Moody''s, DBRS, Fitch, Standard & Poor''s), διέψευδαν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, για τη δήλωσή του πως δεν θα αναβαθμίσουν τα ελληνικά ομόλογα αν η χώρα επιλέξει την πιστοληπτική γραμμή. Αντιθέτως τόνισαν στην Καθημερινή, ότι αυτό που έχει σημασία είναι ύπαρξη αυστηρών όρων με ενισχυμένη εποπτεία, κι ότι η προληπτική γραμμή στήριξης δεν θα ήταν αρνητικός παράγων στην αξιολόγηση των ελληνικών ομολόγων.
Αυτά στο φόντο της νέας έρευνας της Public Issue, η οποία αποτυπώνει μια καινοφανή ρωγμή στη διαχρονική συμπεριφορά της κοινής γνώμης σε σχέση με το παρελθόν. Για πρώτη φορά, ή για πρώτη φορά τόσο εμφατικώς, η κοινή γνώμη ζητεί εκλογές σε ποσοστό 56%.
Από την εποχή που καθιερώθηκαν οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, ήταν πάντα αρνητική στη διενέργεια εκλογών. Ακόμη και σε εποχές κατά τις οποίες το κόμμα της όποιας αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλπαζε στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, αυτοί είχαν μια παράξενη εμμονική άρνηση στη διενέργεια εκλογών, επιθυμώντας αυτές να διεξαχθούν στο τέλος της τετραετίας (κάτι που καταγραφόταν ως προσφάτως και για την παρούσα κυβέρνηση).
Δεν είμαστε κοινωνικοί επιστήμονες και δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν εξειδικευμένες έρευνες γι'' αυτή την προτίμηση των πολιτών. Και να υπάρχουν δεν είναι δημοσιευμένες. Εμπειρικά πάντως θεωρούμε ότι αυτό δεν ήταν από προσήλωση στη θεσμική συνταγματική ευταξία, αλλά οφειλόταν σε δύο αιτίες: αφενός στην απαρέσκεια εκδήλωσης εκτάκτων γεγονότων που διαταράσσουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας, αφετέρου στην επίγνωση ότι οι εκλογές διαταράσσουν την οικονομική ζωή της χώρας.
Πρώτη φορά, και τόσο εκκωφαντικά, μια έρευνα γνώμης καταδεικνύει ότι το 56% των πολιτών ζητεί να γίνουν εκλογές. Είναι η ανάγλυφη καταγραφή της λαϊκής ανημπόριας να αντιμετωπίσει τη δύσκολη οικονομική καθημερινότητα. Είναι ο φόβος για ένα μέλλον που ήδη προβάλλει φοβικό στον ορίζοντα και «υπόσχεται» αύξουσα φτωχοποίηση - έως και εξαθλίωση - για κάποια λαϊκά τμήματα, ειδικά με το ψηφισμένο κόψιμο των συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου (αυτού για το οποίο θα παραιτείτο ο Ευκλείδης αν συνέβαινε). Είναι η απαισιοδοξία που έχει γίνει κοινό κτήμα και εκφράζεται με το 51% να εκτιμά ότι το οικονομικό κλίμα θα χειροτερεύσει, αλλά και το ακόμη χειρότερο, το 55% των ερωτώμενων να θεωρεί ότι θα χειροτερεύσει η προσωπική οικονομική του κατάσταση!
Είναι ακόμη και η εικόνα του πρωθυπουργού που καταρρέει. Υπενθυμίζουμε ότι εδώ είχαμε γράψει προ ημερών ότι τα τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ) έχουν στα συρτάρια τους ποιοτικές έρευνες (δεν σχετίζονται άμεσα με την πρόθεση ψήφου) και οι οποίες αποτυπώνουν ραγδαία κατάρρευση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της κυβέρνησης, στελεχών αυτής, καθώς και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Η Public Issue το επιβεβαιώνει. Δεν αναφερόμαστε στο σημαντικό, ότι ο Μητσοτάκης ξεπέρασε τον «κανέναν από τους δύο» στην καταλληλότητα Πρωθυπουργού - αυτό αφορά τη ΝΔ - αλλά στην κατάρρευση της εικόνας του κ. Τσίπρα στον πίνακα της δημοφιλίας, στον οποίο καταλαμβάνει την έκτη θέση, κάτω από τον Λεβέντη και μόλις πάνω από τον Μιχαλολιάκο και το Καμμένο!
Αυτή είναι η εξήγηση και του πρόσφατου βίντεο του πρωθυπουργού. Ερμηνεύτηκε από πολλούς ως προπαγανδιστική κίνηση για την τόνωση του προφίλ της κυβέρνησης με τη χρησιμοποίηση του δυνατού της χαρτιού, του κ. Τσίπρα. Ισχύει το αντίθετο. Με αποσαρθρωμένο το προφίλ του, το επικοινωνιακό επιτελείο έκρινε ότι υπήρχε χρεία τόνωσής του. Εξ ου και το βίντεο με τα κόκκινα χαλιά (που στο συλλογικό υποσυνείδητο σηματοδοτούν τη μεγαλοπρέπεια), καθώς και η συμμετοχή σε αυτό συνομιλητών ηγετών διεθνούς κύρους.
Η κυβέρνηση εισήλθε στο σημείο μη επιστροφής, στο οποίο λειτουργεί το σύνδρομο της κινουμένης άμμου. Κάθε κίνηση του εγκλωβισμένου σε αυτή για να αποδράσει, τον καταβυθίζει ακόμη περισσότερο. Αυτό έγινε και με το πρόσφατο βίντεο όπου μάλλον θυμηδία σκόρπισε. Όχι γιατί δεν ήταν καλό, αλλά γιατί η κυβέρνηση έχει υπεισέλθει οριστικά στο συρίγγιο καταβύθισης από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή, και στο οποίο ό,τι και να κάνει αποβαίνει αρνητικό γι'' αυτήν.
Όποτε και να γίνουν εκλογές, τα αποτελέσματα είναι δεδομένα. Η αντιπολίτευση ας προσέξει τι υπόσχεται, και κυρίως αν δεν το κάνει, ας εξηγήσει γιατί δεν μπορεί να υποσχεθεί. Υπάρχουν και λελογισμένοι πολίτες στη χώρα.
